به گزارش ایران اکونومیست، نورنیوز نوشت: تاریخ به ما آموخته است که صدای امید از صدای انتقام ماندگارتر است ولو اینکه مخالفانی زره پوش و سلاح بر دوش داشته باشد. غزه اینک جلد دوم از کتاب تلخ «خاطرات ظلمت» است که نژادپرستان صهیونیست نویسنده‌اش هستند. جلد اولش را نژادپرستان نازی در خلال جنگ جهانی دوم نوشته بودند.
۲۰ نوامبر ۲۰۲۳ شاید اولین باری نباشد که روز جهانی کودک در غباری غلیظ از خشونت عریان برگزار می‌شود اما یقینا غم انگیزترین و حسرت‌بار ترین یادمان سالانه‌ای است که برای کودکان، این فانوس داران امید و آفرینشگری برپا می‌شود. وقتی ۶۴ سال پیش، در ۲۰ نوامبر سال ۱۹۵۹ نمایندگان کشورهای جهان در صحن سازمان ملل، شادمان و سرخوشان پای بیانیه حقوق کودک را مهر کردند تا بر وظیفه خود در تأمین امنیت و سلامت و سیری کودکان گواهی بدهند کسی گمان نمی‌کرد روزی خواهد آمد که درست در روز جهانی کودک، روزانه ۱۲۰ کودک زیر شلاق‌های خشونت برهنه دولتی تبهکار جان بسپارند و روی دست پدران و مادران محزون و داغ چشیده، سوژه عکس تصویربرداران بشوند. باریکه غزه، امروز آن گمان تلخ را برای دیرباورترین ناظران جهانی هم به یک واقعیت مشهود تبدیل کرد. امسال بهتر است در چنین ایامی به یاد کودکان مظلوم غزه، روز جهانی کودک کشی به جهانیان معرفی شود!
بازنویسی خاطرات ظلمت
اکنون بیرون از اسناد عطردار حقوقی و کنوانسیون‌های مؤدّب بین المللی و بیانیه‌های براق جهانی، سهم کودکان از جنایت‌های دهشت بار اسرائیل در غزه، ۵۰۰۰ هزار جسد چاک خورده بی جان، ۵۰۰ هزار مجروح بی بهره از دوا و شفاخانه، و بیش از ۱۳۵۰ بدن درهم کوفته ای است که زیر آوارهای این شهر بی پناه مدفون شده اند و دستی نیست تا آنها را از زیر کلاف‌های سخت و سیمانی بیرون بکشد و در گورهایی نام و نشان دار به خاک بسپارد.
از میان حدود ۱۳ هزار قربانی که با حملات بی رحمانه نژادپرستان صهیونیست در غزه تاکنون به شهادت رسیده‌اند بیش از یک سوم شان کودک هستند. وانگهی اگر به عدد شهدا، نام کودکانی را که زیر آوار مانده‌اند و جزو مفقودان نبرد به حساب می‌آیند هم اضافه کنیم آن نسبت، به جای یک سوم، احتمالا به یک دوم کل شهدا تبدیل خواهد شد. آیا این ارقام رؤیایی و باورناپذیر، به آن اسناد عطردار و مؤدّب و برّاق سنجاق خواهند شد تا شاید ضمیمه ای عبرت آموز و ماندگار برای کنوانسیون جهانی حقوق کودک باشد؟
سازمانی که می‌خواست در پناه بیانیه و بعدها کنوانسیون حقوق کودک، سیاره را به گهواره آرامش و صلح و امید تبدیل کند اکنون کاری جز این از دستش برنمی‌آید که با دستمالی کوچک، آن همه آهن و بتون را گردگیری کند یا با ناخن‌هایی ظریف و ترد، سنگ و ستون‌ها را بخراشد.
آنتونیو گوترش که اکنون کلیددار سازمان ملل است، وقتی چند روز پیش آمار تلفات انسانی در غزه را گزارش می‌داد با گردنی کج و لحنی آمیخته به بغض، این شهر را «قبرستان کودکان» معرفی کرد؛ شهری که شایسته‌ترین مصداق برای این عبارت شاعر ایرانی است که گفته است «من از دنیای بی کودک می‌ترسم.» حتی همین امروز هم اگر صدای منفور موشک‌ها و راکت‌ها و پهپادها در غزه خاموش شود و همه چیز به روال عادی بازگردد بازهم غزه هزاران صدای شادمان و امیدوار کودکانش را کم دارد اما همان‌ها که مانده‌اند از قبرستان کودکان، بوستان پرصدایی از امید و خیال و آفرینشگری و رؤیا خواهند ساخت.
صدای کودکان نغمه امید است چنانکه صدای بزرگسالان نفیر انتقام. تاریخ به ما آموخته است که صدای امید از صدای انتقام ماندگارتر است ولو اینکه مخالفانی زره پوش و سلاح بر دوش داشته باشد. غزه اینک جلد دوم از کتاب تلخ «خاطرات ظلمت» است که نژادپرستان صهیونیست نویسنده‌اش هستند. جلد اولش را نژادپرستان نازی در خلال جنگ جهانی دوم نوشته بودند.
کودکانه‌ترین شهر جهان
غزه از کودکانه‌ترین شهرهای جهان است؛ نه فقط «متراکم ترین» بلکه جوان‌ترین قطعه مسکونی دنیا هم هست. نیمی از جمعیت ۲ میلیون و دویست هزار نفری غزه را زیر ۱۸ ساله‌هایی تشکیل می‌دهند که بنا به تعریف کنوانسیون جهانی، کودک محسوب می‌شوند. در این کودکانه ترین شهر جهان، بیش از ۴۲ درصد تلفات مربوط به زیر ۱۸ ساله هاست؛ نسبتی شگفت آور و دردناک که احتمالا در هیچ جنگی شبیه ندارد.
هرچند کودکان در تمام نبردها و جنگ‌های بزرگ و کوچک، قربانیانی داده‌اند اما رقم تلفات کودکان در غزه با رقم کدام جنگ برابری می‌کند؟ اصلا جنگی را می‌توان سراغ گرفت که فهرست قربانیانش تا این حد لبالب از کودکان و نوزادان باشد؟ بیایید به چند آمار رسمی سرک بکشیم و آنگاه آنها را با آمار تلفات کودکان غزه قیاس کنیم.
- سازمان ملل در گزارشی اعلام کرد که سال ۲۰۲۱ از خشونت بارترین سال‌های جهان بوده با ۲ هزار و ۵۱۵ کودک کشته شده در یک سال.
- یونیسف اعلام کرده که در جنگ یمن طی سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۲ تقریبا ۱۱ هزار کودک کشته یا معلول شده‌اند.
- سازمان امداد کودکان نیز گفته است طی ۲۰ سال جنگ در افغانستان، حدود ۳۳ هزار کودک قربانی خشونت‌های جنگ شده و به فهرست کشته‌ها یا معلولان پیوسته‌اند.
- در جنگ سوریه که ۱۰ سال به طول انجامید مجموعا ۲۷ هزار و ۲۰۰ کودک قربانی شده یا دچار مصدومیت‌های شدید شدند.
- در جنگ اوکراین تعداد کودکان قربانی کمتر از ۱۰۰۰ نفر گزارش شده است.
- کنار تمام این آمارها، عدد ۱۱ هزار و ۳۰۰ کشته،مجروح و مفقود کودک در غزه را بگذارید که تنها در ۴۴ روز رقم خورده و هنوز معلوم نیست چقدر ادامه داشته باشد.
آیا این نبرد نابرابر را نباید جنگ بزرگسالان چکمه پوش با کودکان بی دفاع دانست؟ آیا نقشه سفاکان صهیونیست، انتقام و بلکه انهدام آینده مردم غزه نیست؟ نسل کشی و پاکسازی قومی نیست؟ جواب‌ها را کسی نیست که نداند. چیزی که در این میان تخریب شدنی و نابودکردنی نیست امید کودکان زخم خورده فلسطین است که با چشم‌هایی روشن و زلال، گواهی می‌دهند که غزه در پناه تخیل و رؤیای آنان زنده خواهد ماند و فلات صلح و زیتون را بار دیگر بارآور خواهند کرد.
