به گزارش ایران اکونومیست؛ ملی پوش دوومیدانی ایران درباره شرایط تمرینی اش اظهار کرد: بعد از اینکه آسیب دیدم مدتی را برای درمان بدون تمرین گذراندم اما اکنون نزدیک به 6 ماه است که تمریناتم آغاز شده و به خوبی تمرین می کنم و شرایطم خوب است. تمام تلاشم را می کنم که با قدرت در قهرمانی آسیا شرکت کنم و هدفم کسب ورودی المپیک توکیو است.
ثمری ادامه داد: مسابقات آسیای میانه در اسفند برگزار می شود که در آن شرکت نمی کنم. یکسری ورزشکار درجه هفت و هشت آسیا در آن هستند و من در آن مسابقه نمی دهم. تمریناتم را ادامه خواهم داد تا در تست انتخابی تیم ملی شرکت کنم و برای قهرمانی آسیا آماده شوم.
ملی پوش پرتاب وزنه ایران در پاسخ به این سوال که آیا می تواند ورودی المپیک را بدست بیاورد؟ تصریح کرد: شرایط تمرینی و شرایط بدنی ام طوری است که کاملا به خودم باور دارم و می توانم این کار را انجام بدهم. همه تلاشم این است که این اتفاق رقم بخورد.
او در پاسخ به این سوال که چرا به تیم ملی دعوت نشده است؟ تصریح کرد: من هرکاری کردم که متوجه شوم چرا دعوت نشده ام نشد. نمی دانم چرا اسمم در لیست نیست. شاید فکر کرده اند مصدوم هستم. اما چون پاسخی نگرفتم دیگر پیگیر نبودم و خودم تمریناتم را ادامه دادم.
ملی پوش دوومیدانی ادامه داد: البته هرکس که خودش کار می کند شرایط بهتری دارد. افرادی که به تیم ملی دعوت می شوند امکانات خاصی ندارند. در اردو امکانات، غذا و تجهیزات مناسبی نیست که در اختیار ورزشکار باشد. هرکس خودش تمرین کند شرایطش بهتر است. اکنون همه بهترین ها نیز به تنهایی تمرینات خود را ادامه می دهند. خود من سال قبل سه ماه کیش بودم و در لهستان اردو زدم.
او در پاسخ به این سوال که هزینه های آن اردوها چگونه تامین شد و آیا اکنون از فدراسیون حقوقی می گیرد؟ تصریح کرد: هزینه های اردوهای سال گذشته را فدراسیون داد اما امسال چیزی دریافت نکرده ام و خودم هزینه می کنم. از زمانی که مجید کیهانی رئیس فدراسیون آمده حقوق ورزشکاران قطع شده است.
ثمری با بیان این مطلب که عشق به دوومیدانی آنها را در ورزش نگه داشته است، گفت: واقعا هیچ چیزی برای ما نمی داند. گیر کرده ایم. اکثر ورزشکاران عاشق رشته خود هستند و به همین دلیل نمی توانند بروند. هیچ کس چنین کارهایی نمی کند. از جیب خودمان هزینه می کنیم به مدال می رسیم آخر هم به نام ما تمام نمی شود.
ملی پوش پرتاب وزنه ایران در پاسخ به این سوال که حمایت مسوولان از ورزش را چطور ارزیابی می کند؟ بیان کرد: اصلا شرایط ورزشکاران خوب نیست. جز فوتبالیست ها واقعا دیگر رشته ها در وضعیت نامناسبی پیش می روند. ورزش ایران دو قطبی شده است؛ یک طرف فوتبال و یک طرف باقی رشته ها. متاسفانه اینطور از فوتبال حمایت می شود اما 43 سال است که یک مدال نگرفته است.
دارنده مدال طلای قهرمانی آسیا ادامه داد: بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، سهراب مرادی، احسان حدادی و همه کشتی گیران این همه مدال دارند اما شرایطشان چطور است؟ پاداشی هم که گرفته اند دوباره برای خودشان هزینه کرده اند تا به مدال برسند.
او افزود: در سه سال سه مدال آسیایی کسب کردم. بسیاری از ورزشکاران دیگر به همین شکل اما یک رشته با این همه حمایت هیچ مدالی نگرفته است. چرا باید دوومیدانی که ورزش اول دنیا است در ایران انقدر غریب باشد. تا زمانی که ورزش پایه در ایران مثل رشته های دوومیدانی و شنا پیشرفت نکند فوتبال ما هم رشد نخواهد کرد.
ثمری همچنین گفت: زمانی که توجه به رشته های مختلف کم باشد نوجوانان و جوانان با چه انگیزه ای وارد آن رشته شوند؟ من که خجالت می کشم آنها را تشویق کنم. اکنون از من می پرسند بعد از این مدال ها چه اتفاقی برایت افتاده؟ چرا اصلا به تیم ملی دعوت نشده ای؟ چه بگویم؟ متاسفانه به دروغ می گوییم آینده روشن است.
دارنده مدال طلای قهرمانی آسیا با اشاره به پاداش قهرمانان گفت: نمی گوییم به فوتبال پاداش ندهند، نوش جان فوتبالیست ها. رشته پرطرفدار نیاز به حمایت دارد اما بحث ما این است که چرا برای دیگر رشته ها چنین حمایت هایی نیست. سال قبل به قهرمانان پاداش داده اند هر سکه را یک میلیون و هشتصد هزار تومان حساب کرده اند. کارت هدیه داده اند. همه یک دستگاه کارت خوان گرفته اند و یک روز فقط کارت کشیده اند. به اختلاص متهم نشویم خوب است. (با خنده)
ملی پوش پرتاب وزنه در پاسخ به این سوال که آیا برای دعوت نشدن به اردوی تیم ملی با فدراسیون صحبت نکرده است؟ گفت: در مراسمی که برگزار شد با تیمور غیاثی صحبت کردم. او می گفت که درهای تیم ملی به روی تو باز است. اما اینکه به تیم ملی دعوت نشوم عجیب است. اولین کسی که بعد از انقلاب این مدال را گرفته من بودم.
او در پاسخ به این سوال که چقدر شانس المپیکی شدن دارد؟ بیان کرد: من در خودم می بینم که به این هدف برسم. مک ویلکینز مربی احسان حدادی که از بهترین های جهان است سال قبل به من گفت اگر یکسری مشکلاتم را برطرف بکنم و از نظر روانی هم بهتر شوم سهمیه می گیرم. در این مدت نیز با همین تفکر کارم را ادامه داده ام. قطعا هم به این هدف می رسم.
