به گزارش ایران اکونومیست، عباسعلی نوبخت با بیان اینکه باید یک تغییر کوچک و اساسی در طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت به وجود بیاوریم و آن هم اینکه اصلاً نباید درختکاری برای ما مهم باشد بلکه باید درخت‌داری برای ما مهم باشد، گفت: فرهنگ درختکاری از سال‌های خیلی دور هم از جنبه‌های دینی و هم از جنبه‌های تمدنی و تاریخی در کشور ما وجود دارد و آثار درختکاری در کشور ما مربوط به این چند سال اخیر نیست و کشور ایران ظرفیت‌های بسیار زیادی را پیرامون این مهم دارد
وی ادامه داد: در کشوری زندگی می‌کنیم که ۱۱ اقلیم از ۱۳ اقلیم دنیا را داریم و ۵ منطقه رویشی داریم که هر کدامشان شرایط خاص خودشان را دارند در برخی از استان‌ها اختلاف درجه حرارت ممکن است تا ۲۰ درجه سانتیگراد هم برسد.
رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور اضافه کرد: پیرامون طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت بر اساس دستور رئیس جمهوری که در شهریور ماه سال گذشته به وزارت جهادکشاورزی داده شد و پیگیری‌هایی را هم که وزارت جهاد پیرامون تحقق این امر داشت ظرفیت‌های نهالستان‌های بخش دولتی را در ابتدا دقیقاً مشخص و یک سند پشتیبانی را آماده کردیم در واقع یک ساختار تشکیلاتی ایجاد کردیم که وزیر جهاد کشاورزی در واقع رئیس طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت است و سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور به عنوان جانشین وزیر و همچنین معاونت امور جنگل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور به عنوان دبیر این طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت است و مجری هم انتخاب شد تا طرح در کشور عملیاتی شود.
وی تصریح کرد: محدودیت‌هایی داشتیم و داریم و از طرفی هم فرصت‌های خیلی خوبی در کشور در زمینه‌های مختلف وجود دارد که در قالب این ساختار کمیته‌هایی را مشخص کردیم. ما در گذشته تجربیات موفق و شکست خورده‌ای داشتیم که همه این‌ها قابلیت ارائه برای مردم را دارد. برای مثال مسیر حرم تا حرمی که در سنوات گذشته بین تهران و قم نهال کاری و جنگل‌کاری شده بود همه را در کمیته علمی بررسی کردیم. کمیته علمی دقیقاً بر اساس تهیه سند پشتیبانی مشخص کرد که باید چه نهالی، کجا و به چه شکل تولید کنیم، به چه شکل کاشته و کجا باید کاشته شود. از طرفی هدف گذاری کردیم با توجه به اینکه سطح جنگل‌های ما کم است و بر اساس قانون برنامه ششم ممنوعیت بهره‌برداری از جنگل‌های کشور را داشتیم و همچنین صنایعی در کشور وجود دارد که مواد اولیه و ثانویه برخی از این صنایع چوب و فرآورده‌های چوبی است که این اعداد دقیقاً مشخص شود.
نوبخت عنوان کرد: به عنوان مثال در کشور اگر تمام صنایعی که ایجاد شده‌اند با تمام ظرفیت اسمی خودشان کار کنند حدود ۱۱ میلیون متر مکعب چوب در سال نیاز دارند در صورتی که صنایع در حال حاضر در کشور با ظرفیت پنج و نیم تا ۶ میلیون متر مکعب کار می‌کنند و صنایعی که مجوز گرفتند ۴ تا ۵ سال دیگر احداث می‌شوند. اگر چه نیاز چوبی آنها را هم مشخص کردیم و حدوداً سالی ۱۶ میلیون متر مکعب چوب در کشور نیاز است.
به گفته وی زراعت چوبی که در کشور انجام شده چیزی نزدیک به ۱۱۰ تا ۱۱۵ هزار هکتار است و ما در طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت هدف‌گذاری‌هایی را هم داریم که یکی از آنها پیرامون زراعت چوب است. از اهداف دیگر طرح کاشت یک میلیارد درخت احیا و غنی‌سازی عرصه‌های جنگلی، بالا بردن سرانه فضای سبز است.
نوبخت عنوان کرد: در بخش جنگل ۱۲۶ نهالستان جنگلی، حدود ۴۴ نهالستان بیابانی و تعدادی هم مراکز تولید بذر گیاهان مرتعی داریم. در مجموع ۲۰۲ نهالستان در بخش دولتی وجود دارد.
وی با اشاره به اینکه درخت به عنوان یک چتر سبز مهربانی خداوند توانسته اتحادی بین اقوام مختلف ایجاد کند، گفت: ۴۲۰ شهرستان و ۳۳ ادارات کل در این بخش داریم. تفاهم‌نامه‌های مختلفی با دستگاه‌های مختلف ایجاد شده که این تفاهم‌نامه‌ها باید اجرایی شود و ما این را به صورت مستند و مجلد به شکل کتاب درخواهیم آورد و آن را به عنوان یک بخش از تاریخ منابع طبیعی در موزه منابع طبیعی که در داخل سازمان وجود دارد قرار می دهیم.
رئیس سازمان منابع طبیعی با بیان اینکه در طرح کاشت یک میلیارد درخت از ظرفیت‌های مردمی استفاده شده است، گفت: این طرح را به سه بخش تقسیم کردیم. یک بخش آن دولتی یک بخش دیگر مثلا متولیان و صاحبان صنایع که تولید کننده کربن و آلاینده‌ها هستند و بخش دیگر نیز مردم هستند.
وی در ادامه به تامین آب این طرح نیز اشاره کرد و گفت: متوسط بارش ما ممکن است یک الی دو سال کمتر از ۲۵۰ میلیمتر باشد ولی متوسط بارش آنچه را که متولی‌اش اعلام می‌کند ۲۵۰ میلیمتر است. یعنی ما سالانه حدوداً ۴۰۰ میلیارد متر مکعب آب بارش یا آب سبز داریم. این یک میلیارد درخت که قرار است تولید شود اگر همه در شرایط سخت اقلیمی هم کاشته شود و هر درخت را بگوییم ۱۰ بار در سال آب بدهیم و هر ۱۰ بار هم ۲۰ لیتر آب بدهیم هر درخت ۲۰۰ لیتر آب نیاز دارد و این یعنی ۲۰۰ میلیون لیتر آب نیاز است که اگر تقسیم بر هزار کنیم می‌شود ۲۰۰ هزار متر مکعب آب. این ۲۰۰ میلیون متر مکعب آب در مقابل ۴۰۰ میلیارد متر مکعب بارشی که به طور متوسط در کشور می‌آید عددی نیست. البته این بدون محاسبه پساب است.
نوبخت در ادامه به اهمیت طرح کاشت یک میلیارد درخت در مقابله با ریزگردها نیز گفت: در گذشته با توجه به اعتباراتی که در حوزه منابع طبیعی وجود داشت سالانه حدود ۳ تا ۴ میلیون نهال برای بخش بیابانی تولید و در بخش‌های مختلف بیابان کاشته می شد ولی در حال حاضر در دو نهالستان در داخل یک شهر ما بیش از این تعداد یعنی حدوداً ۴ تا ۴.۵ میلیون اصله نهال مقابله با پدیده بیابان زدایی تولید کردیم. همچنین در سراسر کشور در نهالستان‌های نیز این نهال‌ها تولید شده است.
وی که در یک برنامه تلویزیونی صحبت می‌کرد، گفت: طرح کاشت یک میلیارد درخت از تاریخ ۱۱ آذرماه روز شهادت میرزاکوچک خان جنگلی همزمان در سراسر کشور عملیاتی خواهد شد. البته برخی از استان‌ها با توجه به شرایط رویشی کار را زودتر شروع کردند.
نوبخت با بیان اینکه کشور ما ۱۶۵ میلیون هکتار است که از این میزان ۱۲۵ میلیون هکتار در قلمرو فرسایش آبی بوده و باید در آنها عملیات آبخیزداری انجام شود، گفت: از نظر ظرفیت نیروی انسانی و کارشناسی متخصص در بخش‌های اجرا، تحقیقات، پژوهشکده و دانشگاه انسان‌های واقعا فرهیخته و توانمندی داریم که بهترین نسخه‌ها را می‌توانیم برای مدیریت سرزمینمان در این شاخه‌ای از کار که آبخیزداری یا مدیریت جامع است، بپیچیم.
وی افزود: در سال ۱۴۰۱ بودجه‌ای که از تملک دارایی برای این کار در نظر گرفته شد حدودا ۱۵۰۰ میلیارد تومان بود و از طرفی هم از یک ردیف دیگر که محرومیت زدایی بود ۷۵۰ میلیارد تومان تخصیص داده شد. چون دیونی که در سنوات قبل داشتیم فقط به اندازه ۱۴۳ یا ۱۴۶ میلیارد تومان بود به ما تخصیص داده شد و اعتباری هم که از آن ۱۵۰۰ میلیارد تومان تخصیص داده شده حدود ۱۰۰۰ میلیارد تومان بود. از طرفی برای سال ۱۴۰۲ اعتباری را که برای ما در این بخش دیدند نسبت به سال قبل متاسفانه کمتر و حدود ۱۲۰۰ میلیارد تومان شد که امیدواریم این ۱۲۰۰ میلیارد تومان کاملا تخصیص یابد.
رئیس سازمان منابع طبیعی در ادامه به لایحه آبخیزداری اشاره کرد و گفت: دولت تصمیم گرفت که لایحه آبخیزداری شکل بگیرد.پیرامون این لایحه تمامی تصمیم گیران و تصمیم سازان هر آن چه را که لازم بود آماده کردند. در کمیسیون زیربنایی دولت مباحث کمیسیون‌های فرعی و مباحث کارشناسی همه انجام شد. یک ماده ۳ بود که اعتقاد داشتیم باید شورای عالی منابع طبیعی و آبخیزداری شکل بگیرد اما دولت از یک طرف نمی‌خواست که تعداد شوراها زیاد شود، البته درست هم است. یک اختلافی به وجود آمد و در شورای عالی آب یک تغییر ایجاد کردیم که تبدیل به شورای عالی آب، منابع طبیعی و آبخیزداری شود تا ما بتوانیم برای امنیت غذایی هم در این مسئله کار کنیم. در حال حاضر پیرامون نهایی شدن لایحه در دولت آخرین مراحلش را می‌گذراند و جهت تصویب به مجلس می‌رود.
