فدرال رزرو یا به عبارت ساده همان بانک مرکزی آمریکا نظارت بر عملیات بانکی این کشور را بر عهده دارد و این بانک مرکزی به عنوان یک نهاد مستقل تصمیمات آن نیازی به تایید یا تصویب رییس جمهور یا هر فرد دیگری از دولت ایالات متحده آمریکا را ندارد.
آمریکا به 12 منطقه بانکی تقسیم شده که کلیه فعالیت های بانکی آنها توسط هیئت مدیره فدرال هماهنگ می گردد. رییس این مجموعه به پیشنهاد رییس جمهوری آمریکا و برای مدت ۴ سال تعیین میگردد.
بانک مرکزی آمریکا از سه بخش تشکیل شده است:
شورای حکام (Board of Governors)
بانک های فدرال رزرو (Federal Reserve Banks)
کمیته بازار آزاد فدرال یا FOMC (Federal Open Market Committee)
شورای حکام
شورای حکام، هیئت حاکمه فدرال رزرو بوده و متشکل از ۷ عضو است که توسط رئیس جمهور آمریکا انتخاب شده و در نهایت توسط سنای ایالات متحده تایید می‌شوند. سیستم فدرال رزرو توسط این شورا کنترل می‌شود.
۱۲ بانک مرکزی ناحیه‌ای فدرال رزرو آمریکا را تشکیل می دهند:
بوستون ،نیویورک ،فیلادلفیا ،کلیولند ،ریچموند ،آتلانتا ،شیکاگو ، سنت لوئیس ،مینیاپولیس ،کانزاس سیتی ،دالاس ، سان -فرانسیسکو
مدیران این بانکهای مرکزی به عنوان رابط میان فدرال رزرو و بخش خصوصی عمل می‌کنند
کمیته بازار آزاد فدرال، بدنه فدرال رزرو آمریکا به حساب می آید که سیاست‌های پولی را در این کشور تعیین می کند. وظایف این کمیته شامل تصمیم‌گیری در موارد زیر است:
تصمیمات FOMC در نهایت توسط ۱۲ نفری که در این بخش حق رای دارند، تصویب می‌شود. این افراد شامل موارد زیر می‌شوند:
البته هر ۱۲ بانک فدرال رزرو در جلسات کمیته بازار آزاد فدرال شرکت می‌کنند اما در هر دوره تنها روسایی که عضو کمیته هستند، می‌توانند در خصوص تصمیمات و تعیین سیاست های پولی رای دهند.
پایین نگه داشتن تورم، وظیفه اصلی فدرال رزرو است. (تورم به معنای افزایش سطح عمومی قیمت کالاها و خدمات است به طوری که با افزایش قیمت، قدرت خرید مردم کاهش یافته و میزان تقاضا برای محصولات کمتر می‌شود).
در چنین شرایط تورمی به علت کاهش تولید، احتمال اینکه افراد زیادی شغل خود را از دست بدهند، وجود دارد. بیکاری بدین معنی است که افراد قادر به پرداخت هزینه کالاها و خدمات نیستند. در نتیجه رشد اقتصادی کند شده و میتواند منجر به افزایش تورم شود. در این موقعیت فدرال رزرو میتواند با افزایش یا کاهش نرخ بهره، تورم را مهار کند.
نرخ بهره، کارمزدی است که بانکهای مستقل یا تجاری در ازای وام دادن (استقراض پول) از مشتری دریافت می‌کنند. بنابراین بانکها از مشتریان، سود دریافت می‌کنند و فدرال رزرو از بانکهای تجاری، بهره یا سود می‌گیرد. نرخ بهره در فدرال رزرو به دو دسته نرخ تنزیل و نرخ وجوه فدرال تقسیم می شود.
نرخ تنزیل، نرخ بهره‌ای است که از بانکهای تجاری و سایر موسسات سپرده گذاری به هنگام دریافت وام از بانک فدرال رزرو منطقه خود، دریافت می‌شود.
نرخ وجوه فدرال، نرخ بهره هدفی است که فدرال رزرو تعیین می‌کند تا بانکهای تجاری و موسسات سپرده گذاری از محل مازادِ ذخایر خود در بانک مرکزی (تمام بانکها موظف هستند درصدی از سپرده‌های خود را در بانک فدرال رزرو منطقه خود ذخیره کنند) به دیگر بانکهای تجاری و موسسات سپرده گذاری، وام بین بانکی یک شبه دهند.به بیانی ساده تر نرخ وجوه فدرال ، نرخ بهره هدفی است که فدرال رزرو برای دریافت وام بین بانکی تعیین می‌کند.
هر دو نرخ تنزیل و وجوه فدرال توسط کمیته بازار باز فدرال تعیین می‌شوند.
نرخ وجوه فدرال همان نرخ بهره فدرال رزرو است که در اخبار اعلام می‌شود.
نرخ بهره دیگری نیز به اسم نرخ ترمینال فدرال رزرو وجود دارد که معمولا از این هدف در پایان یک چرخه انقباضی یا انبساطی استفاده می‌کند. در واقع نرخ ترمینال، هدف بلندمدت بانک مرکزی را نشان می‌دهد که در آن قیمت‌ها به ثبات رسیده و اشتغال کامل به وجود آمده است.
فدرال رزرو آمریکا به تدریج نرخ بهره را کاهش یا افزایش می‌دهد تا در نهایت به نرخ ترمینال برسد. البته نرخ ترمینال نیز ممکن است با تغییر شرایط اقتصادی، دستخوش تغییر خواهد شد.
بانکهای تجاری نیز به وام نیاز دارند. وام مورد نیاز یک بانک میتواند توسط بانک دیگر تامین شود. اما بانکها با چه نرخ بهره‌ای به یکدیگر وام می‌دهند؟
در آمریکا، فدرال رزرو سعی می‌کند با تعیین نرخ وجوه فدرال این نرخ بهره را تعیین کند. اما در نهایت بانکها با مذاکره کردن با بانک وام دهنده این نرخ را تعیین می‌کنند. در واقع مذاکرات بین دو بانک برای تعیین نرخ در حوالی نرخ وجوه تعیینی از سمت فدرال رزرو است. بنابراین می‌توان گفت فدرال رزرو به صورت غیرمستقیم نرخ بهره بین بانکی را تعیین می‌کند.
اما تکلیف نرخ بهره بانکی چه می‌شود؟ همان نرخی که مصرف‌کنندگان (مردم) و تولیدکنندگان با استفاده از آن از بانکهای تجاری وام می‌گیرند؟
نرخ وجوه فدرال، زنجیره ای از رویدادها را آغاز می‌کند که بر دیگر نرخ‌های بهره شامل نرخ بهره کوتاه مدت، نرخ تبادل ارزهای خارجی در فارکس، نرخ بهره بلندمدت، مقدار پول و اعتبار و در نهایت بر طیفی از متغیرهای اقتصادی شامل اشتغال، تولید و قیمت کالاها و خدمات (تورم) تاثیر می‌گذارد.
کنترل عرضه پول در ایالات متحده بر عهده فدرال رزرو است
فدرال رزرو با سه ابزاری که در اختیار دارد میتواند عرضه پول را کنترل کند
نسبت سپرده یا ذخیره قانونی، درصدی از سپرده‌های بانکهای تجاری که باید نزد بانک مرکزی سپرده‌گذاری شود را نشان می‌دهد. فدرال رزرو با کاهش این نسبت، به بانکها اجازه می‌دهد تا وام بیشتری در اختیار مردم قرار دهند. در نتیجه نقدینگی بیشتر می‌شود. افزایش این نسبت منجر به کاهش عرضه پول یا نقدینگی خواهد شد.
افزایش نرخ تنزیل (= نرخ بهره‌ای که فدرال رزرو از بابت پرداخت وام به سایر بانکها دریافت می‌کند) همچون سیگنالی برای افزایش نرخ بهره بانکی در سایر بانکها در نظر گرفته می‌شود. افزایش نرخ بهره نیز منجر به کاهش عرضه پول می‌شود.
جهت انجام این امر مهم فدرال رزرو، اوراق بهادار خزانه داری ایالات متحده را خرید و فروش می‌کند. این اوراق به سه دسته تقسیم می‌شوند:
فدرال رزرو با خرید این اوراق، عرضه پول را افزایش داده و با فروش آنها منجر به کاهش حجم پول در کشور می‌شود.
اقتصاد آمریکا، تمام بازارهای مالی را در جهان تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. هنگامی که بانک مرکزی آمریکا افزایش نرخ بهره را اعلام می‌کند، بازار بورس آمریکا کاهش قیمت را تجربه می‌کند. بنابراین می‌توان گفت به طور کلی قیمت سهام، ارزهای دیجیتال و طلا با افزایش نرخ بهره آمریکا و تقویت ارزش دلار، کاهش می‌یابند.
در بازار فارکس اما تاثیرات افزایش یا کاهش نرخ بهره را به گونه ایی متفاوت می توان مشاهده کرد
در بازار مبادله ارزهای خارجی، جفت ارزها با یکدیگر معامله می‌شوند. بنابراین احتمال افزایش قیمت جفت ارزهایی که ارز پایه آنها دلار آمریکا (مانند USD/JPY) است، وجود دارد. در عین حال احتمال کاهش قیمت جفت ارزهایی که ارز متقابل آنها دلار آمریکا (مانند EUR/USD) است نیز وجود دارد. در اینجا بازار تنها به افزایش یا کاهش نرخ بهره از سمت فدرال رزرو واکنش نشان نمیدهد بلکه انتظارات فعالین این حوزه نیز تاثیرگذار است مثلا ممکن است بازار افزایش نرخ بهره آمریکا را پیش‌بینی کرده و تاثیرات خود را در ارزها گذاشته باشد و در نهایت با اعلام افزایش نرخ بهره واکنشی از خود نشان ندهد.
