به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اسپیس، تهیه این نقشه از آن جهت اهمیت زیادی دارد که برنامه ریزان مأموریتهایی که در آینده با هدف رسیدن به ماه و توسعه کلونی های انسانی در این جرم فضایی مشغول به کار هستند، با درک بهتری اقدام به طراحی مأموریت و مکان یابی مناسب می کنند.
در سال ۲۰۰۹، کاوشگر LCROSS نشانه هایی از وجود آب و مولکول مرتبط با این ماده حیاتی یعنی هیدروکسیل در خاک ماه کشف کرد. این مولکول متشکل از هیدروژن و اکسیژن است.
حالا گروهی از محققان دانشگاه براون با استفاده از داده های به دست آمده از نقشه بردار Moon Mineralogy Mapper ناسا موفق به ارایه نقشه ای منحصربفرد از ماه شده اند که در نوع خود بی نظیر است. این نقشه را می توان نخستین نقشه پراکندگی آب در لایه های مختلف خاک سطحی قمر زمین به شمار آورد.
یکی از این محققان می گوید که ردپای آب را می توان تقریبا در هر جایی از ماه پیدا کرد و این موضوع آنطور که قبلا گزارش شده بود به مناطق قطبی قمر زمین محدود نمی شود. با این حال هرچه بیشتر به دو قطب نزدیکتر می شویم، میزان آب ماه بیشتر می شود.
این مطالعه و نقشه مرتبط با آن نشان می دهد که به ازای هر یک میلیون واحد تقسیم بندی از خاک ماه، به طور میانگین حداکثر ۵۰۰ تا ۷۵۰ واحد آب در این جرم فضایی وجود دارد که این میزان کمتر از آبی است که در خشک ترین بخش های زمین پیدا می شود.
