به گزارش ایران اکونومیست؛ روزنامه مارکا اسپانیا روز یکشنبه نوشت: رئال مادرید شب گذشته با خوش شانسی پس از اینکه 2 مورد از تلاش های حریف با برخورد به تیرک دورازه شان به گل تبدیل نشد، در نهایت با نتیجه 2 بر صفر رئال وایادولید را از پیش رو برداشت.
اما درست مشابه زمانی که نمی شد تمام اتفاقات زمین بازی و ناکامی های کهکشانی ها را در زمان حضور «یولن لوپتگی» سرمربی برکنارشده این تیم، به گردن بدشانسی انداخت، حالا هم نمی توان موفقیت «سانتیاگو سولاری» سرمربی موقت آن ها را به پای شانس و اقبال خوب نوشت.
سرمربی آرژانتینی رئال چندین بار تصمیمات مهمی را گرفت، تصمیماتی که در دوران حضور لوپتگی روی نیمکت این تیم فقدان آن ها به وضوح قابل مشاهده بود.
برای شروع بحث را با وینیسیوس و تغییری که او با حضورش در بازی و تساوی بدون گل ایجاد کرد، آغاز می کنیم.
در حالی که تقریبا بیش از 75 دقیقه از زمان بازی باقی مانده بود، سولاری به بازیکن جوان تیمش فرصت داد و این ضربه وینیسیوس بود که پس از تغییر مسیر به گل نخست بازی منجر شد.
سولاری که در برابر ملیلیه در جام حذفی نخستین حضور روی نیمکت رئالی ها را تجربه می کرد، با خصوصیات وینیسیوس از زمان حضور این بازیکن جوان در کاستیا (تیم دوم رئال) به خوبی آشنا بود و نسبت به آنچه که این بازیکن جوان می توانست برای تیم به ارمغان بیاورد، آگاهی داشت.
در بازی مقابل وایادولید، با توجه به عدم حضور «دنی کارواخال» و «مارسلو»، سولاری با قرار دادن «سرخیو رگیلون» در سمت چپ و انتقال «آلوارو آدریوزولا» به جناح راست، شرایط را در حالتی متعادل نگه داشت؛ تغییراتی که عملا موثر نیز واقع شد.
تصمیم شجاعانه و منطقی دیگر سولاری، تعویض کاسمیرو با ایسکو بود، تغییری که میل تهاجمی کهکشانی ها را به وضوح قابل لمس کرد.
با احتساب این موارد و در کنار فاکتور شانس، می توان گفت که سولاری تصمیماتی گرفت که لوپتگی شاید شجاعت آن را نداشت و براین اساس می توان بحثی را در خصوص استفاده هر دو سرمربی از فرصتشان، بازکرد. به عبارت بهتر، دوران حضور لوپتگی و سولاری را می توان مصداق بارز این ضرب المثل دانست: برای برنده شدن در قرعه کشی باید قبل از هر کاری بلیت بخرید.
