دومین نشست خبری روز سوم چهارمین جشنواره فیلم فجر فیلم سینمایی دلبری ساخته سیدجلال اشکذری برگزار شد.
مهدی عطاران، هنگامه قاضیانی، عباس غزالی، محمدرضا شیرخانلو و مهسا هاشمی از بازیگران فیلم و سیدمحمود رضوی تهییه کننده جلال اشکذری کارگردان و فرید سعادتی آهنگساز این فیلم در این مراسم حضور داشتند.
منوچهر اکبرلو منتقد حاضر در جلسه بود و نشست خبری ساعت 11:30 شروع شد.
در ابتدای این نشست اشکذری گفت: فیلم دلبری وام گرفته از یک فیلم کوتاه است که سال 85 آن را ساخته بودم و در پروسه 6 ماهه فیلمنامه آن نوشته شد. فیلم فضای متفاوتی دارد و روایتش و نگاه خاصی که به کاراکترها دارند باعث می‌شد که فیلمنامه خیلی سخت پیش برود. فضای لوکیشن و زمان قصه فیلم محدود بود ولی کار فیلمنامه و ساختش را شروع کردیم.
وی افزود: 70 درصد فیلمنامه را آماده کردیم و بعد از تایید تهیه کننده فیلم اثر انتهایی آن را نوشتیم و پس از آن در سال 93 مراحل تولید را شروع کردیم.
در ادامه نشست سیدمحمود رضوی گفت: سال گذشته بود که فیلمنامه دلبری به من داده شد و از همان لحظه اول برایم جذاب بود. فضای کار هم مربوط به جانبازانی است که کمتر سینمای ایران به آنها پرداخته است و همین موضوع برای من جذاب بود. در نگاه اول کار همین‌طوری ساده به نظر م‌رسد اما بازی بازیگران و همه چیز سخت بود.
وی با اشاره بازی هنگامه قاضیانی گفت: خانم قاضیانی با تمام وجود خودش سر صحنه حاضر شد و نقش را به خوبی درک کرده بود و آن را اجرا کرد.
وی در مورد مشارکت حوزه هنری گفت: حوزه هنری به خاطر مضمون کار سهم 45 درصدی مشارکت ساخت را پذیرفت.
در ادامه نشست هنگامه قاضیانی بازیگر بخش طوبی گفت: از تهیه کننده متشکرم که از بازی من تعریف کرد کمتر دیده شده که تهیه کننده‌ای از بازیگرش تمجید کند. ما در این چند سال فیلم سینمایی مونولوگ نداشتیم دلبری هم 70 درصدش مونولوگ بود ولی همین باعث می‌شد که کمی هراس داشته باشیم. در تمام سکانس‌های فیلم زندگی کردم و برای گرفتن حس و حال فیلم و گریه‌ها اشک مصنوعی هم استفاده نمی‌کردم.
در ادامه نشست اکبرلو منتقد فیلم گفت: نگاه تخصصی و نقد فیلم را زمان اکران فیلم باید گفت اما چند نکته را لازم است که بگویم. فیلم از آن دست کارهایی است که کوشیده است با شکل و ساختار خودش صحبت کند و این کار راحتی نیست. فیلم به صورت مونولوگی است که این کار را سهل ممتنع می‌کند.
وی افزود: کارگردان عناصر مهمی و جذابی چون جلوه‌های ویژه، لوکیشن‌های متعدد، ورود و خروج بازیگران را حذف کرده و از طرف دیگر تماشاگر منتظر است عناصر جدیدی برای جذابیت کار در فیلم ببیند. اگر چنین اجرایی و همچنین بازی خانم قاضیانی روی صحنه تئاتر بود با اقبال تماشاگر همراه می‌شد. وقتی در فیلم جانباز یا «همسر طوبی» را حذف می‌کنید احساسات او را هم نشان نمی‌دهیم بهتر بود فلاشبک گذشته جانباز را می‌دیدیم. نیاز به اوج و فرودهایی در فیلم داریم که ایثار فوق‌العاده طوبی را از دل آنها به دست بیاوریم.
این منتقد سینما در مورد نمای POV که در فیلم به کار برده شده است هم گفت: وقتی فیلم بنا را بر این می‌گذارد که نما به صورت POV باشد دلیل خاصی دارد ولی در فیلم می‌بینیم بخشی از تدوین با نمای POV است و در بخش دیگر به شکل دیگری فیلمبرداری شده است.
در ادامه این نشست اشکذری در خصوص کاراکتر میثم و نمای POV که برای این شخصیت انتخاب کرده بود گفت: می‌شد میثم را نشان داد ولی می‌خواستم از تخیل تماشاگر استفاده کنم. مثل یک رُمان خواننده شخصیت قصه را در ذهن خود می‌سازد. در این فیلم هم اگر تماشاگر با دیالوگ‌های طوبی همراه شود شخصیت میثم را در ذهن خود می‌سازد. ضمن اینکه اگر مخاطب 5 فیلم معادل این را دیده بود برای او استفاده از چنین نمایی ناآشنا نبود.
در ادامه نشست عباس غزالی بازیگر نقش امیرحسین در فیلم گفت: وقتی خیلی کوچک بودم و فیلم آژانس رادیدم جذب کاراکتر حاج کاظم شدم همیشه دنبال یک چنین مدل فیلمی بودم تا در فضایی بازی کنم که دینش را به شهیدان ادا می‌کند و وقتی فیلم روزهای زندگی را دیدم و بازی درخشان خانم قاضیانی را شاهد بودم از خدا خواستم فرصت حضور در چنین پروژه‌ای را به من بدهد.
غزالی افزود: دلبری فیلمی تک لوکیشن و کم بازیگر است و همین خیلی کار را جذاب می‌کرد و البته هم این خطرناک هم بود. به هر حال با اعتقاد به موضوع قصه و شناخت نسبت به عوامل حرفه‌ای فیلم تصمیم گرفتم که در آن حضور داشته باشم.
در ادامه نشست فرید سعادتمند آهنگساز فیلم گفت: وقتی فیلمنامه را خواندم و کار را دیدم شخصیت طوبی تاثیر زیادی روی من گذاشت. بیشتر موسیقی فیلم پیانومحور شد و متناسب با صحنه‌هایی که داشتیم و مونولوگ بودن فیلم، سازها را انتخاب کردیم.
در این نشست مهسا هاشمی، محمدرضا شیرخانلو و مهدی عطاران دیگر بازیگران حاضر در نشست صحبت کردند و هر سه نسبتحضور در فیلمی با مضمون دفاع مقدس ابراز خوشحالی و افتخار کردند.
در ادامه نشست اکبرلو نقد پایانی خود را به صورت جمع‌بندی بیان کرد و گفت: یکی از ویژگی‌های مثبت فیلم توجه به سبک زندگی است که نهادهای فرهنگی حامی فیلم در آن تاکید دارند روابط سالم، حضور بچه‌ها، روابط عاشقانه سالم و احترام به مقام شهدا از جمله مضامین ارزشمند فیلم است.
وی افزود: تفاوت سطح بازیگری بین بازیگران حرفه‌ای و بازی بچه‌ها و آماتورها کار را هم برای کارگردان و هم بازیگران حرفه‌ای سخت کرد. ضمن اینکه در این شکل درام‌ها یک الگوی مشخص ارائه شود. و اینکه شخصیت طوبی قرار است چه سیری را بپیماید مشخص باشد تکیلف تماشاگر برای همراهی طوبی از ابتدا فیلم تا انتها مشخص شود.
یکی از حاشیه های نشست اظهارات علیرضا غفاری مجری نشست بود که حرفهایش را با کنایه و نقد نسبت به بازی هنگامه قاضیانی و سرمایه گذاری در چنین فیلمی مطرح می‌کرد. او حتی در صحبتهای پایانی اش به فیلمنامه ای از خودش اشاره کرد که سه سال است بدون سرمایه گذار است و اینکه برخی فیلم‌ها می‌توانند با گذشت یک سال از پیش تولید تا اکران جشنواره را بگذراند. البته این اظهارات کنایه آمیز با اعتراض کارگردان فیلم اشکذری همراه شد و نسبت به مدیریت این جلسه اعتراض کرد.
رضوی در انتهای نشست خبری گفت: فیلمنامه 3 بار بازنویسی شد و بعد از اتمامش کار را شروع کردیم. آقای اشکذری گفت این فیلم وام گرفته از یک فیلم کوتاه است نه اینکه فیلمنامه کوتاه بوده است.
وی با اشاره به مقوله اقتصاد و فرهنگ در سینمای ایران گفت: اقتصاد و فرهنگ دو بحث به هم گره خورده‌‌اند و اینکه ما وضعیت درست اقتصادی برای سینما نداریم به خاطر این است که بیشتر تهیه کنندگان بعد از فیلمبرداری فیلم کارشان تمام می‌شود در حالیکه تازه کارشان شروع شده است و باید به این فکر‌کنند که چگونه فیلم را به مخاطب عرضه کنند. سال 93 فیلم را ساختم و سال 94 به جشنواره آمد و حالا شاید در سال 96 اکران شود. باید با توجه به این فاصله زمانی، به فکر بازگشت سرمایه بود.
وی در پاسخ به اظهارات یکی از خبرنگاران که گفته بود شما سرمایه را برای این فیلم هدر داده اید گفت: این توهین است. من به سرمایه فیلم توجه کردم و «دلبری» یک اثر فرهنگی است و باید در سینمای ایران ساخته شود چون از مقوله‌های مهمی چون منش انسانی، سبک زندگی و احترام به شهدا حرف می‌زند و باید برای آن سرمایه‌گذاری کرد. علاوه بر اینکه این فیلم با سرمایه شخصی ساخته شده است و در مورد اینکه این سرمایه را هدر بدهم یا نه به خود من مربوط است.
