به گزارش ایران اکونومیست، علی تتماج در یادداشتی در سیاست روز نوشت: در توضیحات این ویدیو نوشته شده: «امروز، روز جهانی زنان است. ما با هم از زنان و دختران زیادی که برای پیشبرد حقوق زنان و برابری جنسیتی تلاش می‌کنند، قدردانی و تجلیل می‌کنیم. سرمایه‌گذاری روی زنان یک الزام حقوق بشری و سنگ بنای ایجاد جوامع فراگیر است. امیدواریم به ما بپیوندید.»
این ژست‌ها و ادعاهای به ظاهر بشر دوستانه در حالی مطرح شده و بانیان تلاش نموده‌اند تا غرب را کانون و محور حمایت از زنان معرفی نمایند که در طول پنج ماه اخیر در منطقه‌ای به نام غزه، زیر بمباران‌ها و حملات وحشیانه صهیونیست‌ها ۹ هزار زن به شهادت رسیده در حالی که صدها هزار نفر آواره و جمع گسترده‌ای نیز بر اثر گرسنگی در آستانه مرگ قرار دارند. در این کشتار ۵ ماهه، بیش از ۳۱ هزار فلسطینی بی پناه، قربانی شده اند. روزی ۲۰۰ شهید؛ ساعتی ۸ نفر؛ هر ۸ دقیقه یک انسان. به این ۳۱ هزار قربانی، ۷۲ هزار مصدوم و مجروح را هم باید افزود. سهم زنان از جنایت روزی ۵۸ زن است. حال آنکه کشورهای غربی مدعی حقوق بشر هیچ اقدامی برای مقابله با توهش رژیم صهیونیستی نداشته و به ابراز تاسف بسنده کرده‌اند. صدها انجمن و اتحادیه و گروه مدعی حمایت از حقوق زنان که سر سفره حقوق بشر غربی دارند حتی آنانی که مدعی دریافت جایزه صلح نوبل برای ارتقای جایگاه زنان هستند، نیز هیچ واکنشی نداشته و رسما در این نسل کشی زنان مشارکت کرده‌اند.
طنز تلخ ماجرا اینجاست که اسرائیل، رژیمی که رکورد قتل عام ۹۰۰۰ زن فلسطینی را دارد اکنون عضو کمیسیون مقام زن در سازمان ملل است و آمریکا و اروپا نیز آن حمایت می‌کنند. اکنون این سوال از سوی جامعه جهانی مطرح است که چگونه دولتها و رسانه‌های غربی در کنار صدها نهاد و ان جی او به اصطلاح حامی زنان در کنار سلبریتی‌ها در برابر این همه جنایت سکوت کرده‌اند حال آنکه برای آنچه حقوق یک زن در کشورهای دیگر نامیده می‌شود فریاد خون خواهی سر می‌دهند.؟
پاسخ به این پرسش را در یک جمله می‌توان داد و آن اینکه برای این مدعیان زن و حقوق آن هیچ ارزشی ندارد و صرفا منافعی است که در قبال آن کسب می کنند چنانکه در جایی که بتوانند با آن آشوب و تجزیه کشورها را رقم زنند حامی و در جایی همچون غزه که منافع اربابان صهیونیست آنها حکم کند سکوت کرده و شهادت ۹ هزار زن برایشان هیچ ارزش و اهمیتی برایشان ندارد.
