ایران اکونومیست - به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، اولویت اصلی 28 کشور عضو ناتو ارائه یک نیروی واکنش سریع فوق‌العاده برای حضور در عملیات است اما سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چه کسی می‌خواهد پول و هزینه‌های این نیرو را تامین کند.
این نیروی چندملیتی که اغلب "پیشگام" خوانده می‌شود، از جانب باراک اوباما، رییس جمهوری آمریکا و رهبران ناتو در سپتامبر 2014 اعلام موجودیت کرد و برای آن دسته از کشورهای عضو ناتو که احساس ترس از اقدامات ولادیمیر پوتین، رییس جمهوری روسیه دارند، قابل استقرار و اجرایی شدن است.
ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو نیز خواستار تشکیل یک نیروی جدید و سایر عناصر برای بالابردن ارتقای ظرفیت‌های ائتلاف شده است.
در حالیکه ناتو رسما از اول ژانویه سال 2015 از عملیات ضربتی از افغانستان خارج شده، به دنبال تغییر موضع خود به سمت اروپا و تعیین واقعیت‌های استراتژیک در اروپا است.
رییس کالج امور بین‌المللی الیوت در دانشگاه جورج واشنگتن گفت: چالش اصلی ناتو در سال 2015 تمرکز و دستیابی به پیشرفت در ماموریت اصلی‌اش است مبنی براینکه امنیت کشورهای عضو و ثبات در اروپا را تامین کند. این یک چالش خواهد بود چراکه رهبران ائتلاف برای سال‌ها دفاع جمعی را بدیهی فرض کردند چون روسیه یکسری از روش‌های غیرمتعارف را توسعه داد که به واکنش‌های جدید و غیرمعمول نیاز داشت و این در شرایطی به وجود آمد که ناتو سال‌ها مشغول فعالیت‌های آموزشی در افغانستان بود.
برونو لته، مقام ارشد در صندوق مارشال آلمان در امور سیاست خارجی و امنیت گفت: هنوز مشخص نیست که چه کشوری هزینه نیروی واکنش سریع ناتو را در اروپا پرداخت می‌کند. بسیاری امیدوارند که آمریکا بیش از سایر کشورها در این روند هزینه کند درحالیکه سایرین چشم به کمک آلمان دارند که ثروتمندترین عضو ناتو و پرجمعیت‌ترین کشور اروپایی است و اگر هزینه‌های این طرح پرداخت نشود، این برنامه مشروعیت خود را از دست می‌دهد.
لهستان بعنوان اصلی‌ترین عضو ناتو از شوروی سابق احتمالا میزبان برخی از مولفه‌های فرماندهی و کنترل ناتو خواهد بود.
منبع: ایسنا
ف/ف
