به گزارش ایران اکونومیست، پس از سرنگونی و قتل رهبر لیبی، معمر قذافی در سال ۲۰۱۱، لیبی روی آرامش را به خود ندید و به عنوان یک کشور متحد عمل نکرد. در سال‌های اخیر درگیری‌هایی بین مقامات طرابلس در غرب کشور و مقامات شرق که توسط ارتش ملی لیبی به فرماندهی خلیفه حفتر حمایت می‌شد، رخ داده است.
در سال ۲۰۲۱، مجمع گفتگوی سیاسی لیبی در ژنو تحت نظارت سازمان ملل، یک مقام اجرایی انتقالی را تا انتخابات عمومی انتخاب کرد که هنوز برگزار نشده است.
حالا سخنگوی نیروهای سوریه دموکراتیک با نگرانی از سرنوشت لیبی می‌گوید: «آنها [نیروهایی که بخشی از مخالفان مسلح در سوریه هستند] در مورد اینکه سیستم جدید حکومتداری در سوریه چگونه باید باشد، اختلاف نظر دارند. سناریوی لیبی در انتظار ماست.
به گفته عبدالسلام احمد، هیئت تحریرالشام روند سیاسی دمشق را از طریق یک دولت انتقالی به مدت سه ماه مدیریت می‌کند اما تعدادی از نیروهای شبه نظامی که برای سرنگونی بشار اسد به توافق رسیده بودند، توافقی در مورد چگونگی حکومت سیاسی آینده ندارند.
تشکیلات کردهای دموکراتیک سوریه با حمایت نیروهای آمریکایی در شمال شرق سوریه پس از آغاز بحران سوریه در سال ۲۰۱۱ از ایجاد اداره خودمختار خود در مناطق تحت کنترل در استان‌های حلب، حسکه، رقه و دیرالزور خبر دادند. تشکیلات کُرد با نیروهای دولتی سوریه تحت رهبری بشار اسد، رئیس جمهور سابق، وارد خصومت نشدند و پتانسیل نظامی خود را حفظ کردند. آنها توسط نیروهای مسلح ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا که در شمال شرق سوریه به بهانه مبارزه با گروه تروریستی داعش حضور دارند، پشتیبانی می‌شوند. همین ائتلاف همچنین میادین کلیدی نفت و گاز در سوریه را تحت کنترل دارد.
مخالفان مسلح سوریه دمشق پایتخت سوریه را در ۸ دسامبر به تصرف خود درآوردند. مقامات روسیه گفته‌اند که اسد پس از مذاکره با شرکت کنندگان در درگیری سوریه از سمت خود کناره گیری کرد و سوریه را به مقصد روسیه ترک کرد و در آنجا پناهندگی گرفت. محمد البشیر که مدیریت دولت مستقر در ادلب را که توسط هیئت تحریرالشام و دیگر گروه‌های مخالف تشکیل شده بود، برعهده داشت، در ۱۰ دسامبر به عنوان نخست وزیر موقت منصوب شد.
