به گزارش ایران اکونومیست، سال آبی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ در حالی به پایان رسید که ایران بارندگی نرمال را تجربه کرد اما وضعیت‌ها استان‌ها مشابه نبود. هم‌زمان که سیلاب سبب رشد ۱.۵ برابری بارندگی در سیستان و بلوچستان شد، بوشهر یک سال خشک را سپری کرد. کل باران یک سال ایران ۴۱۶ میلیارد مترمکعب بوده است. این رقم ۱۰ برابر بارانی است که در هلند به‌عنوان دومین صادرکننده برتر محصولات کشاورزی جهان می‌بارد.
پاییز و زمستان ۱۴۰۲ چشم‌انداز تلخی پیش روی وضعیت منابع آب ایران گذاشت اما بارندگی‌های فصل بهار کاستی‌های دو فصل قبل را جبران کرد. اگر ایران با ۳ خط نسبتاً افقی به ۴ قسمت تقسیم شود، بخش شمالی و مرکزی بارندگی فرانرمال تجربه کردند اما اوضاع در جنوب کشور و ناحیه زیر رشته کوه البرز از نظر بارش مناسب نبود.
بارندگی سالانه شخص مهمی در وضعیت منابع آب است اما مدیریت منابع آب تعیین می‌کند که وضعیت تأمین مایع حیات در کشور به چه سمتی پیش برود.
آرش زرنشانی، یک کارشناس منابع آب، به کاهش ۲۰ درصدی خروجی سدهای ایران اشاره کرده و معتقد است که باران در ایران بارید اما سدها اجازه ندادند آب به مردم برسد و سهم کشاورزی، شرب و صنعت شود. اما دیگر کارشناس آب، علی دوستی می‌گوید که بنا نیست همه بارندگی یک سال در همان سال مصرف شود و باید با مدیریت و حفظ ذخایر، برای بدبینانه‌ترین سناریو در سال بعد آماده شد.
پژوهشکده اقلیم‌شناسی دانشگاه تهران در تحلیلی اثر تغییر اقلیم روی ایران را به‌صورت خشکسالی و ترسالی‌های با فاصله کم می‌داند و معتقد است که رهاسازی آب از سدها و برداشت از منابع آب زیرزمینی باید بسیار سخت‌گیرانه باشد. مطابق دستورالعمل پیشنهادی این پژوهشکده تکرار تجربه رهاسازی آب در سه سال گذشته برای مدیریت منابع آب در سال‌های پیش رو باهدف بهینه‌ترین استفاده از آب باید تکرار شود.
