طبق گزارش آماری صندوق بین‌المللی پول، سه کشور کویت، عربستان سعودی و امارات متحده عربی، سال گذشته بیشترین تولید ناخالص داخلی در خاورمیانه و شمال آفریقا را داشته‌اند. اما حداقل میزان پرداخت دستمزد آن‌ها به کارمندانشان چقدر است؟
حداقل دستمزد موثر باید شامل ابعادی مانند پوشش، انطباق و برخورداری از سطح قابل‌قبول باشد. یعنی بتواند نیازهای همه کارکنان را پوشش دهد و با سطح آن‌ها و خانواده‌هایشان متناسب باشد.
ما طیف کامل دستمزدهای بازار را می‌بینیم که شامل بخش نسبتاً کمی از کارگران با دستمزد بسیار پایین در سمت چپ توزیع دستمزد است. به عنوان مثال، یک کارمند 1 دلار دستمزد دارد، 2 کارمند سه دلار حقوق می‌گیرند، در حالی که پنج کارمند هشت دلار دستمزد دریافت می‌کنند.
دایره زردی که «منطقه حداقل دستمزد» نامیده می‌شود، نشان می‌دهد که حداقل دستمزد اصولاً باید برای کارکنان کم‌درآمد در نظر گرفته شود تا «دستمزد بی‌رویه پایین» حذف شود. دایره آبی«منطقه چانه‌زنی جمعی» است و این اصل را نشان می‌دهد که می‌توان از چانه‌زنی جمعی برای تعیین دستمزد بالاتر از یک طبقه موجود استفاده کرد.
در گزارش Nomad Capitalist، می‌بینیم که کشورهایی با حداقل دستمزد پایین (مانند اوکراین، پاکستان و ایران) معمولاً چند چیز مشترک دارند، افراد تحصیل کرده، با استعداد و فداکار، هزینه کم زندگی و کمبود مشاغل پردرآمد. از آنجایی که این حداقل دستمزدهای پایین باعث کاهش حقوق در سراسر این کشورها شده است، تعداد فزاینده‌ای از کارگران ماهر به اینترنت روی می‌آورند تا بازار کار واقعاً آزاد پیدا کنند و در آن بتوانند با کارفرمایان برای دستمزد رقابتی مذاکره کنند. ظهور فریلنسینگ آنلاین در مکان‌هایی از هند تا آلبانی نشان می‌دهد که چگونه یک بازار کار رایگان و مستقل از موقعیت مکانی برای همه مفید است. در کشورهایی مانند ونزوئلا، آلبانی، مصر، مالزی، مراکش یا حتی آفریقای جنوبی، تعداد فریلنسرها هر روز بیشتر می‌شود، زیرا ورود به بازار بین‌المللی فریلنسری برای آن‌ها سود بیشتری نسبت به یافتن یک شغل تمام‌وقت در خانه دارد.
بر اساس اطلاعات منتشر شده در وبسایت EOR middle east و دستورالعمل‌های حقوق و دستمزد که توسط وزارت منابع انسانی و توسعه اجتماعی (MHRSD) تنظیم می‌شود، حقوق پایه عربستان سعودی برای کارمندان تمام‌وقت عادی، 3000 ریال سعودی (SAR) در ماه (800 دلار) و 1500 ریال در ماه برای کارکنان پاره‌وقت (400 دلار) است. کارفرمایان همچنین باید یک پاداش در سیزدهمین ماه دسامبر، یک پاداش سالانه در ماه ژوئن و یک انعام در هنگام خروج از شرکت پرداخت کنند. علاوه بر این‌ها، قوانین خاصی برای بخش‌های خاص وجود دارد. به عنوان مثال، بخش کشاورزی حداقل دستمزد متفاوتی نسبت به بخش‌های صنعتی و خدماتی دارد. همچنین کارفرمایان در صنایع خاص، مانند ساخت و ساز، ممکن است ملزم به ارائه مزایای اضافی به کارکنان خود باشند، مانند پرداخت اضافه کاری، تعطیلات سالانه و پاداش.
امارات متحده عربی حداقل دستمزد اجباری فدرال ندارد. این بدان معناست که کارفرمایان هیچ الزام قانونی برای پرداخت حداقل مبلغ معینی در هر ساعت یا ماه به کارکنان خود ندارند. با این حال، وزارت منابع انسانی این کشور (MoHRE)، شرکت‌ها را ملزم به پرداخت حقوقی می‌کند که نیازهای اولیه کارمندان را تامین کند. برای همین، دستورالعمل حداقل حقوق را برای دسته خاصی از کارمندان ایجاد کرده است اما این دستورالعمل‌ها از نظر قانونی الزام‌آور نیستند، فقط معیاری برای کارفرمایان هستند تا اطمینان حاصل کنند که کارکنانشان درآمد عادلانه دریافت می‌کنند. در سال 2013، وزارت منابع انسانی امارات متحده عربی سه سطح حقوق را برای انواع مختلف کارگران معرفی کرد:
فارغ‌التحصیلان دانشگاه: 12000 درهم (3267 دلار) در ماه
تکنسین‌های ماهر: 7000 درهم (1905 دلار) در ماه
کارگران ماهر: 5000 درهم (1361 دلار) در ماه برای کسانی که مدرک مدرسه متوسطه (سیکل) دارند.
و در نهایت کویت، که یکی از قوی‌ترین ارزهای جهان را داراست، رتبه دوازدهم را در پرداخت حداقل حقوق در میان 197 کشور دارد. حداقل حقوق ماهانه در کشور کویت، در حدود 250 دلار (75 KWD) است، اما مهم است که توجه داشته باشیم که بسیاری از کارمندان به طور قابل‌توجهی حقوق بالاتری دارند. حقوق افرادی که کمتر از دو سال تجربه کاری دارند، حدود 430 دینار در ماه (1400 دلار) و افرادی که دارای سطح تجربه بین 2 تا پنج سال هستند، تقریباً 570 دینار در ماه (1850 دلار) تخمین زده می‌شود. همچنین کویت از سال 2009 تاکنون 4.5 میلیون دلار به سازمان جهانی کار برای کشورهای عربی کمک کرده است.
