به گزارش ایران اکونومیست، وانگ مو یی، تحلیلگر چینی؛ در یادداشتی که توسط سایت راهبرد معاصر منتشر شده نوشت: ۲۵ فوریه خلبان ارتش آمریکا مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در واشنگتن خود را به آتش کشید و تصاویر آن بازتاب زیادی در شبکه های اجتماعی داشت. وی پیش از این کار گفت، دیگر در نسل کشی شریک جنایتکاران نخواهد بود و در ویدئوی منتشر شده فریاد زد «فلسطین را آزاد کنید».
در خودسوزی خلبان آمریکایی شاهد ظلم جنگ و هزینه دردناکی هستیم که فرد در جهان برای مبارزه با نسل کشی می پردازد. این ویدئو نه تنها اعتراض شدید خلبان آمریکایی را نشان می دهد، بلکه فراخوانی برخواسته از عمق وجدان مردم جهان برای آتش بس و پایان دادن هرچه سریعتر به جنگ غزه است.
در مقام مقایسه متوجه شدیم اصل آزادی بیان و آزادی مطبوعات در آمریکا چه میزان ریاکارانه و فریبنده است
فیلم خودسوزی خلبان در حالی به سرعت در شبکه های اجتماعی منتشر شد که فریادهایش به شدت تکان دهنده بود. با وجود این، ویدئو عصر همان روز حذف شد و سکوهای رسانه‌های اجتماعی ادعا کردند، ویدئو قوانین مربوطه را نقض می‌کند. این ادعاها تردیدهای بیشتری نسبت به آزادی بیانی ایجاد می کند که آمریکا و کشورهای غربی همیشه مدعی آن هستند.
تنها چند رسانه بزرگ این رویداد را پوشش دادند و بیشتر رسانه های غربی پوشش خبری نداشتند. علاوه بر این، رسانه های غربی و وابسته به دولت ها به عمد در تیترهای خود تلاش کردند این موضوع را که جوان خودسوزی کرده خلبان ارتش آمریکاست، سانسور کنند.
رسانه‌های آمریکایی و غربی با پوشش ندادن خبر خودسوزی خلبان آمریکایی تلاش کردند به انبوه رویدادهای خبری دیگر بپردازند تا تمرکز و توجه افکار عمومی را از این حادثه منحرف کنند. این موضوع باعث شد حادثه مقابل سفارت رژیم صهیونیستی در دریایی از اطلاعات غرق شود.
بیایید کمی به این فکر کنیم رسانه های آمریکایی و غربی چگونه ماجرای خودسوزی فردی تونس را در سال ۲۰۱۱ میلادی پوشش دادند. در آن زمان فروشنده کوچکی در تونس به نام محمد بوعزیزی به دلیل مصادره اجناسش به وسیله پلیس، خود را به آتش کشید. رسانه‌های آمریکا و سراسر جهان به پوشش حادثه پرداختند و کل محافل غربی برای مدت طولانی به این رویداد توجه داشت و آن را به طور مستمر تحلیل می کرد. رسانه ها حتی پا را از پوشش فراتر گذاشتند و در باب تحلیل با افراد مشهور مصاحبه کردند و در حین پوشش حتی مجموعه ای از شایعات ساختگی و سیستماتیک منتشر می شد.
این پوشش یک سویه و موفقیت آمیز به اعتراضات و تظاهرات گسترده در سراسر غرب آسیا منجر شد. درنهایت آمریکا پروژه «بهار عربی» را در منطقه طراحی کرد که باعث سرنگونی بسیاری از نظام های غرب آسیا شد.
در مقام مقایسه متوجه شدیم اصل آزادی بیان و آزادی مطبوعات در آمریکا چه میزان ریاکارانه و فریبنده است. آنچه بیش از همه ما را ناراحت می کند، اینکه روزی که خلبان آمریکایی خودسوزی کرد، ارتش صهیونیستی به مناطق متعددی در شمال و جنوب نوار غزه حمله ور شده بود که این جنایت به شهادت ۸۶ نفر و زخمی شدن ۱۳۱ نفر دیگر منجر شد.
در پنج ماه گذشته جنگ رژیم صهیونیستی در نوار غزه به شهادت بیش از ۳۰ هزار نفر و زخمی شدن بیش از ۷۰ هزار نفر دیگر منجر شده است. میلیون‌ها فلسطینی از خانه‌های خود رانده و آواره شده اند و هیچ کس نمی داند به کجا می توانند پناه ببرند. آنها منابع غذایی یا پزشکی و فرصتی برای درخواست کمک ندارند و آنچه در انتظارشان است می تواند بمباران بعدی باشد، اما رسانه های غربی که به ادعای آزادی مطبوعات افتخار می کنند، کارکرد خود را از دست داده اند.
در پنج ماه گذشته جنگ رژیم صهیونیستی در نوار غزه به شهادت بیش از ۳۰ هزار نفر و زخمی شدن بیش از ۷۰ هزار نفر دیگر منجر شده است
رسانه های منطقه و نیز رسانه های بی طرف جهان جنگ غزه را به شکلی عینی و واقع بینانه پوشش می دهند و درگیری های وحشیانه نوار غزه را برای مردم جهان افشا می کنند تا به جهانیان بفهمانند غیرنظامیان در غزه متحمل خسارت های هنگفتی شده اند. با وجود این، برخی رسانه های آمریکایی و غربی با ارزش های خبری بیگانه هستند و از پوشش واقعی جنایت صهیونیست ها در غزه خودداری می کنند.
این رسانه ها اخباری که برای طرف فلسطینی نامطلوب است، گزینشی پوشش می‌دهند و حتی برای کاهش فشار بر رژیم صهیونیستی و آمریکا، برخی اخبار را بی‌اعتبار می کنند و حتی به جعل خبر روی می آورند.
پشت شکست مکرر تلاش های جامعه جهانی برای آتش بس در نوار غزه، نه تنها حمایت یکجانبه از رژیم صهیونیستی به وسیله کشورهای بزرگ غربی، بلکه ریاکاری و استانداردهای دوگانه رسانه های آمریکایی و غربی نهفته است.
