1. ستمگرى و خونریزى ناروا
امام علی در سفارشنامهاش به مالک اشتر میفرماید: «بپرهیز از خونها و ریختن آنها به ناروا؛ چرا که چیزى مانند ریختن خون به ناحق، کیفر را نزدیک نسازد و گناه را بزرگ نگردانَد و نعمت را نَبَرد و رشته عمر را پاره نسازد، و خداوندِ سبحان، در روز رستاخیز، آغاز کننده داورى بین بندگان در خونهایى است که از یکدیگر ریختهاند. چرا که در آن، قصاص باشد؛ و اگر دچار خطا گشتى و تازیانه یا شمشیر یا دستت، در کیفر، زیادهروى کرد یا به مشت زدن و یا بیشتر از آن، [ناخواسته] مرتکب قتلى شدى، گردنکشى و غرور قدرت نباید تو را وا دارد که خود را برتر دانى و خونبهاى کشته شده را به خانوادهاش نرسانى»
2. تدبیر نادرست
امام على(ع) در سخنانی میفرماید:
«تدبیر نادرست، سبب هلاکت گردد».
«آفت پیشوایان، سستى و ناتوانىِ سیاسى است».
«کسی که تدبیرش [از جامعه] عقب افتد، نابودیاش جلو افتد».
3. خودکامگى و امتیازخواهی
امام على(ع)، مالک اشتر را از این کار به شدت برحذر میدارد و میفرماید: «بپرهیز از امتیازخواهى در آنچه مردم، در آن یکساناند؛ و بپرهیز از غفلت در آنچه بدان توجّه شود، از آنچه در دیدهها نمایان است؛ چرا که آنچه به ناروا گرفته باشى، به دیگران برگردد و به زودى، پرده کارها از پیش دیدهات برداشته شود و داد ستمدیده را از تو بستانند».
4. به کار گماردن فرومایگان و کنار گذاشتن نخبگان
امام على(ع) میفرماید:
«چهار چیز نشانگر رو به زوال بودن حکومتها است: ضایع کردن اصول [و مبانى]، چنگ زدن به فروع، به کار گماردن فرومایگان، و کنار گذاردن نُخبگان».
5. اطاعت نکردن از رهبر و حاکم جامعه
امام علی(ع) میفرماید: «جایگاه رهبر چونان ریسمانی محکم است که مهرهها را متحد ساخته و به هم پیوند میدهد. اگر این رشته از هم بگسلد، مهرهها پراکنده و هرکدام به سویی خواهند افتاد و هرگز جمع آوری نخواهند شد».