تحقيق ياد شده كه به رياست پروفسور 'جان سوادل' دانشيار پژوهشي انجام و در نشريه Ecological Applications منتشر شد، نشان داد كه با ايجاد يك شبكه صوتي كنترل شده در اطراف فرودگاه كه محل اغلب برخورد هواپيماها با پرندگان است، مي توان تا 80 درصد مانع از ورود پرندگان به منطقه مورد نظر شد.
برخورد پرندگان با هواپيماها علاوه بر احتمال تلفات انساني، هزينه گزافي را نيز به صنعت هوانوردي كشورها تحميل مي كند، به طوري كه اين هزينه تنها در آمريكا سالانه برابر با 937 ميليون دلار است.
تاكنون از روش هايي براي ترساندن پرندگان و جلوگيري از نزديك شدن آنها به فرودگاه ها استفاده شده، اما اين روش ها اعم از تيراندازي، مسموم كردن پرندگان، گرفتن زنده پرندگان و جابجايي آنها و نيز استفاده از فناوري هايي براي ترساندن آنها تا حد زيادي بي تاثير بوده اند.
با اين حال، محققان معتقدند كه نتيجه تحقيق جديد آنها، راه حل بي خطر و نسبتا مقرون به صرفه اي براي اين مشكل است. اين راه حل بر انتشار 24 ساعته نويز در منطقه مورد نظر تكيه دارد تا موجب اختلال ارتباط ميان پرندگان شود، وضعيتي كه خلاف ميل پرندگان است و در نتيجه منطقه را ترك مي كنند.
محققان براي اين منظور بلندگوها و تقويت كننده هايي را در سه منطقه فرودگاهي در ويرجينيا واقع در آمريكا نصب و فراواني پرندگان را در هشت هفته رصد كردند. محققان در اين مطالعه در چهار هفته اول سر و صدايي پخش نكردند اما چهار هفته دوم شبكه نويز را فعال كردند.
نتايج اين مطالعه كاهش زيادي را در شمار پرندگان در اين 'شبكه صوتي' و نيز منطقه اطراف آن نشان داد.
همچنين بر اساس نتايج اين مطالعه، نشانه اي از عادت كردن پرندگان به اين نويز كه معادل سر و صداي يك رستوران شلوغ بود، وجود نداشت.
محققان گفتند: يافته هاي اين مطالعه نه تنها براي امنيت فرودگاه مفيد است، بلكه براي كشاورزي، منابع جايگزين انرژي مانند مزارع خورشيدي كه محل زندگي و تغذيه پرندگان است و نيز اطراف توربين هاي بادي هم مي تواند كاربردهاي بالقوه داشته باشد.
