سوختن پلاسکو تنها یک فاجعه اجتماعی نبود؛ قرار نداشتن بسیاری از واحدهای این ساختمان در پوشش بیمهآتشسوزی از یک سو و بهرهمند نبودن واحدهای بیمهشده از پوششهای لازم و کافی از سوی دیگر، شکست در ترویج فرهنگ بیمه را به رخ میکشید و ناکافی بودن تلاشها در این عرصه را یادآوری میکرد. حالا چند ماه از آن روزهای تلخ سوختن پلاسکو گذشته و هنوز هم بیمه آتشسوزی در میان دیگر رشتههای بیمهای، ضریب نفوذ پایینی دارد.
هنوز داغ آتش پلاسکو از دلها نرفته که خبر شعلهور شدن آتش در مرکز تجاری مهستان و همزمان با آن، سوختن بخشی از کارخانه ایرانخودرو دلهایمان را میلرزاند. شاید همین حالا در هر گوشه از این شهر و کشور، پلاسکو یا مهستانی در شرایط ناایمن به انتظار شعلهها نشسته باشد و شاید وقت آن رسیده باشد که با طرحی تازه به خیابانهایی برویم که شهروندانشان نمیدانند با مبلغی ناچیز، میتوانند امیدها، آرزوهایشان و حاصل یک عمر تلاششان را بیمه کنند.