به گزارش ایران اکونومیست؛ هر چقدر امکانات میزبانی آرام آرام کاهش می یابد، کاستی ها نیز بیشتر خود را نشان می هد. از آلودگی هوای اینجا گرفته تا دیر رسیدن اتوبوس هایی که قرار است با تاخیرهای طولانی، خود را به خبرنگاران برسانند آن هم در ترافیک طاقت فرسای پایتخت موتورسواران جهان.
میزبان که خود اعلام کرده بود بیش از 2 هزار اتوبوس به سیستم حمل و نقل عمومی در جاکارتا اضافه کرده است تا مشکلی در جابجایی تیم های اعزامی وجود نداشته باشد، اما پس از چند روز از شروع برگزاری بازی ها، ضعف ها بیشتر خود را نمایان می سازد و جابجایی خبرنگاران هم دیگر مانند قبل طبق ساعت مقرر انجام نمی شود، مگر خبرنگاری شانس بیاورد خود را سریعتر به ایستگاهها مشخص شده برساند که اگر نه، باید ساعتی در رطوبت بالا و شرجی این شهر جزیره ای منتظر بماند.
سالن های ورزشی که برای این بازیها تدارک دیده شده هم حکایت دیگری دارد؛ برخی سالن هایی که از زیرساخت قوی برخوردار نیست و با آبرنگ برای مسابقات بزک شده است؛ به نظر می رسد میزبان هجدهمین دوره بازیهای مهم قاره کهن، با قبول برگزاری این رقابتها تمرین میزبانی می کند.
آلودگی هوا اما در این بین حکایت دیگری دارد. شدت آلودگی به حدی است که خیابانهای پایتخت این کشور سرسبز و در حال رشد مملو از ذرات معلق است، ذراتی که تا کف زمین نشسته و دیگر اکسیژنی برای تنفس باقی نگذاشته است.
این موضوع حتی باعث شده تعداد قابل توجهی از تیم خبری اعزامی ایران به جاکارتا دچار بیماری شوند. حال با این وضعیت سرعت اینترنت هم داستان خود را دارد، پرترافیک و لاک پشتی!
در میان معایبی که به آن اشاره شد، نباید به نقش خوب داوطلبان (والنتیرها) که وظیفه راهنمایی میهمانان، خبرنگاران، ورزشکاران و کسانی که برای تماشای این رویداد مهم خود را به اندونزی رسانده اند، گذشت.
افرادی ریز نقشی که به صورت اصولی آموزش دیده اند و می گویند برای ارائه خدمات پولی دریافت نمی کنند و فقط در سوابق خدمتی آنها ثبت می شود.
از ارزش پول این کشور که حکایت خاص خود را دارد، بگذریم؛ جاکارتای پرجمعیت و شلوغ، با سیل عظیم موتورسواران و خودروها هم در نوع خود جالب توجه است.
وقتی می بینیم این حجم از خودرو و موتور با نظمشان به حریم خیابان ها احترام می گذارند این تلقی کننده فرهنگ بالای رانندگی است. اینجا از سبقت و سرعت غیرمطمئنه و بوق خبری نیست. اینجا موتور سواری را نمی بینید که فاقد کلاه ایمنی باشد امکان ندارد حتی یک مورد. یا راننده ای که کمربند نبسته باشد. گویا احترام به قانون رانندگی در جاکارتا به یک هنجار اجتماعی تبدیل شده است.
از دیگر نکات جالب جاکارتا، وجود برج های تجاری اداری و مسکونی سر به فلک کشیده با نمای یکدست شیشه ای و در قامت های مختلف است. هر چه باشد شهری صنعتی است، اما در چند خیابان آن طرف تر فقر هم بیداد می کند ولی مردمانشان خوشرویند.
