شاید ما هم مانند همه افراد تا زمانی که اتفاقی ناخواسته برایمان نیافتد قدر سلامتی خویش را ندانیم. یکی از اجزای مهم بدن ما طناب نخاعی است که هر گونه آسیبی به آن می تواند مشکلاتی برای سلامتی فرد ایجاد کند و کیفیت زندگی وی را شدیدا کاهش دهد.
در واقع طناب نخاعی بخش مهمی از سیستم عصبی ماست که در ایجاد حرکات دست ها، پاها و برخی اجزای دیگر نقش مهمی را بازی می کند. به دلیل این اهمیت است که هر آسیبی به آن می تواند منجر به ناتوانی های حرکتی شود.
آمارهای سازمان سلامت جهانی(WHO) نشان می دهد که سالانه بیش از ۵۰۰۰۰۰ نفر دچار آسیب های نخاعی می شوند که حدود ۳۰ درصد آن ها بعد از آسیب بخشی از توانایی های حرکتی خود را از دست می دهند و گاها دچار افسردگی نیز می شوند. اما محققان دانشگاه هوکاییدوی ژاپن برای اولین بار توانسته اند با موفقیت از سلول های بنیادی جنینی برای پیشبرد بازسازی طناب نخاعی استفاده کنند.
فوکوس اصلی این محققان روی منطقه ای از نخاع تحت عنوان مسیر قشری نخاعی یا کورتیکواسپینال(CST) بود. این ناحیه از فیبرهای عصبی تشکیل شده است که از مغز به نخاع مهاجرت می کنند و برای عملکردهای حرکتی ضروری است و آسیب به آن می تواند منجر به فلجی شود.
در این مطالعه اخیر، محققان توانسته اند از سلول های بنیادی برای پر کردن فاصله ایجاد شده طی آسیب های نخاعی استفاده کنند. برای این مطالعه آن ها سلول های پیش ساز عصبی را از جنین های رت استخراج کردند و آنرا به بافت نخاعی تمایز دادند. زمانی که این بافت ها به رتی که فیبرهای عصبی اش آسیب دیده بود گرافت شدند، مشاهده شد که این گرافت ها منجر به پیشبرد بازسازی این اعصاب شد و رت ها توانستند عملکردهای حرکتی اندام های جلویی و عقبی شان را تاحدی به دست آورند.
در بخش دیگر مطالعه، محققان سلول های بنیادی عصبی انسانی را برای رت ها استفاده کردند و مشاهده کردند که این سلول ها نیز منجر به بازسازی طناب نخاعی آن ها شد. اگرچه این مطالعات به صورت جانوری صورت گرفته است اما محققان امیدوارند بزودی بتوانند از این سلول های بنیادی برای درمان ضایعات نخاعی انسانی استفاده کنند.
