خجالت دندانپزشک مشهور ایرانی از کمبود بودجه/ دکتر شکیبایی: تکنولوژی ابداعی ما در آمریکا هم وجود ندارد!

 

 

به گزارش خبرنگار اختصاصی ایران اکونومیست؛ در نشست خبری سه‌شنبه عصر مورخ ۱۴  آذر، دکتر بهنام شکیبایی نخبه ایرانی که از ۲۰۰۶ در زمینه ابداعات میکروسکوپی ایمپلنت فعالیت دارد به عنوان یک پیشرو در این حوزه از آینده‌ این تکنولوژی در ایران سخن گفت.

 دکتر بهنام شکیبایی پس از تحصیلات دانشگاهی خود در آلمان و سوییس، با تمرکز بر جراحی فک و دهان و ایمپلنت‌ها، به فعالیت در زمینه ابداعات میکروسکپی ایمپلنت پرداخته است. این تکنولوژی ابداعی که در حال توسعه و به کارگیری است، به طور گسترده در آینده مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

استفاده از تکنولوژی میکروسکوپی در جراحی ایمپلنت‌ها، امکان دسترسی دقیق‌تر و کنترل بیشتر بر روی مناطق مورد نیاز را برای جراح فراهم می‌کند. این تکنولوژی میکروسکوپی به ویژه در جراحی لثه و همچنین در تصویربرداری دهان و لثه مورد استفاده قرار می‌گیرد. اینکه دکتر شکیبایی همچنین در دوره عکاسی تخصصی دهان و لثه نیز آموخته است، نشان از تلاش برای بهره‌برداری بهتر از تحقیقات و ابداعات خود دارد.

 

دکتر شکیبایی که اهل خوزستان است از سیزده سالگی آلمان بوده که بعد از گرفتن دیپلم آلمانی، در سال ۹۹ دندانپزشکی را در دانشگاه برلین تمام کرده است و بعد از آن چهار سال دوره تخصصی جراحی فک و دهان را در دانشگاه هومبولت برلین گذرانده و فوق تخصص خود را نیز در جراحی ایمپلنت را در دانشگاه آلمان به مدت دو سال دریافت کرده‌است وی فوق تخصص جراحی لثه از انجمن جراحان لثه در آلمان گرفته و در ادامه در سوییس به مدت دو سال فوق تخصص دندانپزشکی میکروسکپی را گرفته است که در کنار آن چهار سال دوره عکاسی تخصصی دهان و لثه را آموخته است تا بتواند در کنار حرفه خود از مجموعه تحقیقات خود عکس بگیرد.

 
وی از سال دوهزار و شش در زمینه ابداعات میکروسکوپی ایمپلنت فعالیت دارد. که در عمل این تکنولوژی ابداعی روزی گسترده می‌شود و به کار گرفته خواهد شد. که وجود این تکنولوژی در ایران بسیار شگفت انگیز است و این در صورتی است که در رنکینگ جهانی جایگاه بخصوصی نداریم و بیانگر این مطلب است که در حال حاضر ما بیشتر مصرف کننده هستیم تا اینکه ببینیم در آینده چه پیش خواهد آمد.

 

این نشست خبری با وجود ابداعات زیاد جراحی میکروسکوپی ایمپلنت و تحقیقات چشمگیر به دو دلیل برگزار شد

اولین دلیل ابعاد گسترده این خبر هست که در نوع خود بی‌نظیر است که یک دندانپزشک ایرانی که در ایران فعالیت دارد یک پروتکل درمانی کامل دندانپزشکی را ارائه کرده که قدم به قدم این پروتکل را شخص خودش ابداع و اجرا کرده است و منتشر کرده است. این پروتکل درمانی به عنوان لبه مرز علم در دانشگاه‌های آمریکا که حدودا دویست دانشگاه است می‌تواند تدریس شود.

دلیل دوم این نشست خبری در حال حاضر در فاز بد مهاجرتی از طرف نخبه ها هستیم که ایران عزیز را ترک می‌کنند و یا اگر هنوز هستند در حال برنامه ریزی برای مهاجرت‌اند.

و این امید در دل بسیاری از جوانان نخبه ما خواهد افتاد که یک ایرانی می‌تواند با دست خالی بدون حمایت هیچ ارگانی گام‌های موفقیت را بردارد و کارهایی را انجام بدهد که در سطح جهانی اول باشد. این مهم گفته دکتر بهنام شکیبایی است که من هر جا بروم با افتخار پرچم ایران را با خودم می‌برم و ارتقا علمی کشورم مهم است.

این نشست که حول موضوع شش سال زحمت دکتر شکیبایی است تمام مراحل درمانی یک بیمار؛ از کشیدن کم‌تهاجمی دندان تا روکش نهایی که در کلینیک ساخته می‌شود با تکنولوژی جدید زیر میکروسکوپ انجام می‌شود. وی در جواب سوال خبرنگار اختصاصی ایران اکونومیست درباره هزینه‌های این متد درمانی جدید و نحوه درآمدزایی در حوزه گردشگری سلامت بیان کرد:
  
« در ابتدا باید هزینه را تعریف کنیم و ببینیم هزینه به چه معنا است اگر منظور فقط بحث مالی باشد برداشت درستی از هزینه مالی نداریم، ما خیلی مواقع هزینه‌هایی در درمان‌هایی نابجا پرداخت می‌کنیم که قابل برآورد نیستند، از آنجا که عمده مردم با مشکلات اقتصادی روبه رو هستند و پول درمان یک ایمپلنت معمولی را هم به سختی تهیه می‌کنند این سوال مطرح می‌شود که با این هزینه که به روز است به دلار یا یورو، مثلا چهارصد دلار می‌شود و این در حالی است که انجمن جراحان ایمپلنت اروپا درمان استاندارد یک ایمپلنت را حدود هزار و هفتصد یورو برآورد کرده است. بنابراین اگر هر فرد بخواهد تمام مراحل یک درمان علمی با تمام قطعات استاندارد، لابراتور، پروتز و جراحی دریافت کند باید این مبلغ را هزینه کند. پرسشی که دوباره مطرح می‌شود این است که:

 آیا درست است ما به درمانی تن بدهیم که استاندارد جهانی آن هزار و هفتصد یورو است و در کشور خودمان با صد هزار تومان انجام می‌شود؟

به طور مثال اگر بیمار در بندرعباس باشد زیر صد یورو ایمپلنت انجام می‌دهد و هشتاد کیلومتر آن طرف‌تر در دبی دو هزار یورو باید پرداخت بشود.