به گزارش ایران اکونومیست، بازار خودروهای الکتریکی در هند و آسیای جنوب شرقی می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ به یک فرصت سرمایه‌گذاری ۱.۳ تریلیون دلاری تبدیل شود که از این ۱.۳ تریلیون دلار، حدود ۳۶۵ میلیارد دلار برای خودروهای برقی در جنوب شرقی آسیا و نزدیک به ۹۰۰ میلیارد دلار در هند مورد نیاز است.
میزان سرمایه مورد نیاز برای حمایت از نیازهای کربن‌زدایی بخش‌های حمل ونقل و تحرک تا سال ۲۰۳۰ در این بازارهای نوظهور از سایر بخش‌ها پیشی می‌گیرد.
در حالی که آسیا در حال حاضر ۴۲ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را به خود اختصاص می‌دهد، بخش تحرک تنها حدود ۱۰ درصد از ترکیب انتشار را شامل می‌شود. این میزان بسیار کمتر از بازارهای توسعه یافته مانند اروپاست که انتشار گازهای گلخانه‌ای از وسایل نقلیه حدود ۲۵ درصد از کل آلاینده‌های منطقه را تشکیل می‌دهد.
این درصد در ایالات‌متحده، بالاتر و ۳۰ درصد است. با این حال، تخمین زده می‌شود که با افزایش سریع درآمد در بازارهای نوظهور آسیا، مصرف‌کنندگان بیشتری، حتی در میان اقشار کم‌درآمد، خودرو بخرند.
در آخرین سال مالی هند منتهی به مارس ۲۰۲۴، بیش از ۲۸ میلیون خودرو خریداری شد که ۱۲.۵ درصد بیشتر از سال قبل است. در اندونزی، بیش از ۶ میلیون موتور سیکلت در سال گذشته فروخته شد که نشان دهنده رشد ۱۹.۴ درصدی است. در این گزارش آمده است این روندها احتمالاً ادامه خواهند داشت و مصرف‌کنندگان کم‌درآمد با افزایش درآمدشان، تقاضای بسیار انعطاف‌پذیری برای تحرک دارند. بنابراین تسریع انتقال خودروهای الکتریکی در آسیای نوظهور بسیار مهم است.
این که آیا مصرف‌کنندگان یک خودروی برقی را به جای خودروی موتور احتراق داخلی انتخاب می‌کنند تا حد زیادی به هزینه آن بستگی دارد. در سال‌های اخیر، طیف وسیعی از فعالیت‌های توانمند، از تولید مقیاس‌پذیر، تا امور مالی نوآورانه، محصولات بیمه ویژه خودروهای الکتریکی، یارانه‌های دولتی و بهبود زیرساخت‌های شارژ، شاهد افزایش تقاضای خودروهای الکتریکی آسیا در همه گروه‌ها بوده‌اند.
اگر سرمایه‌گذاران بخش خصوصی برای تامین مالی و مقیاس‌بندی بخش‌های حیاتی اکوسیستم خودروهای الکتریکی، سرمایه تزریق کنند، هزینه‌ها به تدریج کاهش می‌یابد. اینها شامل بخش‌های خودروهای مقرون‌به‌صرفه هستند که سرمایه‌های جهانی قابل‌توجهی را جذب کرده‌اند و برای دهه‌های آینده به حمایت بیشتری نیاز دارند. تامین مالی زیرساخت‌های توانمندسازی از راه‌های دیگری برای حمایت مالی از گذار این بخش هستند.
بر اساس روند سیاست‌های فعلی در هند و آسیای جنوب شرقی در رابطه با پذیرش خودروهای برقی، سطح انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۵۰ تنها حدود ۴۵ درصد کاهش می‌یابد. با این حال، این برای دستیابی به اهداف توافق پاریس، که محدود کردن گرمایش زمین به ۱.۵ درجه سانتیگراد است، کافی نیست.
هزینه اولیه خودروهای برقی در تمام بخش‌ها با بهبود فناوری و افزایش ظرفیت تولید به شدت کاهش یافته است. علاوه بر پیشرفت‌های فناوری، یارانه‌ها و سایر حمایت‌های دولتی نیز به پذیرش خودروهای برقی کمک کرده است، با برنامه‌هایی در فیلیپین، اندونزی، تایلند و هند که تقاضا را افزایش می‌دهد.
هزینه بالای سوخت های فسیلی نیز از این روند حمایت کرده است، با وجود اینکه قیمت‌های بنزین و گازوئیل به دلیل درگیری‌های جهانی و نوسانات ارزی مرتبط با افزایش نرخ‌های بهره جهانی افزایش می‌یابد، قیمت برق در بسیاری از بازارهای نوظهور نسبتاً ثابت باقی مانده است.
در واقع، پذیرش خودروهای الکتریکی در سال‌های اخیر به طرز چشمگیری سرعت گرفته است و در حال حاضر در نقطه عطف بحرانی قرار دارد. در هند، خودروهای برقی دو و سه چرخ به دلیل کاهش هزینه‌های جاری، هزینه‌های تعمیر و نگهداری و یارانه‌ها، در حال حاضر به نقطه اوج رسیده‌اند.
کاهش قیمت‌ها و بهبود زیرساخت‌های توانمندسازی نشان‌دهنده دهه‌ها رشد سریع برای فروش خودروهای برقی در هند و توسعه یک اکوسیستم خودروهای الکتریکی گسترده‌تر است.
از آنجایی که دولت‌ها در سراسر جهان مزایای اقتصادی سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر متصل به شبکه را بیش از هزینه تأمین یارانه سوخت‌های فسیلی می‌بینند، انقلاب تحرک الکتریکی احتمالاً شتاب بیشتری خواهد گرفت.
بیزینس گزارش کرد که بازارهای نوظهور مسیر متفاوتی را دنبال می‌کنند که نه تنها درها را به روی مالکیت وسایل نقلیه برای خانواده‌های کم درآمد باز می‌کند، بلکه ممکن است به پیشروی دسته‌های جدیدی از خودروهای الکتریکی کمک کند که در ترکیب حمل‌ونقل آینده بازارهای در حال توسعه نیز نقش داشته باشند.
