محققان نشان دادند که چگونه گرافن می‌تواند بدون اثرات سمی با سلول‌ها یا نورون‌های عصبی برهمکنش داشته باشد. از نتایج این پروژه می‌توان برای ساخت الکترودهای گرافنی استفاده کرد الکترودهایی که با ایمنی بالا درون مغز قرار می‌گیرند. این پروژه مسیر ساخت حسگرهای مغزی را برای درمان و رصد بیماری‌هایی نظیر پارکینسون هموار می‌کند.
پیش از این گروه‌های مختلفی برای اتصال گرافن با مغز تلاش کرده بودند اما معمولاً سیگنال‌های ضعیفی به دست می‌آمد. درک ما از مغز در حال افزایش است. با ایجاد ارتباط میان داخل مغز و دنیای بیرون، می‌توان کنترل بیشتری روی فرآیندها و عملکرد مغز داشت.
این الکترودهای جدیدی که محققان ساخته‌اند، می‌تواند مستقیم به مغز وصل شده و سیگنال‌های الکتریکی را از آن خارج کند. پزشکان می‌توانند این سیگنال‌ها را دریافت و آنها را رمزگشایی کنند.
چنین الکترودهایی باید بسیار حساس به پالس‌های الکتریکی باشند و در عین حال بدون این که بافت مغز را تغییر دهند، باید بتوانند سیگنال‌ها را اندازه‌گیری کنند. گرافن به دلیل انعطاف‌پذیری و هدایت بالا گزینه مناسبی برای این کار است.
این گروه تحقیقاتی نشان دادند که گرافن می‌تواند بدون آسیب‌زدن به بافت مغز، سیگنال‌های الکتریکی را دریافت کرده و به بیرون هدایت کند. هیچ آسیبی به مغز در این کار گزارش نشده است.
نتایج این پروژه مسیر ساخت الکترودهای تجاری مغز را هموار می‌کند. محققان این پروژه قصد دارند انواع مختلف گرافن را بررسی کرده و اثر تعداد لایه‌ها را روی نتیجه کار بررسی کنند. آنها درصدد یافتن کاربردهای مختلف این دستاورد علمی هستند. در این سناریو توسعه ابزارهای عصب شناسی مبتنی بر گرافن به عنوان گزینه اول کاربرد این فناوری محسوب می‌شود.
نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای با عنوان Graphene-Based Interfaces Do Not Alter Target Nerve Cells در نشریه ACS Nano منتشر شده است.
