ناصر رضایی پور درباره طب سنتی اظهار داشت: بسیاری از نظام‌های بهداشت و درمان در کشورهای پیشرفته دنیا، نگاهی راهبردی و راهگشا به مکاتب طب سنتی و مکمل دارند.
به گفته وی سازمان جهانی بهداشت نیز سندهای راهبردی در زمینه رویکرد به این مکاتب و استفاده از آنها برای گسترش بهداشت در جهان، منتشر می‌کند.
این دستیار تخصصی طب سنتی ادامه داد: انواع مکاتب طب سنتی و مکمل، نگاهی متفاوت به مفاهیمی چون «تندرستی» و «بیماری» دارند که مبتنی بر احترام به طبیعت، به رسمیت شناختن تفاوت‌های فردی انسان‌ها (که در طب ایرانی به آن «مزاج» می‌گوییم)، نگاهداشت تندرستی و کمک به «طبیعت» و نیروهای درونی انسان برای درمان مشکلات است.
رضایی پور گفت: امروزه در همه‌جای دنیا، نگاه ویژه‌ای به استفاده از گیاهان و مواد طبیعی در درمان وجود دارد؛ چرا که هر چه انسان به سوی طبیعت بازگردد، عوارض درمان‌ها کاهش می‌یابد و روش‌های درمانی، زودبازده‌تر، ارزان‌تر، دردسترس‌تر و کم‌عارضه‌تر خواهند بود.
وی اضافه کرد: اما باید دانست که پیشگیری از بیماری‌ها، با گیاهان دارویی یا داروهای گیاهی آغاز نمی‌شود بلکه از دریچه نگاه طب ایرانی، برای رسیدن به تندرستی و نگاهداشت آن، باید سبک زندگی درستی داشت و در این راه باید به 6 اصل ضروری، آب و هوای پاک، رعایت اصول تغذیه، خواب و بیداری به‌اندازه، ورزش و استراحت کافی، بهبود شرایط روحی و روانی و پاکسازی اصولی بدن توجه کرد.
این دستیار تخصصی طب سنتی خاطرنشان کرد: این 6 اصل و در یک کلام، «اصلاح سبک زندگی»، می‌تواند در پیشگیری از هر بیماری نقش اساسی و روشن داشته باشد؛ این نقش را می‌توان از پیشگیری از همه‌گیری‌های بیماری‌های ساده‌تر تا بیماری‌های سخت و دشوار علاج دید.
