به گزارش ایران اکونومیست؛ با توجه به مصوبات کمیته احیای تالاب انزلی و با حمایت مالی سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان گیلان ماهی کپور تالابی در سال 94 و 95 توسط محققین پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی برای نخستین بار تکثیر مصنوعی شد.
هدف از این رهاسازی جلوگیری از انقراض نسل و افزایش ذخایر کپور ماهیان تالابی در تالاب انزلی بوده است و افزایش ذخایر کپور تالاب و درآمد صیادان تالاب نتیجه آن خواهد بود.
بچه ماهیان تولیدی در وزن های پنج تا 10 گرم با حضور استاندار و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، فرمانداران، اتحادیه صیادان تالاب، مدیران کل شیلات و محیط زیست و روسای کارگاههای تکثیر و پرورش ماهی و جمعی از مسئولین شهرهای حاشیه تالاب در تالاب انزلی رهاسازی شدند.
ماهی کپور دارای فلس های درشت و باله پشتی ممتد با سری بزرگ و پوزه کند به طور حداکثر 150 و میانگین 38 سانتیمتر است که در حوضه های دریای خزر، رودخانه تجن و تمام حوضه های آبریز ایران پراکنش دارد.
این ماهی همه چیز خوار از موجودات ریز بستر آب، کرم ها، سخت پوستان، نوزاد حشرات و حتی فضولات حیوانی و گیاهی، لاشه حیوانات، تخم ماهیان و حتی نوزادان خود مصرف می کند.
این ماهی در آب شیرین، آب های گرم، آرام و پوشیده از گیاه به سر می برند و در دمای کمتر از 7 درجه سانتی گراد به صورت دسته جمعی به خواب زمستانی می روند.
کپور ماهیان برحسب قرار گرفتن فلس ها به چهار گروه کپور فلس دار، کپور آئینه ای، کپور فلس یک ردیفی و کپور چرمی یا برهنه تقسیم بندی می شوند.
