روحانی: برخی با واردات کالای قاچاق نمی‌گذارند کشور رشد کند

دکتر حسن روحانی روز سه شنبه در آیین بهره برداری همزمان از 138 طرح استانی که در سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور برگزار شد، افزود: از زمان تقدیم لایحه بودجه 1395 کل کشور به مجلس تا عید نوروز، 64 روز زمان است بنابراین به اندازه کافی وقت در اختیار مجلس شورای اسلامی قرار دارد.

وی یادآور شد: من و آقای نوبخت قبل از این که دولتی باشیم، مجلسی هستیم وساز و کار را برای این که کمیسیون های تخصصی مجلس کار کنند، پیشنهادها ارایه و لایحه بودجه تقدیم هیات رییسه شود، می دانیم.

رییس قوه مجریه ادامه داد: زمان همه این ها از نظر آیین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی مشخص است وما هم تجربه کافی را داریم و در 5 و 6 دوره مجلس این کار را کرده ایم.

روحانی اظهار داشت: نمایندگان این روزها سرشان شلوغ است، «لیله القدر خیر من الف شهر» بعد ازاین که از انتخابات بازمی گردند، فرصت هست تا لایحه بودجه تصویب شود تا آخر سال کارها طبق معمول انجام شود.

گزیده سخنان روحانی به نقل از ایرنا را در ادامه می خوانید

 امسال هم ما یک مقدار تاخیر داشتیم، به دلیل این که می خواستیم موضوع برجام عملیاتی شود، چون بودجه را بر مبنای کشور با حذف زنجیر تحریم برنامه ریزی کردیم.

شبی که برجام اجرایی شد ما صبح آن روز هم لایحه برنامه پنج ساله ششم و هم لایحه بودجه سال آینده را بدون تاخیر حتی یک روز تقدیم مجلس کردیم، از این رو امسال هم ما می توانیم با صدای بلند بگوییم که حتی یک روز در ارائه لایه بودجه سال 95و همچنین لایحه مقررات ضروری برای اجرای برنامه مدون دولت برای برنامه ششم تاخیری نداشتیم.

همه روابط ما با جهان بر مبنای برد- برد خواهد بود

کار بسیار عظیم و بزرگی انجام شده است، اگر صدها و هزاران گوینده و نویسنده بخواهند درباره این کاری که در این 30 ماه انجام شد، سخن بگویند، سخن زیاد است، این که با 6 قدرت جهانی درمورد این پرونده پیچیده و سخت بین المللی حرف بزنیم، مذاکره کنیم و پای میز مذاکره بنشینیم، اولین بار در تاریخ ایران است.

 از آن روی که این توافق شده است یعنی از 23 تیرماه تا امروز که توافق نهایی شده است، حتی آنهایی که مخالف و ضد ما هستند و ضد این توافق هستند، آنهایی که در آمریکا ضد این توافق هستند، رژیم نامشروعی مانند اسراییل که مخالف این توافق است ،برخی از کشورهای منطقه که نگران و ناراحت از این توافق هستند، آن ها وقتی حرف می زنند جوری حرف می زنند که ایران سر آن ها کلاه گذاشته است، آنان هم می گویند 6 قدرت بزرگ ضرر کرده اند.

آنها که دوست هم هستند معلوم است، به قول روسای کشورهایی که تلفنی در این مدت با من صحبت کردند یا برای تبریک برجام به من نامه می نوشتند، می گویند برجام یک توفیق بین المللی و به نفع همه بود، آن حرفی که از روز اول ما می گفتیم برد- برد برای خیلی ها روشن نبود.

معامله ای انجام بشود که دو طرف کامل راضی باشد و شب راحت بخوابند، مثل این که شما رفته اید با پولی که تهیه کرده خانه ای را خریده اید هم شما که خریدار هستید و هم فروشنده خانه هر دو راضی هستید و با لبخند از هم جدا می شوید نه با عصبانیت و ناراحتی نه این که یکی دلسوخته باشد و یکی لبخند به لب، این کار در سطح بین المللی شدنی است.

بعد از برجام هم این طور است، همه روابط ما با جهان بر مبنای برد- برد خواهد بود اگر با همسایگان کار می کنیم نمی خواهیم کلاه سر کسی بگذاریم آن زمان که کسی می گفت می خواهم کلاه سر کسی بگذارم گذشت، اگر هم کسی موفق شود کلاه سر طرف بگذارد، آن معامله به هم می خورد، بعد از یکسال یا دو سال فرصت پیدا می کنند که آن را به هم بزنند.

فکر نمی کنم، کسی باشد از این که آنچه ما با دنیا در تبادل پولی، مالی و کالایی با قیمت ارزان تر هستیم تا بتوانیم در خدمت مردم قرار دهیم ناراحت باشد، فکر نمی کنم کسی از این که بانک های ما بتوانند فعال باشند، ناراحت باشد، کسی از این که بتوانیم حق خودمان را استیفا کنیم، نفتی را که می خواهیم بفروشیم ناراحت نیست، کسی از این که چیزی که نیاز داریم را بخواهیم بخریم ناراحت نیست.

اولویت های پسابرجام در ستاد اقتصادی دولت

ما تا پایان سال کاملا مشخص می کنیم که اولویت های ما برای سال 95 و 96 چیست و این چارچوب را آقای دکتر نوبخت می آورند و با مشاورین و کارشناسانشان در این سازمان برنامه ریزی می کنند برای اینکه آن ها را بتوانیم دقیق تر اجرایی و عملیاتی کنیم.

 برخی از اولویت ها در سال مورد تاکید قرار گرفته و هنوز نتوانستیم آن را عملیاتی کنیم. یکی از مسئولیت های این سازمان آن است و بنای ما این است که اقتصاد ما به دست مردم باشد و به مردم واگذار شود.

تاکید من بر این است که بتوانیم از بخش خصوص حمایت کنیم، در هر سفری به خارج از کشور رفتم همواره همراه خود 100 تا 150 نفر از صنعتگران، تولیدگران، صاحبان صنایع، کارآفرینان داشتم و معمولا هر کشوری رفتیم با کارآفرینان و مدیران اقتصادی آن کشور نیز جلسه مشترک داشتیم.

در دنیا کشورهایی هستند که می توانند همه چیز بسازند، اما بحث این است که آیا ساختن همه چیز به صرفه است یا خیر؟ چه چیزی باید تولید کنیم و چه چیزی بخریم؟ ما باید در تولید آنچه نیاز داریم توانمند شویم، اما آیا حتما باید تولید کنیم؟ این منوط به آن است که محاسبه کنیم، صرفه در خریدن یا تولید است؟ در زمینه کشاورزی هم مواردی که برای ما حیاتی است باید خودکفا شویم.

دنیا، دنیای تعامل و ایجاد نوعی تعادل است، نه اینکه بگوییم همه چیز باید در داخل تولید شود، امکان تولید وجود دارد اما با 10 برابر قیمت.

اکنون فضایی است که می توانیم درست برنامه ریزی کنیم، آنچه لازم است بخریم، آنچه لازم است بفروشیم، آنچه لازم است تولید کنیم. شرایط امروز ما با دیروز و گذشته کاملا متفاوت است، امروز تعامل ما با دنیا؛ با 10 سال پیش، 20 سال پیش، 30 سال پیش و قبل از انقلاب کاملا متفاوت است.

ما به سرمایه گذاران خارجی گفته ایم، فناوری را باید وارد کشور ما کنید، ما امروز توان بسیاری برای جذب داریم، روزی بود اگر هم می خواستند فناوری را به ما بدهند، قدرت جذب نداشتیم. قدرت جذب بسیار مهم است، همچون زمینی است که آماده جذب آب نیست هر چقدر هم آب بریزند فایده ای ندارد و جذب نمی شود.

در مساله فساد مشکل داریم

ما در مسئله فسادمشکل داریم، باید با فساد بجنگیم و مبارزه کنیم. تا فساد در کشور ما هست پیشرفت دلخواه و واقعی ایجاد نخواهد شد.

وقتی می خواهید تولید کنید، یک دستگاه فاسدی هم که نمی خواهم نام ببرم که چگونه می تواند کالای قاچاق وارد کند، نمی گذارد کشور رشد کند. باید جلوی فساد گرفته شود و باید شرایط سیستم گمرکی ما بهتر شود.

شرایط بانک های داخلی خوب نیست، باید بانک های ما احیا شوند. در دنیای امروز کسی سرمایه نقد ندارد که بخواهد سرمایه گذاری کند. باید از طریق بانک ها این فعالیت انجام شود و بانک های ما کار بانکی انجام دهند، بنگاه داری کنند. پس باید بانک های ما و سیستم ارزی کشور اصلاح شود و به سمت تک نرخی شدن ارز حرکت کنیم.

باید پروژه های عمرانی نیمه تمام ما به بخش خصوصی واگذار شود.البته واگذار کردن هم یک هنر بزرگ است. در این کار مشکل داریم.

انتقاد های دستگاه های نظارتی

الحمدالله هرچه بخواهید دستگاه نظارتی هست که نشستند و فقط ایراد می گیرند و هرکاری کنید می گویند این طرف آن کج بود و یا آن طرفش ایراد داشت. البته اصل دستگاه های نظارتی برای کشور لازم است اما به شرطی که در چارچوب قانون عمل کنند و بگذارند کشور پیشرفت کند و به پیشرفت کشور کمک کنند.

باید پروژه های عمرانی نیمه تمام را که صرفه اقتصادی دارد به مردم واگذار کنیم، البته ممکن است در برخی از موارد این کار را نتوان انجام داد و دولت ناچار است آن را تکمیل کند.