نانوذره، ماده‌ای با اندازه حدود یک تا 100 نانومتر است. نانوذرات علاوه بر نوع فلزی، عایق‌ها و نیمه‌هادی‌ها، نانوذرات ترکیبی نظیر ساختارهای هسته- پوسته را نیز در بر می‌گیرند که به نانوذرات کامپوزیتی موسوم هستند. نانوذرات می‌توانند اشکال مختلفی از جمله نانولوله، نانوکره و نانوخوشه داشته باشند. نانوذرات با مقاصد گوناگونی سنتز شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از گروه‌های پرکاربرد نانوذرات، نانوذرت مغناطیسی است. این نانوذرات امروزه کاربردهای بسیاری یافته‌اند. یکی از زمینه‌های مهم کاربرد نانوذرات مغناطیسی، استفاده از آن‌ها به‌عنوان حامل دارو در فرایند دارورسانی هدفمند است. همچنین ابزارهای ذخیره‌سازی اطلاعات نیز از نانوذرات مغناطیسی بهره می‌برند.
دکتر باقر اصلی بیکی، مجری طرح در خصوص اهداف دنبال شده در این طرح گفت: هدف کلی این پژوهش سنتز تک اندازه نانوذرات مغناطیسی کامپوزیتی و مطالعه برهم‌کنش‌های مغناطیسی این نانوذرات و اثرات متقابل آن‌ها بر عملکرد این نانوذرات بوده است.
این محقق در رابطه با مزایای روش مورد استفاده در تولید نانوذرات مغناطیسی افزود: روش استفاده شده جهت تولید نانوذرات در این طرح، نانوذراتی با یکنواختی ابعاد بسیار بالایی را در زمانی کوتاه تولید می‌کند. به‌علاوه نانوذرات کامپوزیتی تولید شده از کارایی بالایی در ابزارهای ذخیره‌سازی اطلاعات برخوردارند.
محقق طرح تصریح کرد: نانوذرات مغناطیسی تولید شده در این طرح نانوذرات دوجزئی متشکل از کبالت و فریت کبالت بوده است. بدین منظور، از نمک‌های فلزی کبالت و آهن و اسیدسیتریک به‌عنوان مواد اولیه تولید نانوذره استفاده شده است. این نمک‌ها در حضور اسیدسیتریک توسط تجزیه گرمایی، نانوذرات مذکور را تولید می‌کنند. نانوذرات تولید شده در این طرح تقریباً در اندازه‌های یکسانی بوده‌اند که یک پارامتر مهم در تولید نانوذرات محسوب می‌شود. همچنین مواد اولیه مورد استفاده نیز موادی ساده هستند.
نتایج این تحقیقات که حاصل تلاش‌های دکتر باقر اصلی بیکی،عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز است، در مجله Ceramics International منتشر شده است.
