پولیتیکو در گزارشی به بهانه درگذشت قهرمان جهانی مشتزنی، افزود، دولت (جیمی) کارتر در گرما گرم بحران گروگانگیری به این فکر افتاد که از محمد علی برای میانجیگری و آزادی آنان استفاده کند. با این حال کاخ سفید پیش از آغاز این ماموریت به این نتیجه رسید که امام خمینی (ره) با هیچ آمریکایی، هر چقدر هم که معروف باشد، مذاکره نخواهد کرد.
تارنمای آمریکایی در ادامه گزارش خود نوشت: ماموریت دیگری که کاخ سفید برای محمد علی در نظر گرفته بود، رایزنی با کشورهای دیگر برای تحریم المپیک مسکو بود. پس از حمله شوروی به خاک افغانستان و اشغال آن کشور، علی برای افزایش تعداد کشورهای تحریم کننده که بیشتر آنها از متحدان آمریکا بودند رهسپار آفریقا شد.
کاخ سفید فرد نامناسبی را برای این منظور اعزام کرده بود. علی وقتی با مخالفت دولتهای آفریقایی با پیشنهاد واشنگتن مواجه شد به رسانه های آفریقایی گفت 'اگر بدانم که راه نادرستی را در پیش گرفته ام سفرم را لغو و به آمریکا باز می گردم. من به سیاهان خیانت نمی کنم.'
کارتر نمی توانست درک کند که علی دیپلمات مامور اجرای سیاستهای کاخ سفید نیست و ذهن بازی دارد و پذیرای نظرات مخالف است.
با این حال در سال 1990 و در جریان حمله عراق به کویت، که صدام 15 تبعه آمریکایی ساکن در عراق را گروگان گرفت، دولت بوش از علی خواست تا برای آزادی این افراد به بغداد رود.
در آن زمان نشانه های بیماری پارکینسون در علی نمایان شده بود. وی بسرعت خسته می شد، توانایی جسمانیش تحلیل رفته بود و گاهی اوقات قادر به تکلم نبود. بسیاری مخالف اعزام علی به این ماموریت بودند.
در کمال شگفتی علی با تمام گروگانهای آمریکایی به کشورش بازگشت. صدام گفته بود که محال است بگذارد علی دست خالی به کشورش بازگردد. چند هفته بعد آمریکاییها بمباران عراق را آغاز کردند.
