به گزارش ایران اکونومیست به نقل از فیزورگ، این امر ممکن است به این دلیل باشد که جلبک‌ها می‌توانند فلزات سمی نشت کرده در محیط اطرافشان را که از چنین جنگهایی باقی مانده‌اند، جذب کنند.
در جریان جنگ تریاک اول که به دلایل تجاری بین چین و انگلیس درگرفت، کشتی جنگی نمسیس انگلیس یک کشتی چینی را با موشک منفجر کرد. غرق شدن و تیراندازی باعث انتشار جیوه در محیط اطراف شد.
تحقیقات محققان دانشگاه ترنت نشان داد که جلبک‌های دریای جنوب چین، این فلزات را جذب و این رویداد را به همراه وقایع بعدی درون اسکلت خود ثبت کرده‌اند.
اسکلت جلبک‌های سخت از ماده معدنی آراگونیت ساخته شده که شامل کربنات کلسیم است. جلبک‌ها به مرور زمان کلسیم اضافی را از آب‌های اقیانوس جذب کرده و اسکلت خود را می‌سازند. رشد سالانه گروههای مرجان‌ها می‌تواند به نظارت بر تاریخچه موجودات همانند آنچه حلقه‌های درختان نشان می‌دهند و همچنین آلاینده‌های فلزی جذب شده و زمان ورود آنها، به آب کمک کند.
محققان از یک نمونه مرجان 200 ساله Porites lutea استفاده کرده و دریافتند که بسیار متفاوت از نتایج مورد انتظار بود. آنها مشاهده کردند که سطوح جیوه در قدیمی‌ترین بخش‌های هسته – متعلق به سال‌های 1800 تا 1830 – بسیار کم و ثابت بود. اما میزان فلز در اسکلت از سال 1930 تا اوایل قرن 20 بارها افزایش یافته و گاهی 12 برابر بالاتر از نقطه آغازین بود.
افزایش میزان جیوه با چند رویداد تاریخی جنگی در نزدیکی چین و بویژه جنگ تریاک اول و دوم و جنگ جهانی دوم مطابقت داشت. این جنگها بسیار بیشتر از میزان جیوه‌ای بود که در دهه 1900 – عصر صنعتی شدن شدید – جذب شده بود.
فلرات مورد استفاده در ساخت مواد منفجره و سایر تسلیحات به انتشار جیوه در هوا می‌پردازند که می‌تواند به دلیل تعاملشان با جیوه جو، مولکول‌های جیوه واکنشی را تشکیل بدهند. محصول نهایی در اقیانوس سقوط کرده و سپس توسط مرجان‌ها جذب می‌شود.
با اینحال تردیدهایی در مورد نتایج این تحقیق وجود دارد. برای مثال اگر جنگها را در درجه اول مسئولیت بدانیم، باید مقادیر بسیار بیشتری از جیوه را شناسایی کنیم.
محققان اکنون به دنبال نشانه‌های بیشتری از جیوه در مرجان‌ها هستند زیرا سطوح مختلفی از ایزوتوپ‌های آن در آتش‌فشان‌ها، کوره‌های ذغال‌سنگ و سایر منابع وجود دارد.
این تحقیق در مجله Environmental Science and Technology منتشر شده است.
