حجت الاسلام ایمان ضرابی به مناسبت سالروز ولادت امام هادی(ع) با بیان روایتی از آن حضرت در گفت و گو با خبرنگار معارف ایران اکونومیست اظهار داشت: روایتی در کتاب تحف العقول ص ۴۸۲ آمده که امام هادی (ع) شخصی را دیدند که مشکلاتی برایش پیش آمده بود و به روزگار بد و بیراه می گفت. آن حضرت فرمودند «ما ذَنْبُ الاَیّامِ، حَتّی صِرْتُمْ تَتَشَأمُونَ بِها إذا جُوزیتُم بِاَعْمالِکُمْ فیِها؟ روزها چه گناهی دارند که وقتی به کیفرِ اعمالتان در روزگار می‌رسید، روزها را شوم می‌دانید و به آنها ناسزا می‌گوئید؟!»
باتوجه به آنچه که در باورهای اسلامی وجود دارد، ما روز نحس و عدد نحس و شانس نداریم. بلکه این مساله زائیده تصورات واهی خودمان استوی افزود: باتوجه به آنچه که در باورهای اسلامی وجود دارد، ما روز نحس و عدد نحس و شانس نداریم. بلکه این مساله زائیده تصورات واهی خودمان است؛ تصوراتی که متاسفانه آن را دهان به دهان نقل می کنیم و برای عده ای نوعی تلقین بوجود می آورد و بر اساس این تلقین، کمبودها و کاستی های خود را به شانس، روز نحس و عدد نحس نسبت می دهند در حالی که چنین مسائلی هیچگونه دلیل منطقی و کاربردی در مشرب فکری قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) ندارد.
این کارشناس مذهبی اضافه کرد: اصولا ذهن ما انسان ها اینگونه است که برای قانع کردن خود در مواجهه با تلخی ها به دنبال پاسخ می گردد و وقتی پاسخی نمی یابد، آن را به چیزی نسبت می دهد تا بتواند ذهن خود را مجاب کند و لذا این روش یعنی نحوست‌سازی، ساده ترین و سریع ترین راه برای صامت کردن ذهن پرسشگر است. این مساله در واقع همان پاک کردن صورت مساله است. زیرا اگر به جای پاک کردن صورت مساله، به دنبال ریشه حقیقی مشکل در وجود خود باشیم و آن را رفع کنیم تا دوباره دچار تکرار آن نشویم، اینگونه خود را مشغول پاسخ بی اساس و غلط اندیشی می کنیم.
حجت الاسلام ایمان ضرابی، پژوهشگر دینیوی تاکید کرد: اگر در این عالم، بلایی بر سر ما بیاید، ممکن است نتیجه اعمال خودمان در زندگی باشد. چون در حقیقت این دنیا، دنیای علل و اسباب است. در آیه ۴۱ سوره روم به این مساله اشاره شده که اگر فساد و تباهی در عالم اتفاق بیافتد، به خاطر عملکردِ شما انسان هاست و پژواک اعمال خود ماست. بنابراین هر جا با مشکلات روبرو شدیم، نباید به روزگار بد و بیراه بگوییم بلکه باید توجه کنیم که چه کاری انجام داده ایم که موجب گرفتاری ما شده است.
ضرابی افزود: گاهی افراد اینگونه می گویند که چه روزِ نحسی، چه شبِ بدی، عجب آفتابِ بیخودی، چه هفته بیهوده ای یا چه بارانِ بدموقعی درحالی که شب و روز بد نمی شوند. اگر انسان بدی کند، بدی می‌بیند و اگر خوبی کند، خوبی می‌بیند و آیه هفتم سوره اسراء می فرماید اگر نیکی کنید به خودتان نیکی کرده‌اید و اگر بدی کنید، باز هم به خودتان بد کرده‌اید.
وی ادامه داد: اگر به کسی ظلم کنیم، ظلم می‌بینیم و اگر هم خوبی کنیم، حتماً نتیجه‌اش را در زندگی می‌بینیم. اگر حق مردم را ناحق کنیم، طبیعی است که دیگران نیز حق ما را ضایع کنند و به قول معروف «هرچه کنی به خود کنی، گر همه نیک و بد کنی».
امروز دوم تیر مصادف با ۱۵ ذیحجه، سالروز ولادت امام هادی (ع) است؛ دهمین امام و دوازدهمین معصوم، فرزند امام جواد(ع) که خدا او را برای رهبری و هدایت بندگان و اصلاح امور برگزید.
امام هادی (ع) که به ابوالحسن ثالث نیز معروف است در نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ در اطراف مدینه دیده به جهان گشود و دوران زندگی آن حضرت با چند تن از خلفای بنی عباس به نام های معتصم، واثق، متوکّل، منتصر، مستعین و معتز معاصر بود. دوران امامت آن حضرت از سال ۲۲۰ تا ۲۵۴ بود و زندگی امام علی النقی (ع) سرشار از پایداری در راه حق و عدم تزلزل در حوادث پرتلاطم روزگارش بوده است.
امام هادی(ع) در زمان خلافت معتز مسموم شدند و به روایتی در سوم رجب سال ۲۵۴ هجری در سن ۴۲ سالگی به شهادت رسیدند و شهر سامرا به سبب وجود آن حضرت، زیارتگاه شیعیان و دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت شد.
