به گزارش ایران اکونومیست؛ در سال 546 قبل از میلاد، کرزوس لیدیایی توسط ایرانیان شکست خورد و اسیر شد، آنها پس از آن طلا را به عنوان فلز اصلی برای سکه های خود انتخاب کردند.در کتاب مقدس استر گزارش هایی وجود دارد که از شوش به استان های دورتر از هند و پادشاهی کوش در زمان سلطنت خشایار شاه بزرگ (485-465 قبل از میلاد) فرستاده شده است. در زمان هرودوت (حدود 475 قبل از میلاد)، جاده سلطنتی امپراتوری ایران حدود 2857 کیلومتر از شهر شوش در کارون (250 کیلومتری شرق دجله) تا بندر Smyrna (ازمیر امروزی در ترکیه) می‌گذشت در دریای اژه.
کشاورزی مدرن در ایران به دهه 1850 باز می گردد که امیرکبیر تغییراتی را در سیستم کشاورزی سنتی انجام داد. چنین تغییراتی شامل واردات بذر اصلاح شده و امضای قراردادهای همکاری با سایر کشورها بود. بانک استقرازی پولیاکوف در سال 1898 توسط دولت تزاری روسیه خریداری شد و بعداً طی قراردادی در سال 1920 به دست دولت ایران رسید. این بانک تا سال 1933 با تأسیس بانک کشاورزی تازه تاسیس، تحت عنوان بانک ایران به فعالیت خود ادامه داد.
بانک شاهنشاهی ایران در سال 1885 تأسیس شد و دفاتری در تمام شهرهای بزرگ ایران داشت. رضاشاه پهلوی (1925–1941) زیرساخت های کلی کشور را بهبود بخشید، اصلاحات آموزشی را به اجرا درآورد، علیه نفوذ خارجی مبارزه کرد، نظام حقوقی را اصلاح کرد و صنایع مدرن را معرفی کرد. در این دوران، ایران دوره ای از تغییرات اجتماعی، توسعه اقتصادی و ثبات نسبی سیاسی را تجربه کرد.
رضا شاه پهلوی که در سال 1941 از سلطنت کنار رفت، پسرش محمدرضا شاه پهلوی (ح. 1941–1979) جانشین وی شد. در طول جنگ جهانی دوم (1939-1945) و سال های بعد از آن، هیچ تغییر اساسی در اقتصاد ایران رخ نداد. با این حال، بین سالهای 1954 و 1960، افزایش سریع درآمدهای نفتی و کمک‌های خارجی پایدار منجر به سرمایه‌گذاری بیشتر و رشد سریع اقتصادی، عمدتاً در بخش دولتی شد. متعاقباً تورم افزایش یافت، ارزش پول ملی (ریال) کاهش یافت و کسری تجارت خارجی ایجاد شد. سیاست های اقتصادی اجرا شده برای مبارزه با این مشکلات منجر به کاهش نرخ رشد اقتصادی اسمی و درآمد سرانه تا سال 1961 شد.
قبل از سال 1979، ایران به سرعت توسعه یافت. به طور سنتی کشاورزی، در دهه 1970، کشور دستخوش صنعتی شدن و نوسازی قابل توجهی شده بود. این سرعت در سال 1978 کاهش یافت زیرا فرار سرمایه به 30 تا 40 میلیارد دلار 1980 - دلار آمریکا درست قبل از انقلاب رسید.
به دنبال ملی شدن‌ها در سال 1979 و شروع جنگ ایران و عراق، بیش از 80 درصد اقتصاد تحت کنترل دولت قرار گرفت. جنگ هشت ساله با عراق حداقل 300000 ایرانی کشته و بیش از 500000 زخمی بر جای گذاشت. هزینه جنگ برای اقتصاد کشور حدود 500 میلیارد دلار بود.
پس از پایان خصومت ها در سال 1988، دولت تلاش کرد تا بخش های ارتباطی، حمل و نقل، تولید، مراقبت های بهداشتی، آموزش و انرژی (از جمله تأسیسات انرژی هسته ای آینده خود) را توسعه دهد و سیستم های ارتباطی و حمل و نقل خود را با کشورهای همسایه ادغام کرد.
اهداف بلندمدت دولت پس از انقلاب استقلال اقتصادی، اشتغال کامل و استاندارد زندگی راحت اعلام شد، اما جمعیت ایران بین سالهای 1980 تا 2000 بیش از دو برابر شد و میانگین سنی آن کاهش یافت. اگرچه بسیاری از ایرانیان کشاورز هستند، اما تولیدات کشاورزی از دهه 1960 به طور مداوم کاهش یافته است. در اواخر دهه 1990، ایران بیشتر مواد غذایی خود را وارد می کرد. در آن زمان، مشکلات اقتصادی در روستاها باعث شد بسیاری از مردم به شهرها مهاجرت کنند.
اطلاعات بیشتر در ارتباط با این خبر را با سرچ Economy of Iran دنبال کنید.
