به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس، این پروژه در سال
2006 میلادی آغاز شد و در گام اول دو آنزیم که کاهش میزان آن‌ها در گندم
موجب افزایش نوعی پلی ساکارید موسوم به آمیلوز می‌شد، شناسایی شد.
در
مرحله بعدی محققان با استفاده از روش‌های متداول تولید گندم تلاش کردند
مقدار آمیلوز را در هر دوره از کشت گندم از حدود 20 تا 30 درصد تا 85 درصد
افزایش دهند. بدین ترتیب نوعی فیبر خوراکی موسوم به نشاسته مقاوم که حدود
یک درصد کل نشاسته موجود در گندم‌های عادی را تشکیل می‌دهد، در این نوع
گندم خاص به حدود 20 درصد افزایش یافت.
نشاسته مقاوم علاوه بر بهبود
وضعیت سلامت سیستم گوارش، بدن را در برابر آسیب‌های ژنتیکی منجر به سرطان
روده محافظت کرده و در مقابله با دیابت نوع 2 نیز موثر است.
گندم
محبوب‌ترین منبع خوراکی فیبر است. دسترسی به گندم دارای مقادیر زیاد نشاسته
مقاوم، امکان دریافت میزان کافی فیبر را بدون نیاز به تغییر رژیم غذایی
فراهم می‌کند.
