اگرچه بسیاری از اهالی فوتبال دوست ندارند برنامه های پرمخاطب به کارشان ادامه بدهند و خبرگزاری‌ها کامنت‌های مردم را منتشر کنند و بهتر می بینند که این رکن چهارم دموکراسی به فوتبال کاری نداشته باشد اما نظر سنجی های رسانه ها و خواندن نظرات مردم و جمع بندی آن همه چیز را نشان می‌دهد.
واقعیت این است که این رسانه ها راه خوشحال کردن مردم را شسته و رفته در اختیار مسئولان قرار دادند و به جای صرف هزینه های بسیار برای فهمیدن دیدگاه مردم توسط مسئولین خواسته و ایدئولوژی آنها را مجانی در اختیار مسئولین قرار دادند تا همه بدانند که 87 درصد مردم می خواهند کی روش در تیم ملی بماند.
دولت به راستی چگونه باید می فهمید که چنین آماری وجود دارد؟ آیا باید رفراندوم برگزار می کرد؟ آیا باید همه پرسی می گذاشت؟ رسانه ها اما این کار را انجام دادند و حالا مسئولین می دانند که مسیر خوشحال کردن مردم چیست. آیا باید رسانه را به دلیل بازتاب دادن نظر مردم تخریب کرد؟ برخی اما چنین می کنند، کافی است یک رسانه آن حرفی را نگوید که برخی در این فوتبال می گویند، یا حتی نظر مردم در فلان رسانه نظر اهالی فوتبال نباشد، در چنین فضایی است که قلم به دست می شود قلم به مزد، مجری می شود عمر و عاص، خبرنگار می شود دلال...
حرف‌های دکتر روحانی
هر
چقدر اهالی ورزش و فوتبال و مدیران میانی ورزش نظر مردم را مخل آسایش خود
می دانند و به آن واکنش منفی نشان می دهند، دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری
خیلی واضح و مشخص نشان داد در کنار مردم زندگی می کند و نظرات آنها را می
داند.
دکتر روحانی در حالی که در مراسم آیین تجلی از مدال آوران بازی های آسیایی و پاراآسیایی اینچئون شرکت داشت اعلام کرد که میلیاردها نفر دیدار ایران و آرژانتین را دیدند و آن مبارزه را تحسین کردند. رییس جمهور حرفش را با جمله ای تکمیل کرد که عالی بود: «بازی خوب حتی اگر با پیروزی همراه نباشد برای ما برد است.»
رییس جمهور می داند که مردم از این تیم لذت بردند، خود اهالی فوتبال اما همین جمله را که منتج از زحمات خودشان هم بوده نگفتند و اصلا متوجه نشدند.
