به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ایسنا، جشنواره سینماحقیقت در هفدهمین دوره هم چند فیلم سیاسی و بحث‌برانگیز داشت. اما پربحث‌ترین و پر اثر جشنواره سینماحقیقت امسال مستند «احمد» به کارگردانی مصطفی رزاق کریمی و تهیه‌کنندگی غلامعلی اصغریان بود که چند سالی ساختنش زمان برد و سوژه پرتره بسیار مهم و حساسی را در قاب تصویر به نمایش گذاشت؛ زندگی یادگار امام، از تولد تا ارتحال. برای نقد و بررسی این اثر، نظر یک منتقد سینما را جویا شدیم.
حرف از امام و یارانش بجا اما کامل، حرفه‌ای و بی‌نقص
امیرحسین جوانشیر، منتقد سینما درباره مستند «احمد» به کیهان گفت: اصل پرداختن به امام(ره) و یارانش بسیار لازم و قابل تقدیر و بجاست، اما از جهتی هم باید در نظر داشت که هر اثری در این خصوص می‌بایست بتواند از نظر هنری و فنی و انطباق با واقعیات تاریخی بی‌نقص و حرفه‌ای و کامل باشد و انتظارات عمومی را برای ادای حق مطلب برآورده سازد.
وی افزود: با توجه به نقش بی‌بدیل و استثنایی یادگار امام مرحوم حاج احمد خمینی(ره)، انتظار از تهیه‌کننده، انتخاب بهترین و حرفه‌ای‌ترین کارگردان مکتبی و انقلابی بود تا با اشراف، دلسوزی و وسواسی خاص بتواند حق مطلب را درباره آن یار سفر کرده انقلاب ادا کند؛ اولین نقد جدی درباره مستند «احمد» به این انتخاب ضعیف و کارگردانی است که در ساخت پرتره قبلی‌اش (قدس ایران) امتحانش را در این‌گونه سبک‌ها خوب پس نداده بود و امتیاز بالایی دریافت نکرده بود!
این منتقد ادامه داد: از نوع نگرش و سابقه و عینک سیاسی کارگردان که بگذریم انتقاد اصلی به محتوای مسئله‌دار و پرشائبه و تحریفات سیاسیون و سازنده اثر در جهت معرفی نزدیک‌ترین چهره تاریخ انقلاب به امام(ره) از زبان شکست‌خوردگان سیاسی و برخی سران فتنه ۸۸ که در بین آحاد جامعه نیز بدنام و تمام شده هستند. یا برای مثال بیان خاطرات کم‌ارزش یک محکوم اقتصادی و... خود بزرگ‌ترین نقطه ضعف این فیلم و از جهتی هم ظلم و جفا به یادگار امام می‌توان برشمرد!
جوانشیر تصریح کرد: عدم استفاده از همه سلیقه‌ها و جریان‌های سیاسی داخل نظام و استفاده ویژه از یک جریان خاص برای نقل خاطرات به‌صورت ناقص یا حذف نکات مهمی که جای پرداختن بیشتری داشت از دیگر ضعف‌های این مستند شبه سیاسی و نارس محسوب می‌شود.
او در ادامه گفت: ایجاد فضای مطرح شدن چهره‌های سیاسی یک جناح خاص و روایت گوشه‌هایی از تاریخ حیات حاج احمدخمینی و حوادث مهم تاریخ انقلاب اسلامی با نظر و دیدگاه فردی بدون طرح همه‌جانبه آن و حتی انتخاب گزینشی خاطرات مدعوین به‌جای استفاده از اسناد فراوان تاریخی و در برخی موارد حذف مقدار زیادی از خاطرات افردی مانند حجت‌الاسلام ناطق نوری و ارائه بیشترین زمان به شخصی چون موسوی خوئینی‌ها که بیشتر مستند را تبدیل به فضائی برای تبلیغ و تأیید و وثوق خودش و از زبان خودش به نقل از امام(ره) کرده است، از دیگر نقدهای وارد به این فیلم است.
جوانشیر افزود: کارگردان اثر در مصاحبه‌ای با اشاره به الفاظی که کلیدواژه گروه‌های خارج‌نشین است (احمد گریان، احمد نگران) هدفش را شناساندن یادگار امام به جوانان اعلام کرده که در عمل اثرش ضعیف و سیاست‌زده از آب درآمده است.
وی بیان کرد: یکی از مهم‌ترین مسائل باز نشده و مغفول مانده این مستند گلایه‌ها و انتقادات یادگار امام(ره) از دولت به اصطلاح سازندگی در سال‌های آخر عمرش بود که عمدا اشاره‌ای به اختلاف نظر ایشان با مرحوم هاشمی رفسنجانی نشده است!
این منتقد تصریح کرد: رزاق کریمی در فیلمش نتوانسته حق حاج احمد خمینی را ادا کند و جایزه گرفتن کارگردان احمد در آیین اختتامیه سینماحقیقت بسیار تعجب‌برانگیز و البته انتقادآمیز است.
وی تأکید کرد: مهم‌ترین ویژگی زندگی مرحوم حاج احمد خمینی سربازی ولایت تا پای جان و ایستادگی محکم مقابل مخالفان آن به‌ویژه بعد از ارتحال امام خمینی(ره) بود که از سر اعتقاد قلبی‌اش هم بود. اما این فیلم نتوانست آن را آن‌گونه که بود نشان دهد و خیلی حقایق اصلا بیان نشد و کارگردان از بیانش صرف نظر کرد!
امیرحسین جوانشیر در پایان اظهار کرد: مستند «احمد» در کل روایتی ناقص و ضعیف از حیات سیاسی و مبارزاتی نزدیک‌ترین چهره و یار بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران است.
