به گزارش ایران اکونومیست، محبوبه نیاورانی در یادداشتی با این عنوان نوشت: دولت چهاردهم، دولتی که در اثر یک حادثه روی کار آمد؛ اما حوادث و بحران همچنان با این دولت گره خورده و آن‌قدر سرعت تحولات در صد روز اول شدت داشت که گویی نه صد روز، بلکه یک سال از عمر این دولت گذشته است.
یکی از ویژگی‌های قابل‌توجه رئیس دولت چهاردهم آن است که در کنار ادبیات ساده؛ اما درعین‌حال از ادبیات نزاع‌آفرین فاصله دارد و به دنبال آرامش در جامعه و رفع تنش‌ها و فاصله‌هاست. این دولت با شناخت از خط قرمزهای نظام سعی دارد برنامه‌ها و سیاست‌های خود را در همین چارچوب تعریف کند و درعین‌حال رویکردهای مطلق‌گرایانه برخی از جریان‌های سیاسی اصلاح‌طلب که سعی دارند دایره خودی‌ها را تنگ کنند، کنار زده است و با شعار وفاق سعی کرده یک همگرایی و همدلی چه در جامعه و در میان مردم و چه در سیاست و بین گروه‌های سیاسی ایجاد کند. البته او هنوز در ابتدای راه است و کار پیچیدگی‌های فراوان خواهد داشت. بر همین اساس، انتصابات دولت نیز تا به امروز به صورت نسبی منطق داشته است. بر کسی پوشیده نیست که این دولت منتسب به جریان اصلاحات است و نمی‌توان انتظار داشت در مناصب مختلف سیاسی از آنان بهره نگیرد؛ اما تا به امروز نشان داده بر شعار وفاق پایبند است و با دوری از عناصر تندرو و حاشیه‌ساز، به دنبال ایجاد چالش برای کشور نیست و قصد کار در هماهنگی با سایر قوا و ارکان‌های کشور دارد و تلاش کرده انتخاب‌های خود را نه بر اساس فشارهای جناحی، بلکه بر اساس شایستگی افراد و نیازهای کشور انجام دهد.
هرچند که برخی از تندروهای جریان اصلاحات با نقدها و فشارهای پیاپی به دنبال سهم‌خواهی جناحی از دولت هستند و به هر شکلی سعی دارند اقدامات مثبت دولت را کم‌اهمیت جلوه دهند و دولت را به سهم‌دهی به اقلیت‌های سیاسی متهم کنند و همین فشارها موجب برخی انتصاب‌های دارای اشکال شده است.
اما در صحنه سیاست خارجی نیز که امروز و بنا بر اضطرار به مهم‌ترین بخش‌های دولت چهاردهم تبدیل شده است، شاهد یک دیپلماسی فعال و تأثیرگذار و هماهنگی خوب میان میدان و دیپلماسی هستیم که هم توانسته از ظرفیت‌های میدان برای پیشبرد اهداف خود بهره ببرد و هم در برخی زمینه‌ها نیز تکمیل‌کننده اهداف میدان باشد. دیپلماسی دولت چهاردهم با واقع‌گرایی و درعین‌حال وفادار به ارزش‌های جمهوری اسلامی توانسته نقش‌آفرینی مؤثری در کاهش و مدیریت تنش در شرایط پر التهاب منطقه‌ای و همچنین ارتقای روابط با همسایگان داشته باشد. از سوی دیگر دولت با دیپلماسی موفق و ابتکار عمل به‌ویژه در روزهای اخیر توانسته با ایجاد وحدت کلمه در کشورهای اسلامی در برابر رژیم صهیونیستی، سیاست انزوای این رژیم را در منطقه پیش بگیرد.
در این میان و در شرایط پرالتهاب منطقه‌ای مهم‌ترین مسأله، وحدت کلمه در داخل و کاستن از دعواهای جناحی غیرضرور است، لذا دیگر گروه‌های سیاسی چه از طیف‌های چپ و چه از طیف‌های راست باید به از تأسی در این مسیر حرکت کنند.
دولت در این صد روز سعی داشته گام‌هایی در راستای کاهش شکاف‌های اجتماعی و سیاسی بردارد و وفاق ملی را تقویت کند، بنابراین چنین دولتی فرصت خوبی برای عبور از دوقطبی‌های کاذب و مخرب در کشور پیش رو دارد؛ اما برخی از طیف‌های تندرو نتوانسته‌اند در این روند نقشی ایفا کنند و به جای همکاری با دولت، به انتقادات مداوم دست زده‌اند.
رفتار برخی از گروه‌ها نسبت به دولت چهاردهم یادآور رفتار اپوزیسیون در ایام جام جهانی فوتبال قطر است که از باخت تیم ملی کشورشان خوشحال می‌شدند. اگر ما به چنین رفتار ناهنجار و قبیحی اعتراض داشتیم امروز نیز نباید چنین رفتاری در قبال دولت چهاردهم داشته باشیم. آن هم دولتی که روز اول کار خود را با بحران آغاز کرد و هر روز بر شدت این بحران‌ها و تهدیدات افزوده‌تر می‌شود. فراموش نکنیم که رهبری فرمودند؛ موفقیت دولت موفقیت همه کشور است.
البته وفاق به منظور«شتر دیدی، ندیدی» نیست و وظیفه جریانات و گروه‌های سیاسی آن است که با نقدهای سازنده، دولت را در رسالت خود یاری رسانند؛ اما نقد با تسویه‌حساب سیاسی متفاوت است.
دولت نیز با گذشت صد روز از کار خود حالا با اشراف بیشتر بر امور کشور باید به برنامه‌ها و سیاست‌های خود برای بهبود شرایط اقتصادی و رفاه اجتماعی شدت ببخشد و با اتخاذ سیاست‌های مدبرانه، هوشمندانه و تکنیکال و همچنین ابتکارعمل‌های لازم بتواند منافع مردم و منافع ملی کشور را در صحنه داخلی و جهانی تأمین کند.
دولت نیازمند ایده اقتصادی و اجرای درست است و پس از تفاهم و وفاق باید به سمت کارآمدی حرکت کند.
دولت پزشکیان یک دولت استثنایی است؛ هم در روی کار آمدن هم در کابینه و هم در اتفاق‌های پیرامون. به امید آنکه نتیجه دولت هم استثنایی باشد.
