به گزارش ایران اکونومیست؛ عشیره، قبیله، ایل، طایفه، اویماق، اولو و به ویژه جمع آنها عشایر، قبایل، ایلات، طوایف، اویماقات، اولوسات در متون فارسی غالباً هم‌معنی‌اند و در واژه‌نامه‌ها خاندان یا دودمان یا گاهی جامعه یا مجموعه قشون توضیح داده می‌شود. تاریخ ایلات ایران، تاریخ ایران است. نگاهی به تاریخ ایران این نکته را روشن می‌کند که بدون مطالعهٔ تاریخ اقوام، ایلات و عشایر به درستی نمی‌توان تاریخ ایران را شناخت. در حدود سال ۱۳۰۰ شمسی، عشایر بیش از ۲۵ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌داده‌اند که این میزان از آن زمان تاکنون به زیر ۲ درصد کاهش یافته‌است.
کشور به سمت لخت شدن از جمعیت عشایر:
نگاهی به آخرین سرشماری کشور می‌بینیم که کشور به سمت لخت شدن از جمعیت عشایر در حال حرکتی با سرعت است که زنگ خطر را با صدایی بلند به صدا درآورده است، محروم شدن کشور از منابع و محصولات عشایر و زندگی عشایر اولین و رشد بی اندازه جمعیت شهری دومین عامل این زنگ خطر هستند.
منبع درآمد عشایر و زندگی عشایری:
اولین منبع درآمد عشایر و زندگی عشایری مواد لبنی چون شیر، ماست، کره، روغن حیوانی، کشک و … هستند در کنار گوشت دام که در وحله دوم است، بنا شده است؛ با نگاهی به آمار می‌بینیم همچنان حتی با وجود این همه کارخانه، برند و دامداری‌های صنعتی و … به نوعی مصنوعی، مواد لبنی طبیعی از محبوبیت و ارزش مادی و معنوی بیشتری برخوردار هستند.
اهداف برگزاری نمایشگاه :
۱_آگاهی بازدیدکنندگان از وجود استعدادها ، قابلیت ها و پتانسیل های موجود در مناطق روستایی و عشایر ظرفیت این مناطق در تولید محصولات متنوع بویژه در زمینه صنایع کوچک، صنایع روستایی و صنایع دستی
۲_معرفی روستاهای نمونه و معرفی آنها به عنوان الگوی توسعه برای سایر روستاها با موقعیت و وضعیت مشابه
