در بازی سپاهان اما دریافت گلهای خورده شکل دیگری داشت که ظاهرا به آنالیز مناسب کادر فنی سپاهان از نقاط ضعف پرسپولیس برمیگشت.
به گل اول سپاهان برسیم؛ ارسال از سمت راست و نقطه کور تیر دوم و انگار کارترون کاملا نقطه ضعف حریف را آنالیز کرده بود. جایی که میلاد محمدی تنها مهاجم حملهور به توپ را مشایعت کرد و خبری از بلاک و جاگیری مناسب نیز نبود تا محبی با پروازی بالاتر از این مدافع باتجربه و ملیپوش نقش جهان را غرق شادی کند.
برسیم به صحنه گل دوم؛ باز یک ضربه ایستگاهی و باز هم هدف قرار دادن تیر دو و جایی که قرار بود میلاد محمدی مانع از کامیابی حریف شود. قطعا هیچ یک از هواداران پرسپوليس دوست نداشت نام محمد دانشگر به عنوان گلزن این بازی ثبت شود اما مشایعت مدافع چپ سرخها باعث شد تا در تیر دوم فرصت مناسب نصیب حریف شده و گل دریافت کنند.
شاید فکر کنید بس است و با ۱۰ نفره شدن پرسپوليس شاهد خط دفاعی منسجمتری خواهیم بود اما ماجرا اینطور پیش نرفت. در شلوغی جلوی دروازه پرسپوليس شاید کمترین انتظار این باشد که مدافع بعد از توپگیری در شرایط تحت فشار بهترین تصمیم را برای دفع بگیرد اما میلاد محمدی اینبار هم در حرکتی عجیب توپ را در موقعیتی نزدیک به دروازه خودی و شرایطی که حریف فرصت ارسال دوباره به دست آورده، دفع میکند. حاصل آن؟ یک موقعیت گلزنی برای حریف که یک بار گوندوز توپ را دفع اما در برگشت زکیپور نام خود را به عنوان گلزن بازی ثبت میکند.