ایران اکونومیست - در کشوری زندگی می کنیم که وضع کلی کشور، بستگی تام دارد به درآمد اصلی کشور که از فروش نفت است و حکایت پول نفت هم، مثل حکایت باریدن باران است در این کشور که هر وقت ببارد همه چیز خوب است و حال همه ما خوش و هر وقت نبارد، اوضاع به هم می ریزد.
باور کنید که ما پول، زیاد می توانیم درآوریم در این کشور؛ یک راهش، همین گردشگری؛ اما تا به حال که نتوانست هایم! از خودتان پرسیده اید در حالی که بعضی کشورها با نصف جاذبه های گردشگری ایران، سه برابر درآمد نفتی ما را با همان سقف قیمت دلاری دارند، چرا ما نمی توانیم؟
در اینجا جواب سید محمد بهشتی رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری را می آورم که به نظرم توجه به آن ضروری است: «خطای ما در دنیای معاصر این است که از غرب الگو می گیریم و فکر می کنیم آنها استاندارد هستند؛ در صورتی که هیچ استاندارد جهانی در هیچ موردی وجود ندارد... گردشگران خارجی به طور معمول می گویند ما شگفت زده ایران را ترک میکنیم، نه به این دلیل که به اندازه ای که پول گرفته ایم خدمات ارائه کرده ایم؛ بلکه آنها با خدمات در بخش هایی که مشمول برنامه ریزی مدیریت نمی شود مواجه می شوند زیرا ما سعی می کنیم با بهترین روش و شکل با آنها ارتباط برقرار کنیم.»
برخلاف همیشه، نقل قول طولانی شد اما اشاره بهشتی به تعامل ارتباطات و پول، آن قدر جالب بود که نتوانستم بی خیالش شوم، شما هم لطف کنید بیخیالش نشوید!
منبع: روزنامه ایران
