- ایران اکونومیست- محمد قربانی اظهار کرد: کاهش شش درصدی بهره‌برداران بخش کشاورزی و کاهش 6.2 درصدی سطح زیر کشت اراضی زراعی چند سیگنال دارد که یکی از آنها به ریسک بالای شغل کشاورزی و جذابیت‌های بخش‌های غیرکشاورزی مرتبط است.
وی افزود: به دلیل غیراقتصادی بودن شغل کشاورزی، جوان‌های روستایی تمایلی به ادامه شغل پدران‌شان ندارند که این مساله به بالا رفتن میانگین سنی کشاورزان منجر شده است. بسیاری از بهره‌برداران در حال مهاجرت به شهرها یا تغییر کاربری اراضی خود هستند، چراکه در بسیاری موارد سود سپرده‌گذاری یک ساله در بانک‌ها بیشتر از سرمایه‌گذاری در طول یک دوره زراعی است.
این کارشناس کشاورزی با بیان این‌که دلیل دیگر به سیاست‌های کلان در حوزه بازار و صادرات کشاورزی مربوط می‌شود، گفت: در حال حاضر سیاست‌های صادرات و واردات محصولات کشاورزی منسجم نیست به همین دلیل قیمت‌ها به کشاورزان دیکته می‌کند که کشاورزی را رها کرده و به شهرها بروند.
وی تصریح کرد: دلیل دیگر کاهش اراضی کشاورزی و تعداد بهره‌برداران به تخریب شدید منابع آبی بخش کشاورزی برمی‌گردد. طی سال‌های پرآبی، بهره‌برداران زیادی وارد بخش کشاورزی شدند که اکنون با کمبود منابع آبی از این بخش خارج شدند.
به گفته قربانی یکی از سیگنال‌های بسیار ضعیف کاهش بهره‌برداران می‌تواند ارتقای توان تکنولوژیکی و سخت‌افزاری در این بخش باشد اما این سیگنال چندان قابل اتکا نیست، چرا که سطح زیر کشت اراضی نیز کاهش یافته است. ورود مکانیزاسیون، بازدهی را در واحد سطح بالا می‌برد و نیروهای انسانی را در چرخه نگه می‌دارد، نه این‌که منجر به مهاجرت آنها به شهرها و کاهش سطح زیر کشت شود. نیروهای انسانی بخش کشاورزی از تولید به خدمات نرفته‌اند بلکه به مشاغل غیرمرتبط مشغول شده‌اند.
وی با بیان این‌که اگر به همین منوال پیش رویم وضعیت بخش کشاورزی بغرنج می‌شود، گفت: با توسعه غیرواقعی درخصوص ورود تکنولوژی آبیاری تحت فشار و قطره‌ای طی سال‌های اخیر، سطح استحصال از آب‌های زیرزمینی به شدت افزایش یافت. مازاد صرفه‌جویی نیز صرف توسعه سطح زیر کشت شد که این مساله، تخلیه منابع آبی زیرزمینی را تشدید کرد.
