به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از ناسا، «تلسکوپ فضایی هابل» نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی به اندازه زمین را بررسی کرده است که از مقابل یک ستاره همسایه عبور می‌کند. این هم‌ترازی که «گذر» نامیده می‌شود، روزنه‌ای را به سوی پژوهش‌های آینده باز می‌کند تا ببینیم یک سیاره سنگی فراخورشیدی در صورت وجود داشتن، چه جوی ممکن است داشته باشد.
این سیاره کوچک موسوم به «LTT ۱۴۴۵Ac» اولین بار توسط تلسکوپ ناسا موسوم به «ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران» یا «تس»(TESS) در سال ۲۰۲۲ کشف شد اما هندسه صفحه مداری سیاره نسبت به ستاره آن که از زمین دیده می‌شود، نامشخص بود زیرا تلسکوپ تس، وضوح نوری لازم را ندارد. این بدان معناست که کشف جدید می‌تواند یک «گذر جزئی» باشد. در گذر جزئی، یک سیاره فقط از بخش کوچکی از قرص ستاره مادر عبور می‌کند و یک اندازه نادرست کمتر از قطر سیاره را ارائه می‌دهد.
«امیلی پاس»(Emily Pass) پژوهشگر «مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونیان» گفت: این احتمال وجود داشت که منظومه مورد نظر، هندسه ضعیفی داشته باشد و در این صورت معمولا اندازه‌گیری درست نخواهد بود اما با قابلیت‌های هابل، قطر آن را به دست آوردیم.
مشاهدات هابل نشان می‌دهند که این سیاره به طور کامل از صفحه ستاره عبور می‌کند و اندازه واقعی آن تنها ۱.۰۷ برابر قطر زمین است. این بدان معناست که سیاره مورد نظر مانند زمین یک دنیای سنگی است که تقریبا همان گرانش سطح را دارد اما با دمای سطحی تقریبا ۲۶۰ درجه سلسیوس، آن طور که ما می‌دانیم برای زندگی بسیار گرم است.
این سیاره به دور ستاره LTT ۱۴۴۵A می‌چرخد که بخشی از یک منظومه متشکل از سه ستاره کوتوله قرمز است و در فاصله ۲۲ سال نوری از ما در صورت فلکی «جوی»(Eridanus) قرار دارد. این ستاره، دو سیاره گزارش شده دیگر دارد که بزرگ‌تر از LTT ۱۴۴۵Ac هستند و دو ستاره کوتوله دیگر نیز در حدود سه میلیارد مایل دورتر از LTT ۱۴۴۵A قرار گرفته‌اند که توسط هابل نشان داده شده‌اند. هم‌ترازی ستاره‌ها و مدار دو سیاره نشان می‌دهد که همه چیز از جمله سیارات شناخته شده در این منظومه هم‌سطح هستند.
پاس گفت: سیارات در حال گذر، هیجان‌انگیز هستند زیرا ما می‌توانیم جو آنها را نه تنها با هابل، بلکه با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» مشخص کنیم. اندازه‌گیری‌های ما مهم هستند زیرا به ما می‌گویند که این احتمالا یک سیاره زمینی بسیار نزدیک است. ما مشتاقانه منتظر مشاهدات بعدی هستیم که به ما امکان می‌دهند تنوع سیارات اطراف ستاره‌های دیگر را بهتر درک کنیم.
این پژوهش در «The Astronomical Journal» به چاپ رسید.
