به گزارش ایران اکونومیست؛ در این کنسرت شب گذشته(جمعه) ساعت 21 و 30 دقیقه به رهبری شهرداد روحانی، قطعاتی از بتهوون، چایکوفسکی، جوزپه وردی و ... را برای مخاطبان موسیقی کلاسیک نواخته شد.
اعضای ارکستر در میان تشویق جمعیت روی صحنه آمدند. شهرداد روحانی پس از تشویق، از تأخیر به وجود آمده که به علت تاتر سئانس گذشته بود، عذرخواهی کرد.
ارکستر قطعه «قطره‌های باران» را به یاد درگذشتگان زلزله کرمانشاه برای شروع انتخاب کرده بود.
این قطعه با نوای ویولن به آرامی آغاز شد. پس از این قطعه کنسرت طبق رپرتوآر پیش رفت و «اورتور اگمونت» نواخته شد.
اثر بتهوون با رفت‌وبرگشت آرشه ها اوج گرفت و در میانه با سازهای بادی آمیخته شد.
«اورتور اگمونت» در هم‌نوایی صدای ویولن‌نوازان ارکستر به انتهای خود رسید. تشویق مخاطبان پس از نخستین قطعه نشان از رضایتشان از اجرا داشت.
سازهای بادی آغازکننده اثری از پیتر چایکوفسکی بود.
«مارش اسلاو» پرشور آغاز شد، جمعیت را با ریتم خود همراه و نگاه‌ها را مجذوب صحنه کرد.
این قطعه روند صعودی خود را طی کرد و پس از میانه‌ای که حرکت آرشه ها به آرامی ساز را به صدا درآورد، دوباره همگی سازها یک‌صدا شدند.
پس از «مارش اسلاو» نوبت به قسمتی از سوئیت شماره دو «رومئو و ژولیت» رسید.
ملودی این قطعه نت به نت به آهستگی شروع به نواختن شد، سپس ویولن‌نوازان هم‌صدا شدند و هماهنگ با یکدیگر ادامه دادند.
در قسمت‌هایی از اجرا نوای دیگر سازها نیز در شکل‌گیری اثر سرگئی پروکفیف شرکت کرد و باعث شد نوایی ملایم در سالن بپیچد.
تنفسی کوتاه قسمت اول و دوم اجرا را از یکدیگر جدا کرد. پس از دقایقی با بازگشت ارکستر به صحنه بخش دوم برنامه آغاز شد.
نخستین قطعه بخش دوم اثری از جوزپه وردی بود.
«قدرت سرنوشت» با حرکت دست‌های رهبر ارکستر سمفونیک تهران شروع به نواختن شد. ملودی این قطعه طنین‌انداز شد.
حاضران به هماهنگی ارکستر چشم دوختند و «قدرت سرنوشت» به‌خوبی توانست مخاطب را همراه خود تا پایان این قطعه ببرد.
آخرین قطعه این کنسرت به سوئیت شماره دو «کارمن» اختصاص داشت.
ارکستر ساخته ژرژ بیزه را به زیبایی به اجرا درآورد، تمام فراز و فرودهای آن را باظرافت نواخت که در پایان تشویق ممتد جمعیت را به همراه داشت.
مانند عادت همیشه، ارکستر پس از تشویق حاضران، قطعه دیگری را به احترام آنها نواخت.
