به گزارش ایران اکونومیست به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مرتضی ادیب‌زاده اعلام کرد: «ساختار دیواری بزرگ» در این فصل از کاوش، مجموعه‌ی منظمی از فضاهای معماری را نشان داد که این دیوار با مصالح سنگ لاشه و گچ در قسمت پیِ دیوار و آجر در قسمت فوقانی آن ساخته شده است.
او با بیان این‌که تاکنون بیش از ۵۰ متر از این دیوار در کاوش شناسایی شده و احتمال می‌رود با همان جهت به سمت برج طغرل ادامه داشته باشد، گفت: در کاوش، بقایای آوار انبوه و متراکمی از آجر و دیگر مصالح خرد شده در سرتاسر کارگاه‌ها شناسایی شد که با توجه به وضعیت تخریب و شدت آن و نیز سایر اطلاعات به دست آمده، می‌تواند شواهدی از زلزله سال ۵۷۱ هجری را در اختیار قرار دهد.
وی افزود: علاوه بر آثار معماری متعلق به دوران سلجوقیان، حجم زیادی از قطعات سفالینه‌های قرون میانه اسلامی در گونه‌های مختلف به دست آمده و در دست مستندسازی و مطالعه است.
این باستان شناس با اشاره به این‌که تاکنون هیچ اطلاعی ازچگونگی وضعیت محیط پیرامون برج طغرل در دوران سلجوقی نداشته‌ایم، افزود: بررسی و تحلیل آثار معماری کاوش شده در این مجتمع، اطلاعات بسیار ارزشمندی از بافت معماری پیرامون برج طغرل در دوره سلجوقی در اختیار باستان شناسان قرار دهد.
به گفته او با توجه به وسعت زیاد محوطه باید این محدوده در فصل‌های آینده مورد کاوش قرار گیرد و در حال حاضر آثار به دست آمده در محل حفظ و محصور شده و در صورت تامین اعتبار، مورد مرمت قرار خواهند گرفت.
ادیب‌زاده با اشاره به قرار داشتن مجتمع تجاری- فرهنگی ری در ضلع جنوبی برج تاریخی طغرل و شناسایی آثار معماری اسلامی به دنبال خاک‌برداری در این محل، افزود: بعد از مستندسازی اولیه احتمال داده شد بقایای به دست آمده، متعلق به دوران سلجوقی و همدوره با بنای برج طغرل باشد و در نتیجه عملیات خاک‌برداری توسط اداره کل میراث فرهنگی استان تهران متوقف شد و پس از تامین اعتبار لازم، از اواسط آذر ماه کاوش اضطراری در این بخش از پروژه مجتمع تجاری – فرهنگی ری با کسب مجوز از پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری آغاز شد.
براساس این گزارش و به دنبال تالیفات مورخان و جغرافی نویسان ایرانی شهر تاریخی ری در سال ۵۷۱ هجری قمری در اثر زلزله ویران و متروک شد و بعدها در دوران صفویه، دوباره حیات در آن جریان یافت.
