به گزارش ایران اکونومیست، محمد تقی فکورزاده شاعردر خصوص اثر جدیدش گفت: کتاب جدید من که به چاپ دوم هم رسیده کتاب عصر یکشنبه های بی باران است که امسال از سوی نشر شعر روزگار منتشر شد. کتاب دیگری هم با عنوان «عصر یکشنبه‌های بارانی» دارم که در سال 83 منتشر شد. در این کتاب ها شعرهایی در قالب مثنوی و دیگر قالب های شعری دیده می شود.
وی افزود: در عصر یکشنبه های بی باران به معانی واژه ها توجه کردم و تمام هنرهایی را که در قاعده های شعر است، مانند عروض و قافیه در این کتاب گنجاندم. در واقع در این کتاب، از معانی واژه‌ها و قواعد سرایش شعر سخن گفته‌ام. علاوه بر این کتاب که منتشر کردم سرگرم کار روی کتابی درباره واژه نامه فارسی، مکاشفه ها و قطعه های ادبی هستم. البته «مکاشفه ها» و «قطعه های ادبی» ام را حدود 60 سال پیش نوشتم و الان پس از 60 سال آن ها را ویرایش می کنم تا در اختیار ناشر قرار دهم.
این شاعر با اشاره به اینکه چندین سال است روی جزوه شناخت کار می کند، بیان کرد: هنرجویانم از من پرسیده بودند چرا هرکسی از شعر حافظ برداشتی دارد و هر کسی یک مطلب از آن را می فهمد. در جزوه شناخت به این مسئله پاسخ دادم و همچنین یادآور شدم که اصولاً شعر چه می‌تواند باشد. گفته‌ام که شعر می‌تواند به هوش وسعت بدهد و تخیل را آزاد کند. هم هوش و هم تخیل اساس و پایه شعر است. علاوه بر آن لازم است در شعر تصویرسازی هم بشود. اگر شعر خالی از تصویر باشد، آنچه در نهایت می بینیم شعری خشک است.
فکورزاده با اشاره به اینکه اگر مقدمه دو کتابم را بخوانید متوجه می شوید که دیدگاهم درباره شعر و تخیل در آن چیست؛ اظهار داشت: در مقدمه کتاب هایم گفته ام گاهی شاعر بدون اینکه از معناهای متعدد یک کلمه استفاده کند، تخیل را به شعرش وارد می‌کند.
