این خانهها دارای اسباب و لوازم منزل هستند و فقط «ساکن» ندارد.
این خانهها نه بخاطر «سرمایهگذاری ملکی» مالکانش بلکه بخاطر «مهاجرت ساکنانش»، تبدیل به «آپارتمان بلااستفاده» میشود.
طی ماههای اخیر در مناطق ۱ تا ۵ و به شکل خاص در مناطق ۱ و ۲، آپارتمانهایی در مجتمعهای مسکونی دیده شده که ساکنان آن به قصد مهاجرت، واحد را به صورت «آماده مصرف»، اما برای خودشان در سالهای بعد، خالی گذاشتهاند.
سرنوشت آپارتمانهای تهرانیها بعد از مهاجرت، به دو شکل است. شکل اول، همین «خانه خالی» است و در شکل دوم، افراد واحد مسکونیشان را اجاره میدهند.
البته هزینه صفر بلااستفاده گذاشتن ملک در پایتخت و دیگر شهرها، مانع از آن میشود که مالکان در این شرایط، واحد مسکونیشان را روانه بازار اجاره (مصرف) کنند.
از طرفی، عایدی بلندمدت ملک نسبت به دردسرهای اجارهداری نیز به شکل اول، کمک میکند.