به گزارش ایران اکونومیست، علی نصری در یادداشتی در تلگرام نوشت:
در تمام این سالها «تحریم انتخابات» را به عنوان نسخه همه دردهای ما معرفی کردند، در حالی که خودشان مشغول نامه‌نگاری، دیدارهای پنهانی، و پروژه‌بگیری با سیاستمداران و سازمان‌ها و جریان‌های ضدایرانی آمریکایی و اروپایی، برای تشدید دردها و افزایش فشارها و نابودی گام به گام زندگی ما مردم داخل ایران بودند.
می‌گفتند؛ تو کارت نباشد هموطن! تو فقط انتخابات را تحریم کن، بقیه‌اش با من! و از سازمان‌های FDD و UANI و AIPAC و میلیاردهایی چون شلدون ادلسون و پال سینگر و برنارد مارکوس برای پروژه‌های ضدایرانی پول‌های کلان می‌گرفتند، لیست شرکت‌های ایرانی در صنایع حیاتی کشور را برایشان تهیه میکردند و به دولت آمریکا تقدیم می‌نمودند تا تحریم‌ها را «فلج‌کننده»تر، «خردکننده»تر و «بی‌رحمانه»تر سازند.
اعتراض میکردیم....
می‌گفتند؛ هیس استمرارطلب! تو فقط انتخابات را تحریم کن! من «صدای تو» می‌شوم! و در کنفرانس‌های امنیتی مونیخ و هالیفاکس و در کنگره آمریکا و پارلمان اروپا «صدای ما» میشدند تا صلح را «کسل‌کننده» بخوانند، و از آنها بخواهند تا مذاکزات را متوقف سازند، روابط دیپلماتیک را قطع کنند، بخشی از نیروی‌های نظامی رسمی کشور را در فهرست «گروههای تروریستی» قرار بدهند، آسمان ایران را «منطقه پرواز ممنوع» اعلام کنند، و قطعه‌های پازل جنگ را یکی پس از دیگری کنار هم بچینند.
اعتراض میکردیم....
می‌گفتند؛ هیس ماله‌کش! وسط‌باز! خون‌شور! تو فقط انتخابات را تحریم کن، من نجاتت میدهم! و در وسط نسل‌کشی مردم غزه و با خاک یکسان شدن خانه‌ها و مدارس و بیمارستان‌هایشان، کنار IDF - جنایتکارترین ارتش جهان - ایستادند و با انگشت اشاره، خانه‌ها و مدارس و بیمارستانهای ما را در ایران نشان‌شان دادند و گفتند؛ «سر مار»، «چشم اختاپوس» آنجاست....و باز نگاهی به ما انداختند و با تلخندی سرد، آهسته گفتند «هیسسس هموطن! کارت نباشد. تو فقط انتخابات را تحریم کن...»
اما نه! تحریم نمی‌کنیم. سکوت را می‌شکنیم. همین جمعه پای صندوق رای سکوت را می‌شکنیم!
