به گزارش خبرگزاری تسنیم، دولت اصلاحات تمام هم که شد، کمتر کسی را حتی در میان بزرگان این جریان می‌شد یافت که تعریف درست و نهایی اصلاحات را بداند. شاید سالیان بعد از دوران اصلاحات برخی آمدند و گفتند که منظورشان از تحولات 76 تا 84 چه بوده ولی همین یک واژه به ظاهر «ساده» تفسیرهای فراوانی داشت. به قول معروف هر کسی از ظن خود شد یار من!
هر دولتی در ایران به نامی شناخته می‌شود. این نام‌ها و نشان‌ها لااقل در دو رئیس‌جمهور آخر بیش از بقیه ملموس بود. دولت سیدمحمد خاتمی را اصلاحات نامیدند و دولت احمدی‌نژاد خود را دولت عدالت‌طلب نامید اما نه گفته شد اصلاحات چیست و نه حرف صریحی از عدالت به میان آمد. سخن از عدالت هم که شد هرکسی از زعم خویش آن را تحلیل کرد. آخرش هم کسی نپرسید عدالتی که گفته شد کجا رفت؟ آیا فقرا بهره‌ای از دولت عدالت محور بردند یا آنکه فقیرتر از گذشته چشم بر دست دولت دوختند؟ سرنوشت مفهومی اصلاحات هم بهتر از واژه عدالت نبود. چنان تفسیرهای وسیع و متفاوتی از اصلاحات می‌شد که سرانجام هم معلوم نشد منظور واقعی از اصلاحات چه بود.
همین سرانجام نامعلوم اصطلاحات کلیدی دولت‌های گذشته می‌طلبد که با نگاهی نو به شعارهای اصلی دولت جدید نگاه کنیم. چراکه واژگان «پرکاربرد» دولت‌ها تعریف که شود هم آن دولت می‌تواند نقشه راه مشخصی برای خود داشته باشد و هم از سوءاستفاده و سوءتعبیرهای بعدی جلوگیری خواهد شد. «اعتدال» هم از همان دست واژه‌هاست. انتخابات ریاست‌جمهوری سبب شد تا در هیاهوی آن روزها که ذات و لازمه هر انتخاباتی است، واژگان کلیدی گم شوند. سوت پایان انتخابات که به صدا در آمد، آرام آرام فرصت تعریف آنچه در انتخابات گفته شد و به نوعی بیان «مطالبه ها» پیش آمد.
تعریف «اعتدال» هم مطالبه است. این روزها چه در میان سیاستمداران و چه در میان علما و ائمه جمعه همه خواهان تعریف «اعتدال» هستند. اهمیت تعریف «اعتدال» آنگاه اهمیت بیشتری می‌یابد که بدانیم کسی را نمی‌شود در زمین یافت که لااقل در بیان مخالف «اعتدال» باشد. برخی اعتدال را میانه گرفتن در جنگ حق و باطل فرض کرده‌اند. برخی به صراحت دولت اعتدال را دولتی نامیده‌اند که همه گروه‌های سیاسی در آن دارای سهم خاص خود باشند. برخی دیگر هم تعریف‌هایی ارائه دادند که خود مفهومی افراط و تفریطی را از واژه اعتدال به اذهان متبادر می‌کند.
تشکیل کارگروهی برای تعریف اعتدال اگرچه با اما و اگرهای فراوانی روبه‌روست، اما می تواند بارقه هایی از امید راهم به همراه داشته باشد که اعتدال نیز به سرنوشت واژه‌هایی چون اصلاحات و عدالت دچار نشود. اعتدال در ابتدای مسیر است و می‌توان پیش از آنکه دچار تعارض در معنا شود مانع چنین تعارضی شد که یقینا راهکار آن هم در تعریفی جامع و مانع از مفهوم اعتدال و مصادیق آن است.
منبع: تهران امروز
