ترانه علیدوستی از زندگی کاری اش و دغدغه فیلم سازها می گوید

ترانه علیدوستی می‌گوید روند تولید در سینما باید به گونه‌ای باشد که نه سیخ بسوزد، نه کباب.
 
ترانه علیدوستی از بازیگران توانمند سینمای ماست که بازی‌ها و شهرت او از نقش‌آفرینی در فیلم سینمایی «من ترانه 15 سال دارم» به کارگردانی رسول صدرعاملی آغاز شد و بعد از گذشت فیلم‌هایی چون «شهر زیبا»،

«چهارشنبه‌سوری»، «کنعان»، «تردید»، «درباره الی»، «زندگی با چشمان بسته»، «راز دشت تاران»، «هرچی خدا بخواد»، «انتهای خیابان هشتم»، «پذیرایی ساده»، «آسمان زرد کم‌عمق»، «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو»، «استراحت مطلق»، «مادر قلب اتمی» به نقش‌آفرینی در سریال خانگی «شهرزاد» و فیلم اصغر فرهادی یعنی «فروشنده» رسید.
 
بیشتر آثاری که ترانه علیدوستی در آن بازی کرده، از فیلم‌های پرمخاطب سینمای ایران است و به کارنامه هنری این بازیگر جلا بخشیده است. البته باید توجه داشت که توانایی بالای این بازیگر در ایفای نقش‌های مختلف را نباید نادیده گرفت، چنانچه از اوایل نوجوانی آن را ثابت کرد.
 
در ادامه صحبت‌های ترانه علیدوستی را در خصوص برخی از مسائل سینمایی و مقوله‌هایی که مربوط به زندگی هنری اوست، می‌خوانید:
 
 خانم علیدوستی؛ نظر شما در خصوص ورود فیلم اولی‌ها به سینما با توجه به اینکه درخواست آنها برای حضور در سی‌وچهارمین جشنواره فیلم فجر نسبت به سال گذشته بیشتر بوده، چیست؟

به نظرم ورود فیلمسازانی که اولین فیلم سینمایی خود را می‌سازند به سینما، امری طبیعی و مهم است. از طرفی فیلمسازان کهنه‌کار و پیشکسوت ما که آن‌ها نیز محترم هستند و به طور قطع فیلم‌های خوبی دارند و به پیشرفت سینما کمک کردند، هم باید جای خود را به نسل جدید بدهند و این چرخه مانند همه جای دنیا ادامه داشته باشد تا بتوانیم با سینمای روز جهان پیش برویم و از دوره‌های مختلف سنی در میان فیلمسازان بهره کافی ببریم.

 آیا منطقی است که هر ساله شاهد حضور تعداد خاصی فیلمساز باشیم؟

این که هر سال فقط شاهد حضور تعدادی فیلمساز باشیم و فقط فیلم‌های آن‌ها را ببینیم درست و منطقی نیست و اصلاً قانون دنیا به این شکل نیست. اتفاقاً با وجود چند نسل فعال و با استعداد در سینما می‌توان شاهد رقابتی سالم در جهت پویایی سینما بود و از طرفی فیلمسازان می‌توانند از تجربیات، پتانسیل و نیروی جوانی یکدیگر در جهت پیشبرد اهداف خود استفاده لازم را ببرند.
 
خانم علیدوستی، به نظر شما فیلم اولی‌ها در چه بخش‌ یا بخش‌های مسیر فیلمسازی نیاز بیشتری به حمایت دارند و بهترین شکل کمک به آن‌ها چیست؟

کارگردان‌هایی که اولین فیلم بلند سینمایی خود را می‌سازند، در همه بخش‌ها نیاز به حمایت دارند و نمی‌توان تفکیک کرد؛ یعنی باید فرد یا افرادی در هر پست و مقامی که هستند و توان کمک دارند فیلم اولی‌ها را قبل از نگارش فیلمنامه تا زمان اکران و بعد از آن بپذیرند و حمایت کنند؛ چرا که در نهایت به چرخه سینما کمک می‌شود.

 آیا نمی‌توان گفت که سرمایه مهمترین بخش حمایت از فیلم‌ اولی‌ها است؟

البته که بخش سرمایه مهمترین مسئله‌ای است که آن‌ها با آن روبرو هستند، اما هم به آن‌ها باید حق داد و هم به صاحبان سرمایه که بالاخره با هدف بازگشت منابع مالی خود پا در این عرصه می‌گذارند. پس باید در این میان راه‌هایی پیدا شود تا به قول معروف نه سیخ بسوزد نه کباب، یعنی هر دو طرف به شکلی به توافق برسند تا بهترین همکاری صورت پذیرد و فیلم‌ها ساخته و ارائه شود.
 
 اسم و شهرت تا چه حد در خصوص همکاری شما با یک پروژه سینمایی مهم است و در این راستا به چه مقوله‌هایی اهمیت بیشتری می‌دهید؟
 
دغدغه اصلی من در جهت همکاری با هر پروژه‌ای اسم و شهرت کارگردان نیست؛ بلکه ضعف و قدرت فیلمنامه و شعور فیلمساز نکاتی است که در اولین قدم‌ها به آن توجه وافری دارم که در چند جلسه صحبت کردن و خواندن فیلمنامه، می‌توان به آن‌ها دست یافت. پس اگر فیلمسازی موارد ذکر شده را در کار خود داشته باشد، با او همکاری خواهم کرد.

 با توجه به موفقیت «شهرزاد» بین مخاطبان، علت اصلی این مسئله را چه می‌دانید؟

«شهرزاد» قصه‌ای جذاب با ژانری ملودرام دارد و به نحوی آن را تعریف می‌کند که به دل مخاطب می‌نشیند. یعنی آن‌چنان به واقعیت نزدیک است و موضوعاتی مانند عاشقی، دلتنگی و ... را بدون رودربایستی و صادقانه به تصویر می‌کشد که مخاطب را مجذوب خود می‌کند و در قلب و روح آن‌ها جای می‌گیرد.

 آیا اگر «شهرزاد 2 و 3» ساخته شود، با این پروژه همکاری خواهید کرد؟
 
به طور قطع اگر تصمیمی مبنی بر ادامه ساخت این مجموعه گرفته شود، تصمیمی گروهی خواهد بود و همه ما در این زمینه توافق کردیم و همکاری مجدد شکل خواهد گرفت.
 
 از آخرین فعالیت سینمایی خود بگویید؟
 
آخرین فعالیت سینمایی من بازی در فیلم «فروشنده» اصغر فرهادی است که فعلا نمی‌توانم راجع به آن صحبت کنم.