به گزارش ایران اکونومیست، مهدی فاخری کارشناس مسائل آمریکا در رابطه با حمایت آمریکا از اغتشاشات اخیر در ایران گفت: ما توافقنامه‌هایی با آمریکا داشتیم که براساس آن آمریکا پذیرفت در امور داخلی کشورمان مداخله نکند، که نه تنها ایران بلکه سایر کشورها هم خواهان امضای این توافقنامه از سوی آمریکا بودند اما در بیشتر موارد ایالات متحده با مداخله‌های خود این توافقنامه‌ها را نقض کرده است.
کارشناس مسائل آمریکا درباره اظهارات این کشور درخصوص اغتشاشات اخیر تاکید کرد: به طور کلی حتی بدون این موافقتنامه هم اظهارنظرهای این چنینی در حقیقت نقض به رسمیت شناختن استقلال قوه قضائیه است، اما آمریکا به‌خصوص در 15 ماه اخیر بدون توجه به موافقتنامه‌های امضا شده، این نوع اظهارات را بیان می‌کند، از این رو چندان مورد توجه سایر کشورها قرار نمی‌گیرد.
فاخری با اشاره به اقدامات اخیر آمریکا در رابطه با جدا کردن مهاجران از فرزندانشان تصریح کرد: خود آمریکایی‌ها مصداق بارز نقض حقوق بشر هستند، ایالات متحده به جای مداخله در امور دیگران بهتر است به حل مسائل داخلی خود بپردازد.
وی درباره اعتماد به آمریکا برای مذاکره مجدد هم بیان کرد: معمولا دولتها وقتی دست به مذاکره می‌زنند که در درجه اول به طرف مقابل اطمینان داشته باشند که متعهد به مذاکره است، در درجه دوم دستاوردهای احتمالی مذاکرات را در ارتباط با برنامه‌های خود می‌سنجند و درجه سوم در شرایطی وارد مذاکره می‌شوند که آن را مورد حمایت بین المللی بیابند.
این کارشناس مسائل آمریکا با تاکید بر سلب اعتماد جهانی از آمریکا ادامه داد: متاسقانه هیچکدام از این مسائل در شرایط فعلی حاصل نمی‌شود، یعنی ما به طرف مقابل اعتماد نداریم، نه تنها ایران بلکه در حال حاضر هیچ دولتی در دنیا به آمریکا اعتماد ندارد. این کشور از کلیه موافقتنامه‌های بین‌المللی خارج شده، حتی تفاهمنامه‌های دوجانبه خود را نقض کرده است.
وی افزود: نزدیکترین متحدانش مانند انگلیس، اتحادیه اروپا، آلمان و سایر کشورها و حتی کانادا و مکزیک، مسائل و چالش های مشابهی با آمریکا دارند، بنابراین موضوع اعتماد منتفی است.
فاخری در پایان با بیان اینکه علیرغم همه مسائل و چالش‌ها به هر حال در هر مذاکره‌ای ممکن است توافقی حاصل شود، گفت: از بستن در، توافقی به دست نخواهد آمد، این مسئله ممکن است باعث شود وضعیت یا به همین ترتیب ادامه پیدا کند و یا حتی بدتر شود؛ اگر هم قرار باشد این پیشنهاد مورد بررسی قرار بگیرد، باید قبل از آن یک سری تعهدات و تضمین‌ها و آرامش خاطرهایی به وجود بیاید که بتوان با این مذاکره راه به جایی برد، در غیر این صورت حاصلی جز وقت تلفی ندارد.
