به گزارش ایران اکونومیست؛ مدیر بازرگانی شرکت معدنی و صنعتی چادرملو یکی از بزرگترین معادن سنگ آهن ایران معتقد است که درآمد حاصل از صادرات سنگ آهن موجب رشد و توسعه بخش معدن و صنایع فولاد کشور می شود.
محمد برقی در این خصوص تصریح کرد: اتفاقا باید مشوق هایی برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن در نظر گرفت تا تولیدات مازاد بر نیاز داخل را صادر کنند.
وی با اشاره به این که، در حال حاضر شرایط حاکم در بخش معدنی کشور، شرایط مطلوبی نیست افزود: مشکلات تامین مالی، نبود تجهیزات و عدم برخورداری از تکنولوژی های نوین در امر معدنکاری، هزینه های بالای انرژی و از همه مهمتر هزینه های سنگین حمل و نقل، چند سالی است که فعالان سنگ آهن را دچار مشکل کرده است.
برقی گفت: شاهد این گفته هم تعطیلی بیش از 80 درصد معادن سنگ آهن است، به عبارتی به غیر از معادن بزرگی چون چادرملو، گل گهر، بافق و سنگان بخش اعظم معادن تعطیل شده اند و بر اساس آخرین گزارش انجمن سنگ آهن از 156 معدن فعال ثبت شده در بهار 92 تنها 19 معدن فعال هستند. یعنی تعطیلی 84 درصد معادن فعال سنگ آهن و کاهش 35 درصدی تولید.
وی افزود: با وجود این شرایط در حال حاضر میزان تولید سنگ آهن در کشور بیش از نیاز واحدهای فرآوری است، بنابر این دولت باید شرایط مساعد و تسهیلات تشویقی برای صادرات این محصول فراهم کند، نه اینکه مانع ایجاد نماید.
برقی گفت: متاسفانه برخی سنگ آهن دانه بندی شده را محصول خام عنوان می کنند، در حالی که سنگ آهن استخراج شده از معادن پس از عملیات فرآوری در کارخانجات، تبدیل به سنگ آهن دانه بندی شده می گردد و دیگر خام نیست، چون ارزش افزوده ایجاد شده است و همین محصولی است که صادر می شود.
وی افزود: از طرفی راه پیشگیری از صادرات سنگ آهن و یا هر محصول دیگری ممانعت از صادرات نیست، بلکه باید زمینه ایجاد واحدهای پایین دستی را فراهم کرد که متاسفانه این اتفاق کمتر رخ می دهد و دلیل آن هم عدم حمایت تصمیم گیرندگان دولتی و موانع بسیار برای سرمایه گذاران بخش خصوصی است.
برقی یادآوری کرد: چادرملو در سخت ترین شرایط تحریم ها توانست با سرمایه گذاری 44 هزار میلیارد ریالی خود زنجیره فولاد را از معدن تا نورد تکمیل کند و محصولات خود را با بالاترین ارزش افزوده به بازار عرضه کند. بدیهی است بخشی از هزینه های ارزی خرید تجهیزات و ماشین آلات از محل صادرات سنگ آهن دانه بندی شده مازاد بر مصرف داخلی تامین شده است.
وی گفت: سنگ آهن دانه بندی تنها در واحدهای ذوب کوره بلند استفاده می شود و باید دارای عیار خاص باشد که در ایران تنها ذوب آهن اصفهان از دانه بندی استفاده می کند و سایر کارخانجات فولاد که دارای کوره های قوس الکتریکی هستند، نمی توانند از دانه بندی استفاده کنند، بلکه مواد اولیه آنها آهن اسفنجی است، بر اساس آخرین آمارها اکنون میزان تولید سنگ آهن دانه بندی 8 میلیون تن بیش از نیاز داخلی است.
مدیر بازرگانی شرکت معدنی و صنعتی چادرملو افزود: سرمایه گذاری برای ایجاد واحدهای بالا دستی فولاد بسیار سنگین و بازگشت سرمایه زمانبر است، بنابر این کمتر سرمایه گذاری تمایل به هزینه کردن در این زمینه دارد مگر با اعطای تسهیلات مناسب.
وی گفت: از طرفی وجود مشکلاتی در قوانین معدن به ویژه موضوع اخذ بهره مالکانه، کمبود منابع مالی، نقص قوانین و بوروکراسی در مقابل سرمایه گذاری داخلی و خارجی، افزایش سالانه قیمت حامل های انرژی و حمل و نقل، کم توجهی به نقش بخش خصوصی در نیل به اهداف توسعه، تصمیم گیری های لحظه ای و وضع ضوابط خلق الساعه و نبود سیاست های حمایتی از فعالان معدنی و صنایع وابسته در مواجهه با کاهش قیمت ها ناشی از تحولات اقتصادی جهان را می توان از مهمترین موانعی دانست که بخش خصوصی را از سرمایه گذاری در این صنعت می راند.
وی تاکید کرد: مسئولان به جای ایجاد مانع در راه صادرات، بهتر است تدابیری برای بازگشت سرمایه و سود حاصل از صادرات در جهت ایجاد و توسعه واحدهای فرآوری و تکمیل کننده زنجیره تولید بیاندیشیم.
مدیر بازرگانی چادرملو تصریح کرد: رشد نامتوازن صنایع فولادی هم از دیگر چالش های توسعه است که باید اصلاح شود، برای اینکه مواد اولیه واحدهای فولادی تامین شود باید سنگ آهن چند مرحله فرآوری شود.
وی گفت: ابتدا به کنسانتره، سپس گندله و بعد از آن به آهن اسفنجی تبدیل شود تا فولادسازان بتوانند از آن برای تولید شمش فولادی استفاده کنند، اما کمتر سرمایه گذاری بدنبال کارخانه تولید کنسانتره، گندله و آهن اسفنجی است ولی تعداد و ظرفیت واحدهای نورد که سرمایه اندک و بازدهی بیشتری دارد، 2 برابر ظرفیت تولید فولاد کشور است.
وی افزود: برآوردهای جمعیتی مرکز آمار ایران نشان می دهد، جمعیت ایران در سال 1404 به رقم 85 میلیون نفر می رسد و با توجه به سرانه مصرف فولاد در کشور اگر در بهترین شرایط به حدود 280 کیلو برسد، میزان مصرف داخلی فولاد در سال 1404 به حدود 24 میلیون تن خواهد رسید، پس برای تحقق تولید تا مرز 55 میلیون تن فولاد که در افق 1404 پیش بینی شده است باید بدنبال بازار های جهانی و از طرفی توسعه واحدهای فرآوری باشیم، که در شرایط فعلی امیدی به تامین سرمایه از منابع داخلی نیست.
