به گزارش ایران اکونومیست، علیرضا زاکانی چهارشنبه شب ؛ ۶ تیر ۱۴۰۳ با حضور در برنامه «بدون تعارف» گفت: چیزی که باعث ورودم به صحنه انتخابات شد ترسیدم که یک وقت برگردیم به دهه ۱۳۹۰ همان دهه‌ای که به تعبیری دهه عبرت شد و سیاهی‌هایی که باعث دردسر مردم شد. جنبه دوم البته معیشت و سفره مردم بود که در کنارش کشور ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های بالایی دارد که در خصوص رفع مشکلات مردم و کشور و پیشرفت و آبادانی کشور انجام شده و باید بشود.
وی در ارزیابی از عملکردش در شهرداری تهران گفت: در دوره شهرداری روح و جسم تهران را یکپارچه دیدیم و تمام تعهدات گذشته که در جهت منافع مردم بود را پذیرفتم اگرچه شهردار دیگری تعهد ایجاد کرده بود. ۳۳ ماه در تهران شهردارم. این همان نسبتی است که دائما غبطه می‌خورم که کارهای بزرگ‌تری می‌شد انجام داد اما چرا بهتر و بیشتر کار نکردیم؟ با این حال کارهای انجام داده ما بیشتر از کارهایی است که دیگران انجام دادند.
وی ادامه داد: باید زیر دو خم عناصر فساد اقتصادی را گرفت البته واسطه‌هایی با عمل‌شان سفره مردم را تنگ می‌کنند و معیشت مردم را به خطر می‌اندازند. وقتی شما بخواهید این‌ها را به زمین بزنید حتما سراغ‌تان می‌آیند اما خدا مدافع ماست و هیچ کس نمی‌تواند حریف شود. زور مردم و خدا به آنها می‌رسد. ان‌شاءالله به لطف الهی فساد را ریشه‌کن می‌کنم.
کاندیدای انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری ادامه داد: وزیر مهمی را در سال ۱۳۸۳ که جنبه‌های امنیتی را دنبال می‌کرد به مجلس آوردم. بعد از مدتی پرونده‌ای را دنبال می‌کردم با وجودی که هنوز نماینده هم نبودم، یک فرد عادی و استاد دانشگاه بودم. به نظرم رسید که حق مردم در حال ضایع شدن است، به همان وزارتخانه زنگ زدم و گفتم فلان مدیرتان فلان فساد را می‌کند، دو نفر از مدیران‌شان را به دفتر بنده فرستادند. آن‌جا صحبت کردیم و کلنجار رفتند و آخرش گفتم اگر رعایت نکنید حتما با شما برخورد می‌کنم، برگشت گفت مگر تو کی هستی و چه کاری از دستت بر می‌آید؟
وی تصریح کرد: ماجرایی اتفاق افتاد و همین‌ها شکایت کردند اما محکوم شدند.
وی در پاسخ به سوالی درباره اموالش گفت: بنده چیز خاصی ندارم. حقوق هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان امام خمینی را می‌گیرم. در عمرم کار خصوصی پزشکی نکردم. معتقدم باید در مجموعه‌های دولتی کار کنم وگرنه کار در بیمارستان‌های خصوصی بد نیست.
زاکانی ادامه داد: منزلی که در آن سکونت دارم را در دهه 1380 خریداری کردم و در دهه 1390 با دامادها و فرزندانم ساختیم. منزلم در اطراف خیابان ایران است. هیچ ویلا و ماشینی ندارم. از شهرداری هم مثل مجلس حقوق نگرفتم. در عمرم اصلا ماموریت نگرفتم. منزل و ماشین ثبت‌نامی هم ندارم. امروز هم که در خدمت شما هستم به هیچ وجه لنگ نمانده‌ام.
ادامه دارد ....
