به گزارش ایران اکونومیست؛ بازار دلار در روزهای اخیر وارد یکی از سنگین‌ترین و ساکن‌ترین دوره‌های خود در ماه‌های گذشته شده است؛ سکوتی که در ظاهر یادآور ثبات و آرامش است، اما در واقع می‌تواند به‌مثابه آرامش پیش از طوفان تعبیر شود. حرکت قیمت در محدوده‌ی ۱۰۷ هزار تومان چنان محدود و کم‌رمق شده که حتی نوسانات روزانه نیز به‌سختی از چندصد تومان فراتر می‌روند. این وضعیت نشان می‌دهد که بازار در حال تجربه‌ی نوعی «انجماد معاملاتی» است؛ جایی که نه خریداران انگیزه‌ای برای ورود دارند، نه فروشندگان تمایل به خروج از موقعیت‌های خود نشان می‌دهند.
حجم معاملات نیز در پایین‌ترین سطوح چندماه اخیر قرار گرفته است، که به‌روشنی از کاهش شدید مشارکت فعالان بازار خبر می‌دهد. کندل‌های روزانه کوتاه‌تر از همیشه بسته می‌شوند، سایه‌ها هم‌پوشانی پیدا کرده‌اند و رنگ‌های متوالی سبز و قرمز دیگر معنا و قدرت سابق را ندارند. همه‌چیز از یک نقطه‌ی مشترک حکایت دارد: بازاری که در ظاهر آرام است، اما در عمق خود لبریز از انتظار و احتیاط.
تردید در تصمیم‌گیری؛ بازار میان دو جبهه متوقف شده است
این فاز سکون، برخلاف آنچه در نگاه اول ممکن است تصور شود، نه نشانه‌ی اطمینان بازار، بلکه نشانه‌ی تردید گسترده در میان بازیگران آن است. معامله‌گران، چه کوتاه‌مدت و چه بلندمدت، در موقعیتی ایستاده‌اند که هر تصمیم زودهنگام می‌تواند به ضرر تمام شود. خریداران نگران‌اند که با ورود در این سطح، در دام اصلاح احتمالی گرفتار شوند؛ و فروشندگان نیز می‌ترسند که با خروج زودهنگام، آغاز یک موج صعودی را از دست بدهند. این بن‌بست ذهنی، همان چیزی است که بازار را به سکونی چنین عمیق کشانده است.
از منظر روان‌شناسی بازار، چنین شرایطی معمولاً در مقاطع کلیدی چرخه‌های قیمتی رخ می‌دهد؛ جایی که انتظارات و نگرانی‌ها به نقطه‌ی تلاقی می‌رسند و هر دو سمت بازار ترجیح می‌دهند منتظر بمانند تا دیگری دست به اقدام بزند. در نتیجه، جریان معاملات به‌تدریج کند و نهایتاً متوقف می‌شود.
انتظار برای جرقه؛ فشردگی قبل از انفجار قیمتی
نبود داده‌های بنیادی تازه – از جمله خبرهای سیاسی، تغییر در سیاست‌های ارزی یا داده‌های اقتصادی مهم – باعث شده تا بازار از «تحلیل به واکنش» تغییر وضعیت دهد؛ یعنی به جای اقدام بر اساس داده‌های واقعی، در حالت انتظار برای داده‌های آینده قرار گیرد.
به بیان دیگر، بازار اکنون در موقعیتی است که هر خبر کوچک یا سیگنال جدید می‌تواند مانند جرقه‌ای در انبار باروت عمل کند. این سکوت، سکوتی پویا و پرانرژی است؛ نه به معنای رکود، بلکه به‌عنوان مرحله‌ای از تراکم نیروها پیش از یک جهت‌گیری قدرتمند.
اگر بخواهیم تصویری از وضعیت کنونی ترسیم کنیم، بازار دلار دقیقاً مانند فنری است که تا آخرین حد خود فشرده شده، اما هنوز آزاد نشده است — آماده‌ی حرکتی بزرگ، به هر سو که نخستین محرک آن را هل دهد.
به لحاظ ساختاری، مثلث فشرده‌ی قیمتی همچنان پابرجاست و دلار در نزدیکی رأس آن درجا می‌زند. اما تفاوت امروز با هفته‌های گذشته در این است که نه تنها مومنتوم حرکتی کاهش یافته، بلکه تقاضای سرمایه‌گذاری و سفته‌بازی نیز فروکش کرده است. معامله‌گران کوتاه‌مدت که پیش‌تر از نوسانات لحظه‌ای دلار برای سودگیری استفاده می‌کردند، فعلاً از بازار خارج شده‌اند و سرمایه‌گذاران بزرگ نیز ترجیح داده‌اند نقدینگی خود را در بازارهای جایگزین مستقر کنند.
این چرخش رفتار سرمایه، به‌نوعی تنفس موقت برای سایر بازارها ایجاد کرده است — از بورس گرفته تا طلا و حتی رمزارزها. در چنین شرایطی، بخشی از نقدینگی که پیش‌تر در بازار دلار حبس شده بود، اکنون در حال انتقال به دارایی‌هایی با ریسک بالاتر و پتانسیل بازدهی بیشتر است. در واقع، آرامش دلار فرصت رشد برای سایر بازارهاست؛ زیرا هرچه دلار در محدوده‌ی فشرده‌اش باقی بماند، میل سرمایه برای حرکت به سمت دارایی‌های پویا‌تر بیشتر می‌شود.
هم‌گرایی میانگین‌ها و آماده‌سازی برای حرکت بعدی
حرکت در مرز حساس سه میلیون؛ فاز استراحت پس از جهش پرشتاب
در هفته گذشته شاخص کل بورس پس از جهش پرشتاب تا نزدیکی سطح سه میلیون واحد، وارد فاز استراحت شد. فشار فروش در نمادهای بزرگ، خصوصاً گروه‌های فلزات و پالایشی، باعث شد تا بازار در محدوده‌ای فشرده نوسان کند. این رفتار نشان می‌دهد که خریداران پس از رشدهای سنگین، ترجیح می‌دهند موقتاً دست به عصا حرکت کنند و منتظر سیگنال‌های قطعی‌تر بمانند.
به‌طور کلی، بازار در حال حاضر در نقطه‌ای حساس از نظر روانی و تکنیکال قرار گرفته است؛ جایی که بسیاری از سرمایه‌گذاران میان حفظ سود و انتظار برای ادامه رشد، در تصمیم‌گیری مردد مانده‌اند. همین موضوع موجب کاهش حجم معاملات و افزایش احتیاط در خرید و فروش‌ها شده است.
تحلیل جریان نقدینگی و رفتار گروه‌ها
بررسی جریان نقدینگی نشان می‌دهد که در روزهای اخیر، حجم پول تازه‌وارد به بازار کاهش یافته و بیشتر معاملات در قالب جابه‌جایی میان صنایع انجام می‌شود. گروه‌های کوچکتر مانند غذایی و دارویی اندکی جان گرفته‌اند، اما هنوز نشانه‌ای از چرخش قدرتمند نقدینگی دیده نمی‌شود. این رفتار معمولاً در دوران تثبیت یا آماده‌سازی برای موج بعدی رشد رخ می‌دهد.
در همین حال، رفتار حقوقی‌ها و صندوق‌های بزرگ نیز نشان از افزایش فعالیت‌های محافظه‌کارانه دارد؛ به‌ویژه در نمادهای شاخص‌ساز که با فشار عرضه روبه‌رو هستند. از سوی دیگر، سهم‌های کوچکتر با گردش سریع‌تر پول، مورد توجه معامله‌گران کوتاه‌مدت قرار گرفته‌اند و این موضوع به نوعی تعادل شکننده در بازار ایجاد کرده است.
چشم‌انداز کوتاه‌مدت و سطوح کلیدی پیش‌رو
از نظر تکنیکال، شاخص کل در محدوده‌ی حساسی قرار دارد. در صورت تثبیت بالای سطح سه میلیون واحد، می‌توان انتظار داشت موج جدیدی از تقاضا شکل گیرد و مسیر به سمت ۳.۱ تا ۳.۲ میلیون واحد باز شود. اما در صورت از دست رفتن حمایت ۲.۹۵ میلیون، احتمال اصلاح تا محدوده‌ی ۲.۸۵ میلیون نیز وجود دارد. جهت‌گیری روزهای آینده به واکنش بازار در برابر این محدوده کلیدی بستگی دارد.
در مجموع، بازار بورس در فاز استراحت و بازآرایی قرار دارد؛ شرایطی که در آن نه فروشندگان قدرت مطلق دارند و نه خریداران انگیزه کافی برای آغاز موج تازه. این وضعیت معمولاً مقدمه‌ای برای تصمیم‌گیری بزرگ بعدی بازار است؛ تصمیمی که می‌تواند مسیر هفته‌های آینده را تعیین کند.
در کوتاه‌مدت، تا زمانی که دلار در کانال ۱۰۶ تا ۱۰۸ هزار تومان در نوسان است، فاز تراکمی بازار همچنان فعال خواهد ماند. حمایت معتبر در محدوده‌ی ۱۰۵ هزار تومان و مقاومت مهم در محدوده‌ی ۱۱۰ هزار تومان پابرجا هستند و تنها شکست قطعی هرکدام از این مرزها می‌تواند روند بعدی را روشن کند.
اگر بازار موفق به شکست مقاومت ۱۱۰ هزار شود، اهداف بعدی به‌ترتیب در ۱۱۵ و ۱۱۸ هزار تومان قرار خواهند گرفت. در مقابل، افت به زیر ۱۰۵ هزار، می‌تواند همان سناریوی «ریزش موقت برای جمع‌آوری نقدینگی» را فعال کند که در تحلیل قبلی به آن اشاره شد — حرکتی اصلاحی که احتمالاً عمر کوتاهی خواهد داشت و بار دیگر با بازگشت خریداران همراه می‌شود.
در مجموع، بازار دلار هنوز در وضعیت فشرده و بی‌تصمیمی قرار دارد؛ اما هرچه زمان بیشتری در این کانال سپری شود، احتمال بروز یک حرکت پرقدرت افزایش خواهد یافت. در حال حاضر، نبود محرک‌های تازه و کاهش هیجان سفته‌بازان باعث شده تا بازار وارد یک «فاز انتظار» شود — فازی که دیر یا زود، با ورود خبر یا شوک اقتصادی، جای خود را به موج بعدی نوسان خواهد داد.
منبع: شبکه اطلاع‌رسانی طلا و ارز
