ايران اكونوميست- حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.
سیاست روز : نامه سرگشاده ننجون به مدیرمسئول ( قسمت سوم )
آقای مدیرمسئول!
یادتان می آید چقدر به من توصیه می کردید که در کشور بحران سازی کنم و با عناصر وابسته به شرق و غرب و آمریکای جهانخوار ارتباط داشته باشم و آب در آسیاب دشمنان قسم خورده نظام بریزم؟ حالا چطور شده که به تحریک آقای "سروش آسمانی" همه چیز را انکار می کنید و حاضرید در این سر سیاه زمستان راهی زندان بشوم؟
من این همه برای اعتلای روزنامه زحمت کشیدم و دود چراغ خوردم و اختلاس نکردم و ننجون خوبی بودم آن وقت شما به خاطر حرف های آقای "سروش آسمانی" بنده را فروختید و آبروی مرا بردید. زشت نیست این کارها؟!
آقای مدیر مسئول!
من با حقوق ناچیز ننجونی در حال امرار معاش بودم و خودتان فردی به اسم (ج - الف) را به من معرفی کردید و گفتید هر چقدر دلت خواست ایشان را تیغ بزن و من چون از سلامت مالی شما مطمئن بودم هر روز به یک بهانه ای از او پول می گرفتم و خرج کودکان بی سرپرست و زنان سرپرست خانوار می کردم. البته این اواخر کار به جایی رسیده بود که آقای (ج - الف) مرا در کوچه های تاریک غافلگیر می کرد و به زور در جیبم پول می گذاشت.هر چقدر هم التماس می کردم فایده ای نداشت. چند بار هم پول های زیادی را برایم کارت به کارت کرد که با نظر خودتان صرف امور خیریه کردم حالا این درست است به من بگویند اختلاسگر؟ جان من درست است؟ مرگ من درست است؟
خودتان که خبر دارید یک کلاغ چهل کلاغ کرده اند و برایم پاپوش دوخته اند. امیدوارم حالا که این حقایق را می دانید لااقل هفته ای یکبار در زندان به ملاقاتم بیایید و کمپوت هم بیاورید. لازم به ذکر است که من کمپوت گلابی و سیب دوست ندارم. همان کمپوت آلبالو و گیلاس بیاورید، ممنون می شوم.
در پایان توفیق و عاقبت بخیری همگان را خواستارم.
شرق : با من قدم بزن ظریف با من قدم بزن کری
در خیابان ۵+۱ داشتم آمبولانس رانی می کردم که ظریف و کری داشتند این وری و آن وری راه می رفتند. زدم روی ترمز و گفتم: ظریف جان، چرا شما این وری؟ کری جان، چرا آن وری؟ ظریف گفت: راستش آن دفعه همین وری قدم زدیم بعضی ها گفتند مذاکرات یه وری شده و دارد می ریزد.
برای همین داریم بدون اینکه توجه کسی را جلب کنیم با کری قدم می زنیم، در دو راه مختلف. اما دلمان یکی است. نه کری؟ کری گفت: به جان ظریف من ماندم چطوری مذاکره کنیم که مساله نشود.
به قول شاعر این چه جفاییه که دیگه جفا نمی کنی. سر کوچه آشتی کنان خیابان ١+٥ حسن روحانی را دیدم که چندنفر، جلویش را گرفته و صدایشان را بلند کردند و به روحانی می گویند: این ظریف داداش توئه؟ هان؟ راستش رو بگو؟ اومده محله ما خیلی ظریف با کری قدم زده. ببین داداش اگه کسی می خواد با کسی هم قدم بزنه باید بره خونه خودشون پشت در بسته. دیگه نبینم بیان محله ما، ها. الکی نیست که. بعد جلو ظریف را گرفتند و گفتند: آق ظریف، دفعه آخرت باشه ها. تو باهاس بیشتر مراقب خودت باشی وگرنه دوباره می چای میری زیر پتو ها. ظریف در همین لحظه چایید و رفت زیر پتو و همان طور پتوبه دوش مذاکرات را ادامه داد.
حسن روحانی که دید اینطور شده، گفت: «باید به دیپلمات های شجاعمان افتخار کنیم، اینکه تند راه رفتند یا کتشان کج بود که حرف نشد.»دلسوزان و دلواپسان محله گفتند: اتفاقا مساله ما همین است که اینها قدم می زدند، تند راه می رفتند و کتشان هم کج بود. وگرنه ما مساله دیگری نداریم. ظریف از زیر پتو گفت: یعنی اگر یواش قدم بزنیم و کتمان را هم صاف کنیم حل است؟ دلسوزان گفتند: نه. ظریف گفت: آخه چرا؟ دلسوزان گفتند: دقیقا برای همین یک را که افتاده آخر چرا. افتاد؟ گوشی آمد دستت؟ د
وزاری همه افتاده بود و گوشی آمده بود دستمان. ظریف در حالی که اشک توی چشم هاش گولی گولی حلقه بسته بود، به کری اشاره کرد که برو... برو... الان نمیشه. کری هم که قلبش شکسته بود، زد زیر آواز که: با من قدم بزن تو این پیاده رو... با من قدم بزن/ حالا که با منی/ حالا که بغضی ام/ با من قدم بزن/ می لرزه دست و پام/ بی تو کجا برم بی تو کجا بیام... هرجا بری میام/ دلگرم و بی قرار/ بی من سفر نرو... دست منو بگیر/ تو اوج اضطراب... فردا داره به ما لبخند می زنه... من هم با این آواز به عنوان موسیقی متن ستون آمبولانس رفتم و خرده خرده در افق گم شدم.
کیهان : شیشه
گفت: شبکه بی بی سی، اقدام رئیس جمهور در معرفی خوشرو به جای ابوطالبی به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل را، نشانه پرهیز روحانی از تنش آفرینی و جنجال دانسته و از آن استقبال کرده است.
گفتم: دولت انگلیس باید هم از عقب نشینی غیرقابل توجیه دولت ایران در مقابل زورگویی آمریکا استقبال کند!
گفت: روزنامه ایران، ارگان دولت هم از تحلیل بی بی سی استقبال کرده و این عقب نشینی را ستوده است!
گفتم: ولی مگر همین دیروز آقای روحانی به شدت از کسانی که برای پیروزی حریف کف می زنند انتقاد نکرده بود؟! یعنی منظور ایشان روزنامه وابسته به دولت بوده است؟!
گفت: چه عرض کنم؟!
گفتم: شخصی وارد دفتر وکالت یک حقوقدان شد و پرسید؛ اگر بچه ای با سنگ شیشه خانه همسایه را شکسته باشد چه باید کرد؟ وکیل گفت؛ باید خسارت آن را از والدین بچه بگیرید. مراجعه کننده گفت؛ پس آقای وکیل، لطفاً پول شیشه را بدهید چون بچه شما به شیشه خانه ما سنگ زده است!
